YENİ HAYAT

~İÇ KARMAŞA~

Merdivenlerden koşarak inen Uzay'ın peşinden sürahi attığım için kesinlikle pişman değildim.

Kafasını o sürahiye sokup nefessiz kalana kadar bahar candan izletmediğime şükür etseydi bok böceğinin yuvarladığı bok kütlesi.

"Ya kızım ne oluyor anlamıyorum ki ben yatakta yatmış uyuyordum?" Derin bir nefes verip merdivenin son basamağında yüzü kızarmış bana bakan uzay'a baktım.

Resmen manevi abimin evinde öz abimle manevi abimin öz kardeşine yatakta  yakalanarak rezil rüsva olmuştum.

"Daha ne olsun horlama adı altında kükrediğin için kuşlar korkudan evin çatısına bok çizdi!!"

Senin yüzünden sıçtım üzerine sıvadım diyemediğim için biraz zekamı konuşturmak zorunda kalmıştım.

"Bütün meselenin horlamam olduğuna kesinlikle beni inandıramazsın portakal "

Tabiki de bütün mesele bu değildi.

Ve bunun Uzay'ın bilmesine gerek yoktu.

Peki mesele ne sahip ?

Tam zamanında geldin canım iç sesim şazim ve soruna içten cevap veriyorum ;

Bu seni hiç alakadar etmez!

Hadi hadi yeme bizi bütün mesele Asi denilen yunan tanırsını etinden koparılıp yapılan çocuğun seni yanlış anlaması değil mi?

İç sesim ve yaptığımız kısa süreli tartışma yüzünden bir an duraksadım.

Yoksa

Yoksa

Gerçekten bütün mesele bumuydu?

"Yok,yok' cık sesi çıkarıp kafamı sağa sola salladım. Mesele bu değildi

Uzay denen şahsiyeti unutup yere çömerek ellerimi kafamın arasına aldım.

Mesele buydu ,

Peki bu Uzay'ı sürayihle boğacağım kadar neden önemliydi ?

Bir anda Uzay kırmızı Kod verip 3 saniyeye indiği merdivenleri 2 saniye de yanıma çıktı.

"Ne oluyor portakal iyi misin? "

Umarım düşündüğüm şey olmuyordur brodürs...

Sanırım sesimiz çok çıktığı için Kuzey abimde merdivenin sonunda görülmüştü.

" Mercimek tanem !! Ne oluyor" merdivenleri çıkarken şaşkınca yanımda ki Uzay'a baktı.

E tabi gece yoktu sabah sürpriz yumurtadan çıkar gibi yatağımdan çıkmıştı bende olsam şaşırırdım.

"Sen Hoşgeldin kardeşim," elini uzatıp uzay'da sıkınca tekrardan bütün bakışlar bana odaklandı.

Ve sonuç olarak bu serzenişlerin, bu gürültülerin sebebi de sonunda görüş alanımıza girince düşündüğüm şeyin o olduğunu anladım ve  yapmamam gereken o şeyi yaptım.

Hızlıca ayağıya kalkıp beynimin içini talan eden o şarkıyı sadece Uzay  ve Kuzey abim duyacak şekilde özelikle Uzay'a söylemeye başladım.

"Kardeşin aşık olmuş abi , olmuş abi , olmuş abi" Uzay dehşete kapılmış bir yüz ile bana bakmaya başladı. Haklıydı çünkü bende dehşete kapılmıştım.  Ve kendimi durduramıyordum.

"Kalbim aşkla dolmuş abi , dolmuş abi, dolmuş abi"  Dehşet grubuna Kuzey abi de kapılınca Uzay söylediklerimin farkına varıp kulaklarını kapatıp aniden yere çömeldi. Biraz önce ki pozisyonumdan tek farkı kafasını merdivene vurmaya başlamasıydı.