YENİ HAYAT

~YÜZLEŞME~

"Elçin?" Evet karşımda her yerde gördüğüm yırtık dondan çıkar gibi çıkan sevgili Asil Mirel Arslan vardı.

"Mirel?" Mirel da benim gibi şaşkın bir şekilde kapıdan bana bakarken durumun saçmalığı ile birlikte gözlerimi devirdim.

Karşımda Gri Eşofman üstü çıplak saçları dağılmış bir şekilde benden  bir cevap bekleyen Mirel'e tam burada bulunma sebebini açıklayacakken kapının arkasında gördüğüm yüz ile gözlerim doldu.

"Mercimek tanem gerçekten sen misin? " Bu Kuzey abiydi olduğum yerde küçük çocuk gibi ne yapacağımı bilemeyip yaşlı gözler ve özlemle sadece kafamı aşağı yukarı sallayabildim.

Aynı hatırladığım gibi uzun ve kaslıydı. Kahverengi saçları anlına dökülmüş kavisli çenesi ve dolgun dudakları yüzüne mükemmel oturmuştu. Birde mükemmel ela gözleri vardı. Oda aynı Mirel gibi Eşofman ve üstü çıplak bir şekilde karşımdaydı.

"Benim elma şekerim. Ben seni çok özledim." Kuzey abi şaşkınlığını atlatıp Mirel'in arkasından beni kollarına alınca bende daha fazla kendimi tutamayıp hıçkıra hıçkıra ağlamaya başladım.

Buna ihtiyacım vardı.

Kuzey abim bana sıkıca sarılıp saçlarımı okşarken aynı zamanda sakinleşmem için telkinlerde veriyordu. En sonunda ikimizde sarılmanın tadına vardığımızda ve ben sakinleşince kollarından çıktım.

"Gerçekten burada olduğuna inanamıyorum mercimek tanem! Bir daha beni hatırlamazsın diye düşünmüştüm." Burnumu sesli bir şekilde çekip üzgün gözlerle Kuzey abime baktım. Aklıma gelen şey ile birlikte çantama taktığım elma şekerini çıkarıp Kuzey abime uzattım.

"Ben seni unuttuğum için özür dilerim. O kadar iğrenç şey varken neden seni unuttum bilmiyorum ama özür dilerim işte beni affeder misin? "  Kuzey abim bana samimice gülümseyip başını iki yana salladı.

"Ben sana ne zaman küs kalabildim ki mercimek  hem bu elma şekerine dünyayı tersine bile çeviririm. " Ben de artık gülümsüyordum.

Arkadan gelen öksürük sesi ile ikimizin de dikkati kapının yanında ki Mirele kaydı.

Onu unutmuştuk.

Ve o çatık kaşları ile bizi izliyordu.

Bu çocuğa birinin acilen gülmeyi öğretmesi gerek.

"Ahh Mercimeğim tanıştırayım kardeşim Mirel"  Mirele bakıp beni gösterdi. " Buda Mercimek de Elçin sana bahsetmiştim belki hatırlarsın yolda tanıştığım tuhaf enerjik harika kız kardeşim gibi olan kız " Bu mükemmel sıfatlara uygun olduğum için olduğum yerde bir balon edasıyla şişerken telefonumun çalması ve ekranda gördüğüm ATEŞMEN yazısı ile bom diye patladım.

Benn sıçmışkee.

"Sanırım bunu açmam lazım" bir iki adım uzaklaşıp arkamı döndüm.

"Elçin , güzelim nerdesin sen ? İyimisin? Yarım saattir seni ar-" Ateş abimin endişeli ve bir o kadar da kızgın sesini daha fazla uzatmadan ben kestim.

"Abi iyiyim ben sadece biraz hava almak istedim. 15 dakikaya dönüyorum. " Abimin derin bir nefes verdiğini duyunca bende derin bir nefes çektim.