Bu bölüm çook beklediğiniz ikili de geliyor Zamir ve Sima :) Onların olgun yetişkin halleri bakalım bakalım neler olacak.
Yorum yaparsanız çok mutlu olurum.
***
SİMAY
"Nasıl kaybediyoruz? Ne oluyor kimi kaybediyoruz?"diye panikle koridorda bağırışmaya başlamıştık. Ardille tekrar sarıldığımızda sesli bir şekilde ağlıyordum Karaca da amcama sarılmıştı. İçeride birisi ölüyordu ama kim olduğu belli değildi tam o sırada Karanı çıkartmışlardı. Hala yaşıyordu etrafındaki sedyeyi götüren kişiler son derece sakindi o halde Belinay ölüyordu? Karaca ve Amcam Karanla giderlerken bende arkada kalan hemşirenin yanına gelmiştim amcam da Karanı bırakıp yanımıza gelmişti.
"Belinay o iyi mi? Ne olur ölmedi deyin lütfen?"kadın gerilmişti eldivenlerini çıkartırken hafifçe boğazını temizledi.
"İyi geri döndürdük ama ameliyat yarım kaldı hiçbir şekilde devam edemiyoruz."dediğinde üçümüzde şaşkındık.
"Sebep?"diye sordu amcam şuan ki en haklı soruydu.
"Belinay hanımın narkozun içeriğinde bulunan bir ilaca karşı vücudunun alerjik reaksiyon gösterdiğini ve ilacı reddettiğini fark ettik kısaca narkozu bu yüzden kullanamıyoruz. Şuan bilinci ilaçsız bir şekilde kendi acısından kapalı bu durumu kullanarak biraz da risk alarak iç kanamı durdurduk ama fazlasını şuan yapamıyoruz çünkü her an ameliyatın ortasında bilinci tekrar açıla bilir bu da hem çok nefes kesici bir acıya hem de oldukça büyük bir travmaya sebep olur. Şimdilik ameliyat bölgesini açık bırakarak yoğun bakıma alacağız alerjik reaksiyon gösteren ilaç içeriğini bulduğumuzda narkozu değiştireceğiz dua edelim o zamana kadar dayanabilsin tekrar kalbi durursa döndürmek çok zor olur tekrar geçmiş olsun."yanımızdan gittiğinde bizi büyük bir yıkımla baş başa bırakmıştı.
Karan ayılıpta durumu öğrenirse kafayı yerdi. Ellerimi saçlarımdan geçirdim artık burada durmak faydasızdı amcamlar Karanın yanına geçerlerken bende biraz hava almak için bahçeye ilerlemiştim. Bahçeye çıktığımda bana doğru gelen Adelayı gördüm gerçi şaşırmamıştım onun Karana karşı hep bir şeyler hissettiğinin farkındaydım o her ne kadar kendini gizlediğini sansa da kadın kadını bir şekilde anlıyordu işte. Yanıma geldiğinde gözleri kızarıktı hafifçe bir nefes alırken telaşla konuştu. "Karan nerede? İyi mi?"kafamı salladım.
"İyi durumu."yanımdan geçecekken kolunu tuttum. "Amcamla Karaca yukarda tansiyon yükselmesin şimdi ben sana mesaj atarım. "Kafasını sallamıştı sadece muhtemelen karargaha gitmişti Karanı görmeye oradan öğrenmişti olayı. Banka oturduğunda gözlerini siliyordu normalde ondan hiç haz etmiyordum hatta gıcık oluyordum zaten hiç yıldızımız barışabilmiş değildi. Ben normalde kolay kolay kendi hemcinslerimden elektrik alamıyordum o yüzden arkadaşlarım hep erkek oluyordu sanırım sorun bendeydi ama Adelayı Karaca da sevmezdi sadece Karanın hatırına normal davranırdık.
Ben her zaman bir iki laf sokardım orası ayrı mevzuydu tabi benim laf sokmadığım kimse yoktu çünkü. Annemle babamın hastanenin kapısının önünde taksiden indiklerini gördüğümde kalbim heyecanla çarptı neredeyse üç yıldır ayrı yaşıyorduk ve onları çok özlemiştim. Onlar bana doğru gelirken bende onlara doğru gelmiştim hızlıca sarıldığımda ikisi de bana sarılmışlardı. "Kızım Karan nerede kardeşin nerede iyi mi?"diye telaşla konuşan anneme tebessüm ettim.
"İyi anne merak etme ameliyattan çıktı çok iyi onu odaya almışlardır bile."diye mırıldandım babamla tekrar sarıldığımızda saçlarımı okşayıp öpücük kondurmuştu.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
EMANET BELİNAY +18 (Vedia Serisi -2-)
Teen Fiction"Seninle gelmeyeceğim ben katilsin sende arkadaşlarında katil!"diye bağırdım bileğimi kurtarmaya çalışırken hızla bana döndüğünde bileğimi bıraktı ve öfkeyle konuşmaya başladı. "Şuan bu katil dediğin askerler sayesinde hayattasın anlamıyor musun? Se...
