Bu bölüm biraz hüzünlü olacak umarım bölümü beğenirsiniz sizi seviyorum yorum yaparsanız çok mutlu olurum :)
***
SİMAY
Biraz bahçede takılmaya nefes almaya ihtiyacım vardı hala şoku atlata bilmiş değildim. Ardili yalnız bırakıp bahçeye kaçmıştım onunla yüz yüze bakmak istemiyordum onunla eskisi gibi olamıyordum onu hem seviyordum hem de sevemiyordum gibi bir şey. Kafam o kadar karışıktı ki ne yapacağımı bilemiyordum delirecek gibi oluyordum bazen sanırım Ardille ilgili birçok şeyi rafa kaldırmam gerekiyordu birbirimizin iyiliği için barışıp tamamen ayrılmamız en iyisi olacaktı.
Bütün bunları düşünürken Ardilin üzerime düşen gölgesini fark etmiştim bankta yanıma oturduğunda başımı ona çevirdim. "Biraz konuşalım mı?"dediğinde kafamı salladım.
"Bence de konuşmalıyız."diye mırıldandım. Ellerimi tuttuğunda bakışlarımı soğuk tutmak için çabalıyordum elimden geleni yapmaya çalışıyordum.
"Ben çok güzel bir doktor buldum tedavi olmak için birkaç yıllığına İngiltereye gideceğim sende benimle gel."dediğinde duraksadım onunla gitmek istiyor muydum? Hayır.
Kafamı olumsuzca salladım. "Seninle gelemem Ardil."gözleri dolu dolu olmuştu hafifçe dudaklarını ısırdı. "Sen bizi bitireli çok oluyor ve ben aşkımın sana karşı eridiğini hissediyorum. Önemli olanın aşk olduğunu düşünürdüm hep ama asıl önemli olan o aşkı elinde tutabilmekmiş seninle gelmek istemiyorum çünkü seni eskisi gibi sevemiyorum seninle oradan oraya savrulmak istemiyorum."gözünden bir damla yaş aktığında kafasını salladı ellerini yanaklarıma koyduğunda beni kendine çekti ve dudaklarımın üstüne son bir öpücük kondurdu.
"Kendine iyi bak ve hep istediğin aile için çabala seni mutlu edebilecek sana bir çocuk verebilecek bir adamla evlenebileceğine eminim sen çok güzel bir kadınsın."diye beni desteklediğinde burukça gülümsedim.
"İngiltereden kendine güzel bir kadın bul tabi kimi bulursan bul ben kadar güzel olamaz ama eminim idare eder birini bulursun."ikimizde güldük ikimizin de gülüşü yarım ve acı doluydu.
"Seni sevdim hem de çok sevdim ama çok yanlışlara sebep oldum kabul edilemeyecek yanlışlar senden özür dilerim seni üzüp ağlattığım her an için özür dilerim Simay."hafifçe güldüm.
"Bende özür dilerim."benden ayrıldığında arabasına doğru yürümeye başlamıştı sadece arkasından onu izlemiştim arabaya binmeden önce bana son bir kez döndüğünde gülümsemeye devam ettim. Arabasına binip buradan uzaklaştığında derince iç çektim bir sorunu daha kazasız atlatmıştım artık kendimi zincire vurulmuş gibi hissetmiyordum özgür hissediyordum.
"Pekala içeriye dönme vakti içerideki kaosu ve ortamı sakinleştirmek yine sana kaldı çitlenbik."diye mırıldandım ve hızlı adımlarla hastaneye döndüm.
BELİNAY
Gözlerimi araladığımda vücudumun ağrıdığını hissettim sanki vücudumdan yüksek gerilim hattı geçmiş gibiydi. Son iki ayda iki defa feci bir şekilde hastanelik olmuştum şuanda ölmediysem sanırım bir daha hiç ölmezdim. Resmen seri katil çekiyordum üzerime ne zaman dışarıya çıksam başıma bir şey geliyordu garibanın yüzü güler miydi be?
Ellerimin feci şekilde karıncalandığını hissettiğimde canımın acısıyla inledim. Halsizlik ve uyuşukluk arkamdan geliyordu sanki üstümden tır geçmişti benim uyandığımı öğrenen doktorlar odaya doluştuğunda göz devirdim. Hastane ikinci evim haline gelmek üzereydi ağlanacak halime güldüğümde gözlerimi birkaç kez kırpıştırdım. "Belinay Hanım beni duyuyor musunuz?"diye sorduğunda kafamı salladım.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
EMANET BELİNAY +18 (Vedia Serisi -2-)
أدب المراهقين"Seninle gelmeyeceğim ben katilsin sende arkadaşlarında katil!"diye bağırdım bileğimi kurtarmaya çalışırken hızla bana döndüğünde bileğimi bıraktı ve öfkeyle konuşmaya başladı. "Şuan bu katil dediğin askerler sayesinde hayattasın anlamıyor musun? Se...
