Unicode
ညပိုင်းရောက်တော့ ဦးရန်ရှင်းတို့က
ထမင်းစားလာခေါ်တာမို့
ကျန်းသခင်ကြီးနဲ့အတူ ထမင်းစားခန်းထဲ
ရောက်လာရသည်။
ယွင်ရှင်းဘေးက ရိဝမ်ကထိုင်ရင်း
သူ့ကိုအကဲခတ်နေတာကြောင့်
ကြောက်ရွံသိမ်ငယ်စိတ်ကို ဖုံးကွယ်ကာ
ခပ်တင်းတင်း ပြန်စိုက်ကြည့်ပေးလိုက်သည်။
" ကျန်းအကိုကြီး လာထိုင်ပါ ....
ဘာမှ အားမနာနဲ့ .....
ကိုယ့်အိမ်လိုသဘောထား .... "
" ဟုတ်ပါပြီ .... ရန်ညီလေးတို့လည်း
အပင်ပန်းခံမနေပါနဲ့ .....
ကိုယ်တို့က ဧည့်သည်တွေမှမဟုတ်တာ "
လူကြီးတွေစကားပြောနေကြစဥ်
ရှင်းလေးက ဖုန်းလာတာကြောင့်
အပြင်ထွက်သွားလေသည်။
ပြီးနောက်ရိဝမ်ကို လှမ်းခေါ်ပြီး
အိမ်အပြင်ထွက်သွားတာကို
တွေ့လိုက်ရသည်။
သိပ်မကြာ သူတို့နဲ့အတူ
ဖေးလင်းရန်နဲ့ လူတစ်ယောက်ဝင်လာသည်။
သူတို့ပြောနေတဲ့စကားတွေကို
နားထောင်ကြည့်လိုက်တော့မှ
ထိုလူက ဖေးလင်းရန်ရဲ့ရည်းစား
စီးပွားရေးလုပ်ငန်းရှင်တစ်ယောက်မှန်း
သိလိုက်ရသည်။
သူတို့စကားတွေပြောပြီး ရယ်မောနေကြပေမယ့် ချောက်ချွမ်ဘာမှဝင်မပြောပဲ
ထမင်းသာ ငုံ့စားနေမိသည်။
တခါတလေသူ့ကို ဦးတည်လာတဲ့
စကားဝိုင်းတွေကိုလည်း
ကျန်းသခင်ကြီးက လက်တို့နေပေမယ့်
မသိယောင်ဆောင်ပစ်လိုက်သည်။
စကားစလိုက်ရင် အားနာပါးနာနဲ့
ခွန်းတုံ့ပြန်နေရဦးမှာ ....
ကျန်းမိသားစုနဲ့ပတ်သက်လာရင်
ဟန်ဆောင်ပြီးတောင် ရယ်မောမပြချင်ဘူး။
" ထမင်းထည့်ဦးမလား "
ကုန်စင်ခါနီးနေသည့် ပန်းကန်ကြောင့်
ကျန်းသခင်ကြီး မေးလိုက်ပေမယ့်
အဖြေစကားမလာ။
ဆူညံနေသည့် ထမင်းဝိုင်းကလည်း ရုတ်တရက် တိတ်ကျသွားလေသည်။
ထမင်းလည်းကုန်ပြီမို့ ချောက်ချွမ်
အရင်ဆုံးထကာ
အခန်းထဲဝင်လာလိုက်သည်။
