EMANET BELİNAY +18 (Vedia Serisi -2-)

27.BÖLÜM

Selam dün bölüm gelmedi elimin acısı azalsın diye bekledim azaldıda ama geçmedi inşallah kısa zamanda geçer ya lütfen dua edin :( Doğru düzgün iş yapamıyorum deli olacağım.

Neyse yorumlarınızla beni neşelendirirseniz çok mutlu olurum bu arada bu akşam saat 10 da tiktok dan yayın yapsam gelir misiniz? Gelirseniz buraya işaret koyun ona göre açacağım yayını.

***

Karanın arkasında kalıyordum bize doğrultulmuş iki silah ve içerideki felaketin fitilini ateşleyecek bir bomba vardı. Ne ben bir yere gidebiliyordum ne de herhangi bir hareket oluyordu olduğumuz yerde donakalmış bir şekilde birbirimizle restleşiyorduk. Az bir zamanımız kalmıştı ama içeriye dönemiyordum ki Karan da arada kalmıştı ben olmasam bir yolunu bulurdu ama beni tehlikeye atmak istemiyordu.

Tam o anda arkalarından biri gelmişti Muratı göreceğime hiç bu kadar sevinmezdim oda silahını çektiğinde arada kalan onlar olmuştu. "İkiye iki."diye mırıldandı Karan ve bana döndü daha konuşmadan ne demek istediğini anladığımda koşmaya başladım. Arka tarafa geçtiğimde basın toplantısı olan salonu arıyordum her saniye aleyhimize işliyordu ve çok korkuyordum. Onları bulduğumda içeriye daldım Zamir amca kalabalığın arasında konuşma yapan demokratın yanında duruyordu kaşları çatılırken adamın yanından ayrılıp hızlıca bana doğru gelmişti.

"Ne oluyor peçen nerede?"diye sorduğunda zorlukla yutkundum.

"Karan biliyor yani kazayla oldu iki ajan yakaladık bir de canlı bomba varmış burayı havaya uçuracak."dediğimde paniklememişti bile adamdaki soğuk kanlılık hatsafadaydı belli ki panik bir arbede oluşturmak istemiyordu.

"Tamam hemen çık dışarı binadan ayrıl tamam mı?"kafamı salladım sadece. Ben çıktığımda oda içeriye dönmüştü. Karansız çıkamazdım koridorda onunla karşılaştığımızda adamları paket etmişlerdi birkaç asker onları aceleyle binada çıkartıp zırhlı askeri aracın arka tarafına oturtup kelepçelemişlerdi. Karan beni dışarıda tutarken babası için endişelendiğinin farkındaydım ama beni de bırakmak istemiyordu ben olsam bende benim gibi bela mıknatısı birini tek bırakmazdım. Bir saatin sonunda canlı bomba etkisiz hale getirilmiş ve demokrat konuşmasını yapıp alelacele ayrılmıştı şehirden. Bence ayrılması da iyi olmuştu az daha kalsa şehre nükleer bile atarlardı ne belalı adammış neyse bitti gitti her şey ajanların çoğu da yakalandı artık. Zamir amcanın dediğine göre son iki ajan da bu şehrin dışında.

Diğer ajanları konuşturmuş olmalılar ki böyle bir şey söylemişlerdi buda benim için tehlike dinmiş demek oluyordu tabi şimdilik sonradan bir bokluk olmazdı umarım. Şimdi evdeki şeytandan kurtulmamız gerekiyordu onun hala evde oluşu beni delirtiyordu kapı dışarı atıp Karanla mutlu bir hayat istiyordum. Karanla eve döndüğümüzde kızılca kıyametin kopacağını biliyordum Karan orada renk vermemişti ama eve geldiğimizde bütün öfkesini babasına kusmaya başlamıştı.

"YA SEN BENİM KARIMI BENDEN HABERSİZ NASIL KAÇIRIRSIN? KARIM LAN O BENİM ÖLDÜM LAN BEN BURADA."Zamir amca hiç üstüne alınmıyordu bu adamda oğlunu delirtme performansı hatsafadaydı.

"Sana hesap vermek zorunda değilim baban olarak hesap verebilirim belki oda ama komutanın olarak sana hesap vermem."dediğinde kaşlarım şaşkınlıkla havaya kalktı. "Bu askeri gizli bir operasyondu sende her yakını gibi bu operasyonun dışında bırakıldın sana yaptığım operasyonların hesabını vermek zorunda değilim ben hesabımı ancak generale veririm bilmem anlatabildim mi? Yani pişman da değilim bu işe duygularını karıştıran sensin madem beceremiyorsun o zaman git silahını bırak beni de deli etme."Zamir amca çekip gittiğinde Karan her ne kadar deli olsa da belli etmemeye çalışıyordu elimi tuttuğunda beni de arkasından sürükleyerek odaya çıkartmıştı.