EMANET BELİNAY +18 (Vedia Serisi -2-)

23.BÖLÜM

Bakalım bu bölümcük neler neler oluyordu? Bir şey soracağım ama öncesinde. Böyle yazdığınız ettiğiniz bir takım şeyler size sonradan yetersiz geliyor mu? Ben bu durumu çok yaşıyorum sürekli yazdığım şeyler aradan kısa bir süre geçtikten sonra çok yetersiz geliyor keşke öyle yapmasaydım böyle yapsaydım diye çelişkiye girip kafayı yiyorum size de oluyor mu?

Ve yorum yaparsanız çok müteşekkür olurum :)

***

LALE

Öğlenki kaosa rağmen hocam erken çıkmama izin verdiğinde neredeyse boynuna atlayacaktım sınav haftası olduğu için kıyak geçmeyi seçmişti. Eşyalarımı alıp koşar adım hastaneden çıktığımda hiç olmadığım kadar mutlu hissediyordum kendimi. Geldiğim yoldan dönmek için tekrar aynı ara sokağa girmiştim Gökhanın gündüz yaşattıklarını bile unutmuştum tabi onu tekrar karşımda görene kadar. Yanından usulca geçip gitmeyi düşünmüştüm ki beni kolumdan yakalayıp duvara doğru ittiğinde sırtımı çarpmıştım.

Sırtımda feci bir yanma hissederken hafifçe sızlandım ve ona döndüm. "Ne yapıyorsun be!"sokağın ortasında bağırdığımda hızla üzerime gelip beni omuzlarımdan tutup arkamdaki boş yıkıp evin bahçesine itmişti. İnşaat halinde olduğu için yıkık döküktü ve kimse yoktu ondan kaçmak için geri geri adımlarken kendimi yerde bulmuştum. İnşattan dökülen taşlar sırtıma batarken üstüm toz toprak olmuştu. "Fazla uzadı bu iş."dediğinde üstündeki deri ceketi fırlatıp atmıştı korkuyla donakaldığımda saçma sapan bir şekilde kendimi yetersiz hissetmiştim bir anda üstüme çıktığında ellerimle ona vurmaya çalıştım.

Beni zapt etmeye çalışırken hem ağlayıp hem çırpınıyordum saçlarımı tutup kafamı yerdeki taşa vurduğunda ağzımdan ufak bir çığlık kaçtı. "Bu kadar abartmayacaktın kızım ne var sanki he desen insanlar sevişir çok abarttın!"

"BIRAK BENİ İMDAT!"sesimi mi kimse duymamıştı yoksa duyup da aldırış mı etmemişlerdi? İkinci olasılık daha çok koyuyordu bana. Üstüme çıktığında elimi onun ceplerine attım bunun gibi psikopatlar boş gezmezlerdi öyle değil mi? Mutlaka bir şey olmalıydı.

"Sende beni mi ellemeye karar verdin bebeğim?"dediğinde midemin yerinden çıkacağını sanmıştım arka cebinde elime gelen çakıyı aldığımda hiç düşünmeden sırtına saplamıştım o korkuyla tekrar tekrar sapladığımda onu üstümden ittim ne kadar yapmıştım bilmiyordum sırtında sadece üç kesik izi görmüştüm. Yerden kalktığımda ellerime bulaşan kanı korkuyla üstüme silmeye başlamıştım. Çantamı kaptığımda koşturarak dışarıya çıkmıştım bizim konağa kadar nasıl geldiğimi bilmiyordum tek bildiğim yoldaki herkesin bön bön bana bakışıydı.

Konaktakiler bana şokla bakarken amcam beni kollarının arasına almıştı saçlarımı okşadığında daha şiddetli ağlamaya başlamıştım. Keşke babamı dinleseydim ve beni bırakmasına izin verseydim çıktığımda da onu arasaydım o zaman başıma tüm bunlar gelmezdi. Hıçkıra hıçkıra ağladığımda amcamın önceliği beni sakinleştirmek sonra da Karan abimle babamı aramak olmuştu. Karan abim Azat abimle beraber oldukları için birlikte gelmişlerdi babamda telaşla geldiğinde sıkıca bana sarılmışlardı. Olan biteni detaylarıyla onlara da anlattığımda Karan abim olaya hakim olmak için tarif ettiğim yere gitmek üzere Azat abimle çıkmışlardı.

Onu öldürmüş müydüm öldürmemiş miydim bilmiyordum ama cansız bir şekilde nasıl yattığını görmüştüm ben katil olmuştum! "Sakin ol güzel kızım sakin ol babacığım gel elini yüzünü yıkayalım."babamla birlikte lavaboya girdiğimizde yüzümü ve ellerimi yıkamama yardım etmişti. Birlikte bahçeye döndüğümüzde orada oturmaya devam etmiştik saçlarımı zorlukla toparladığımda omzumdan arkaya atmış ve derin bir nefes almıştım.