★Prolog★ ( Nowy )

133 6 28
                                    

                                   Cześć osoby, które czytały to wcześniej wiedzą, gdyż taki prolog nie był, a jako, że chce jak kolwiek poprawić książkę będzie on troszkę ważny, na dalsze rozdziały.

                          ______________

—Maju! Chodź już, czas do domu! - usłyszałam za sobą głos. Spojrzałam na rodziców, którzy czekali na mnie. Tak bardzo nie chciałam wracać do domu... Zabawa na placu zabaw to najlepsza rzecz jaką może być! No, ale jak moja mama powtarza, wszystko co dobre szybko się kończy... - Chodź jutro przyjdziemy. - dodała.

                                     Pożegnałam się z moją koleżanką i wzięłam mego pluszowego kota. Mój pluszak był bardzo wyjątkowy, był on czarnym kotkiem z zielonymi oczkami. Nazywałam go Erli. Moi rodzice mówili zawsze, że jest to wyjątkowy pluszak, a no dlaczego? Dla tego, gdy byłam mała miałam zaledwie chyba 3 lata albo 4, mniejsza z tym po prostu wtedy ten pluszak sam pojawił się w domu. A dokładnie w moim pokoju, moi rodzice dziwili się skąd wziął się ten kotek pluszowy.

—Idziemy na lody teraz? - zapytał się nagle tata tym samym przerywając moje myśli.

—Tak! A może z nami iść Erli? - spytałam się. Rodzice spojrzeli po sobie i tylko cicho westchnęli.

—No dobrze... Ale Erli nie może jeść z nami lodów. - powiedziała mama kucając przy mnie.

—Jak to... To co on będzie jeść? - zapytałam się.

—Maju, pluszaki nie jedzą. One są do przytulania, a teraz chodź, bo nam lody uciekną. - odezwał się tata łapiąc mnie za rękę.

                                     ★
   
                                        Moi rodzice powiedzieli mi smutna rzecz... Przez jakiś czas będę mieszkać z ciocią... Akurat z tą, która mnie nie lubi. Gdyby nie ta praca to bym mogła z nimi polecieć... Ale na marne... Nie mogę... Właśnie moja Mama mi pomagała się pakować. Co prawda nie potrzebowałam dużo rzeczy, ale jednak na te pięć dni warto wziąsc zapasowe rzeczy.

—Bierzesz ze sobą Erli? - zapytała się Mama patrząc na pluszaka.

—Tak... - mruknelam.

—Hej Maju... Wiem, że chcesz z nami lecieć, ale musisz dać radę. Jesteś dzielna bardzo dzielna. - powiedziała, siadając obok mnie i ocierając moje łzy na policzku. - No już pokaż jaka jesteś dzielna. - dodała patrząc na mnie.

—Będę tęsknić za wami... - powiedziałam przytulając się.

—Zanim się obejrzysz to znowu będziemy razem. - powiedziała. Właśnie tamtej chwili uświadomiłam sobie, że to był najgorszy wybór życia...

                        •3 lata później•

—No, no, no, proszę bardzo kogo my tu mamy. Majeczkę z pluszakiem patrzcie. - powiedział chłopak. Spojrzałam na niego i na jego bandę. Nienawidzę ich oni nigdy mi nie dadzą spokój.

—Odwal się ode mnie okej? - zapytałam się zamykając książkę.

—Bo co mi zrobisz? Pluszakiem prze gonisz? - zapytał się, reszta zaczęła się śmiać. Nie wiedziałam co robić... Nienawidzę takie sytuacje. - A w sumie wezmę sobie go. - dodał biorąc mojego pluszaka.

—Oddaj! - krzyknęłam wstając i próbując odebrać moją własność.

—Bo co? No tak nic nie masz do gadania, dom dziecka mi nic nie zrobi, a tobie raczej tak jak się dowiedzą, że brzydko mówisz. - powiedział rozrywając mojego pluszaka. Miałam łzy w oczach... Czemu zawsze jestem ofiarą... Chce, żeby ten koszmar się skończył... Chce do moich rodziców... Chciałabym, żeby żyli... Żeby mnie przytulili... Chce po prostu spokoju!

                                      Nie wytrzymałam uciekłam... Jestem słaba... Nie potrafię... Gdybym mogła to bym się wyżaliła komuś... Ale nie mogę... Nikomu nie ufam... I nie będę ufać... Ludzie to potwory... Przez te 3 lata nauczyłam się jednej rzeczy, nie mówić wszystkiego i nie ufać ludzią... Mam 13 lat, a nadal jestem słaba psychicznie i fizycznie... Czemu nie mogę być jak inne dziewczyny? Czemu jestem taka jaką jestem? Czy ja kiedy kolwiek zaznam spokoju? Czy ktoś wie o tym?...

_________________________________________

Mam nadzieje, że jak kolwiek spodobał wam się prolog, a ja zabieram się za inne rozdziały. Miłego dnia / wieczoru.

Godz : 15:55
Słowa : 601
Data : 23.07

•Ignite• •₩Alan Walker₩•™ [Stare] ( Zakończone )Opowieści tętniące życiem. Odkryj je teraz