EMANET BELİNAY +18 (Vedia Serisi -2-)

48.BÖLÜM

Hello bugün hastaneye gideceğim korktuğum bir şey oldu ve gerçekleşmemesini umuyordum umarım sadece benim kuruntumdur. Çok endişeliyim çok ciddi bir şey değil elbette ama panik atağınız ve ciddi derecede takıntınız varsa ne demek istediğimi anlarsınız normal şeyler bana iki katı korkunç gelebiliyor. Aslında biraz korkunç da eğer düşündüğüm şeyse ameliyat olmam gerekebilir bir kez olmuştum bu sürece tekrarlamak benim için psikolojik olarak çok kötüydü ve sürekli yatmaktan hiç bir şey yazamamıştım mide bulantısı üstelik narkozun kankası olunca her şey daha boktan oluyor.

Buraya biraz içimi döktüm umarım rahatsız etmemişimdir lütfen hatırım varsa biraz yorum yapar mısınız kafamı dağıtmama yardımcı olur belki :)

***

4 YIL SONRA

"Afran kime diyorum Afran koşma!"hay allahım bu çocuk beni delirtecek hayır kime çekti bilmiyorum ki kafayı yiyecektim resmen. "Afran diyorum gel buraya kaçma! Ben sana o kek hamurunu yeme demedim mi kurt olacak karnında bir arkamı döndüm hep parmaklamış yemişsin gel buraya!"diye bağırdığımda bir de utanmadan gülerek alay etmeye başlamıştım.

"Annem beni yakalayamaz annem beni yakalayamaz."

"Annen yakalayamaz tabi annen bu göbeğiyle nasıl koşsun da yakalasın seni!"yaklaşık altı aylık hamileydim ve buda yetmezmiş gibi Afran beyin haylazlıkları beni öldürüyordu. Azat abi bir anda öfkeyle bahçeye çıktığında kaşlarım çatılmıştı direkt Afrana doğru yönelirken dudaklarımı ısırdım kesin bir halt etmişti bizimki.

"Abi bir şey mi oldu?"dediğimde sinirle soludu ve kafasını salladı.

"İşemiş."dediğinde kaşlarımı çattım.

"Nereye?"diye dehşetle konuştuğumda sinirle güldü.

"Ayakkabılarıma."ellerimle ağzımı örttüm. Afran o kadar yaramaz bir çocuktu ki artık bu yaramazlıklarıyla başa çıkamadığımız için onu bir çocuk psikoloğuna götürmeye başlamıştık. Çocuk psikoloğu da daha çok ilgilenmemizi ilgi çekmek için yaptığını söylemişti ama mümkün değildi ki ben Afranla her daim ilgileniyordum ama benim de bir sınırım vardı. Sanırım Karanın yeterince ilgilenmemesinden kaynaklanıyordu şu dört yılda o kadar çok göreve gidip gelmişti ki toplasan toplasan neredeyse bir buçuk yıl yanımızda kalmıştır.

"Abi ben onları yıkarım sen şey yapma olur mu?"kafasını salladığında sinirle soluya soluya içeriye dönmüştü. Artık Afran efendiye haddini bildirmenin zamanı gelmişti hızlı adımlarla yanına ilerlerken dudaklarını ısırmış bana bakıyordu.

"Afran gel telefon varmış sana."gözleri heyecanla parıldadığında hızlıca yanıma gelmişti kolundan tuttuğum gibi ayağımdaki terliği çıkartıp poposunun üzerine yapıştırdım.

"Ahh anne yapma anne!"

"Sen bir daha amcanın ayakkabılarına işeyecek misin acaba? Nedir benim senden çektiğim be aaah çocuk psikolojisi dedim daha beter olur dedim incitmeye kıyamadım kızamadım ama yeter be benim psikolojim bozuldu!"art arda yapıştırdığımda çığlık atarak kaçmaya çalışmıştı.

"Anne yapma anne söz bir daha yapmayacağım anne."

"Sus bu verdiğin kaçıncı söz acaba yalancı çoban seni yürü odana cezalısın akşama kadar oyuncaklarınla oynayacaksın televizyon da yok komşuya gitmek de yok."yanaklarını şişirdiğinde eve ilerlemişti bu defa çok pis hak etmişti. Duru saçlarını toparlayarak dışarıya çıktığında hafifçe başımı eğdim dokuz yaşına gelmişti gittikçe güzelleşiyordu.