EMANET BELİNAY +18 (Vedia Serisi -2-)

28.BÖLÜM

Merhaba bölüme hoş geldiniz umarım beğenirsiniz :) Sizleri seviyorum bu arada merak edenler elim şimdi çok daha iyi. Yorum yaparsanız çok mutlu olurum.

***

Hastaneye geleli bir saat oluyordu Karaca yoğun bakıma aldıkları için kimse görememişti. Muratın dediğine göre odalarında film izlerken tuvalete gitmek için kalkmıştı ve bir anda kriz geldiğinde ayakta kasıldığı için karnının üzerine düşmüştü. Ondan sonra ise hastaneye gelmişlerdi dediğine göre ambulansta bir kriz daha geçirmişti hastane de bir tane daha geçirmişti hemşirenin söylediğine göre de yoğun bakımda bir tane daha geçirmişti. Bir saat içerisinde dört kez kriz geçirmişti doktorlarda bu kadar çok geçirmesinin sebebini anlayamamışlardı ilaç verip gözlem için yoğun bakıma alıp tahlil yapmışlardı.

Bildiğim kadarıyla uyutuyorlardı. Tahlillerini kontrol eden doktor geldiğinde hepimiz başına toplaşmıştık en çok Sima teyze korkmuştu Zamir amca soğuk kanlılığını koruyordu. "Ne olmuş neden sürekli kriz geçiriyormuş bir şey buldunuz mu?"diye sordu Murat telaşla.

"Evet tahlillerine göre vitamin oranları çok düşük bütün değerleri düşmüş Karaca hanıma da söylemiştik iyi beslenmesi dinlenmesi gerekiyor bol bol vitamin almalı nasıl bu kadar dikkat etmemiş anlamıyorum."dedi doktor da şaşırmışa benziyordu Murat derin bir nefes alırken eliyle yüzünü sıvazladı yorgun olduğu gözlerinden belliydi.

"Ben dedim bu kadın benim kızıma bakamaz diye ne yaptın hizmetçi gibi kullandın mı kızım? Gaddar kadın hamile benim kızım be hamile!"diye bas bas bağırdı Sima teyze.

"Hiç de bile hem iki iş yapmış çok mu gelin dediğin öyle oturup durmaz ayıptır sen kızını hanım evladı yetiştirdiysen benim suçum değil."diye üste çıktı Pivroz hanım.

"Kızıma torunuma bir şey olsun sen o zaman gör ellerimle boğarım seni Pivroz!"diye bağırdı Sima teyze o değil de birazdan hastaneden atılmazsak iyidir. Sima teyze Murata döndüğünde suratına öyle bir tokat atmıştı ki koridorda gür bir ses yankılanmıştı. "Ne biçim adamsın sen kızımı sana emanet etmedim mi hastanelere düşür diye mi? Madem sahip çıkamayacaktın niye evlendin!"işte bu ağır olmuştu.

Murat başını eğdiğinde utançla mırıldandı. "Affet Sima anne."ne kadar utandığı gözlerinden okunuyordu böyle olmasını istemezdi elbet.

"Kızımı alıp götüreceğim doğurana kadar da ben bakacağım siz öldürürsünüz benim kızımı!"Zamir amca Sima teyzeyi hastaneden çıkartmıştı ama Pivroz hanım arkasından söylenmeye devam ediyordu.

"Alıp götürürmüş çok götürür Karaca benim gelinimdir ben milletin ağzına laf vermem giderse de bir daha konağa almam!"Simay abladan önce ben atılmıştım neden olmasın yani sonuçta bende Sima teyzenin geliniydim.

"Normalde yaşlı insanlara karşı saygılıyımdır ama karşındaki insan saygıdan anlamıyorsa eğer çok da zorlamamak gerek."dediğimde bakışları bana dönmüştü ellerini belinin yanlarına koyarken devam ettim. "Cahile laf yetişterecek değilim siz isteseniz de istemeseniz de Karaca bizimle gelecek siz de kafanıza eserse gelip torununuzu görürsünüz çok da umurumuzda değil yani."

"Ahh dile bak pabuç gibi Sima'nın gelini işte ne olacak gelin kaynanasının toprağına çekermiş."göz devirdim.

"Benim dilime laf etmeden önce kendi dilinize bakın Mardin sınırlarını aşmış haberiniz yok."kadın kıpkırmızı olmuştu bir an üstüme saldıracak sanmıştım ama kocası alıp onu dışarıya çıkartmıştı. Murat kenarda otururken Karan ona destek çıkmıştı yazık Karacanın durumu yetmezmiş gibi çocuk annesi yüzünden çok utanmıştı.