YENİ HAYAT

~ABİLER~

~içimde bir his var ki tanıyamadım inan ki ~
  Yüzyüzeyken konuşuruz-ölsem yeridir

-. - -. - - -. - -. -. -. -. - -

Ateş abim arabanın yanında bana bakarken keltoynağın kapıyı açmasını bekliyordum. Hastahaneden çıkınca direk buraya gelmiştik. Yolda nerde okuyorsun gibi sorular dışında pek konuşmadık. Ne kadar çabalasam da yarın alması için beni ikna edemedim. 5 dakika dahi olsa o adamın yanında olmama gerek yokmuş. Bende seni sevdim ama böyle benden ayrılmadan yaşayacaksan bu iş böyle yürümez ki

Bi sevgi kıvılcımı gördün ya hemen şımar

Şaziye bir gün seninle anlaşacağımıza inanıyorum gerçekten. Kapı açılınca yine bütün iğrençliği ile karşıma çıktı keltoynak. Artık sararmış olan beyaz atleti yine çizgili pijamasının içinde bana el sallıyordu.

"Nerdeydin sen bu saate kadar geç içeriye hesabın kabardı iyice senin." kolumda hissettiğim acı ile içeriye savrulmam aynı anda oldu. Neye uğradığımı şaşırmış bir şekilde yerle öpüşürken dizimdeki acı ile yüzümü buruşturdum. Ahh benim bu yere olan aşkım. Şuan sinirden kuduruyor da olabilirdim fakat bu adamı son görüşüm olduğu için içimde bir huzur da vardı.

Ayağıya kalkmaya çalışırken bir bir çift kolun beni poşet gibi yukarıya kaldırmasıyla bu işten de kurtulmuş oldum. Tam olarak karşımda gözü ile lazer atan ateşmen vardı. Süpermenin evrim geçirmiş hali.

"Kimsin lan sen çık evimden." Keltoynağın sesi ile bakışlarımı tekrardan kapıya çevirdim. Kim arasında olursa olsun kaos sevgim hiç bitmiyor. Başlasın bakalım kaos

"Abisiyim ulan asıl sen kimsin ki benim kardeşimi yere fırlatırsın. " ahh abi bu sadece 100 de 1 lik kısımdı. Birden Her şey çok hızlı gelişti. Ateş abim ateşmen edası ile bizim keltoynağa kafayı çaktı. Keltoynak daha abisiyim şokunu atlatamadan kafayı da yiyince şok içinde yere yapıştı. Bu yeride öpen öpene

"Abicim sen odana çık ne eşyan varsa al ben bu adamı hallederim." kızgın ateşmeni daha fazla sinirlendirmemek için odama doğru ilerledim.

Ateş SARGIN

Hastane de dna testinin pozitif çıkacağını biliyordum. İçten içe bu kızın kardeşim olmasını istedim. Bir çok kardeşim olsada bir kız kardeşimin olması beni içten içe mutlu etti. Evde 6 tane erkek olunca kız kardeş melek gibi olurdu aramıza. Sonunda yıllar sonra kız abilliği yapacağım için mutluydum. İçimde biraz  ona ters bir hareket yapmanın tedirginliği olsada yine de huzurluydum.

Nehir yine annesiz bir ortama gireceği için üzülsemde yokluk hissetmesin diye elimden geleni yapacaktım. Kapıda nehiri izlerken ne kadar güzel olduğunu düşünüyordum. Kendi kendine büyümüş bile olsa güçlü duruyordu. Fakat gözümde Heran kırılacak naif bir oyuncak gibiydi. Ona bu kadar çabuk bağlanmam belki yanlıştı ama sanki yıllardır bu an için yaşamıştım. Ne kadar kardeşim olsada kız kardeş farklıydı. İlk defa kendimi tamamlanmış hissettim. Umuyorum o da kısa sürede bize alışırdı. Yada bizim oğlanlar ona alışırdı.bundan sonra hayatımızın şekli nasıl olacak biliyordum ama şuan nehiri kolundan tutup içeriye fırlatan adamdan daha iyi olacağı kesindi.

Bir dakika nehiri fırlatan adam mı? Arabanın yanından hızlıca kalkıp kapanmak üzere olan kapıyı itledim. Ben ona bu kadar korkuyla bakarken bu şerefsizin kızı poşet atar gibi atması zaten tepemde olan sinirimi zirveye taşımıştı, . Adam şaşkın şaşkın bana bakarken yere yapışmış nehiri kollarından havaya kaldırdım.

Karşımda ki adamın sesi ile bakışlarımı nehir'den çektim.
"Kimsin lan sen çık evimden."
Sanırım şu nehirin keltoynağı bu adamdı

"Abisiyim ulan asıl sen kimsin ki benim kardeşimi yere fırlatmaya cüret edersin."içimdeki biriken öfkeyle adama kafa yı koydum. Adam beklemediği darbeyi alınca yere yapışınca merhametli çıkmasına dikkat ettiğim sesimle nehire döndüm