EMANET BELİNAY +18 (Vedia Serisi -2-)

12.BÖLÜM

Nasılsınız? Ben çok iyiyim. Umarım bölümü beğenirsiniz yorum yaparsanız çok mutlu olurum istediğim tek şeyde zaten yorumlarınız :)

***

KARACA

Şimdi ne yapmam gerekiyordu? Galiba şehadet getirmeliydim hayır hayır bunu yapması gereken Murattı çünkü babam onu öldürecek gibi bakıyordu her an üstüne atılıp onu boğazlaya bilirdi. Bir hışımla yanımıza geldiğinde irkilmiştim beni eliyle bir kenara ittiğinde yüzüme bile bakmamıştı Muratın suratına sert bir yumruk geçirdiğinde ağzımdan ufak bir çığlık kaçmıştı.

"Baba-"

"Bana baba deme!"diye bağırdığında irkildim. "Bana sakın baba deme!"gözlerim dolmuştu. "Sen beni baban olarak anneni bir anne olarak görüyor olsaydın burada gizlice evlenmezdin."gözlerimden yaşlar süzülürken bana ettiği lafların altında ezildiğimi fark ettim tek tek yutkunmak hiç bu kadar zor olmamıştı. "Samet abi arayıp seni gördüğünü söylemese aklımın ucundan bile geçmezdi gizli saklı elin adamıyla evleneceğin."ağzımdan bir hıçkırık kaçtığında çenemden tutup kafamı kaldırdı ve yüzümü yüzüne çevirdi. "Ben sana böyle mi öğrettim?"diye sinirle soludu ama sinirinin ardında gezinen o dev hayal kırıklığını görmemek için kör olmak gerekirdi. "Demek ki öğretememişim anneyi babayı aileyi bravo sana."çenemi bıraktığında tırnaklarımı avuç içime batırmıştım.

"Ba-"

"Bana baba deme!"elini kaldırıp parmağını tehditkarca salladığında ilk defa bana karşı bu kadar kızgın bu kadar kırık ve bu kadar katıydı. "Sen benim kızım değilsin. Sen benim kızım olamazsın benim kızım böyle adi değil."yanaklarımdan yaşlar süzülürken nefesimi tutmuştum karşısında durmuş sadece dinlemeye devam etmiştim. "Sakın bir daha gelme bizim evimize senin orada bir yerin yok sana artık kocan baksın."arkasını dönüp çıkışa doğru ilerlediğinde kalbim bin parçaya bölünüyor gibi hissetmiştim. Sesimi çıkartamazken zorlukla titrek bir nefes vermiştim vücudum titriyordu Murat koluma girdiğinde tüm sesler kulaklarımda uğuldamaya başlamıştı. Galiba kriz geçirecektim çünkü bilincimi kaybediyordum babamın o kadar lafından sonra gerçekten de bitkisel hayata girmeyi istemiştim uyusaydım ve uyandığımda her şey normale dönseydi keşke. Kendimi karanlığa bırakırken en son hatırladığım Muratın bağırmasıydı.

BELİNAY

"Ayy bohça, nişan tepsisi, nişan elbisesi, nişan ayakkabısı vs vs eksik bir şey kaldı mı ya?"diye soran Simay ablayla kafamı olumsuzca salladım.

"Yok hmm galiba."diye fısıldadığımda Sima teyze de kafasını salladı.

"Bence de ay vallahi ayaklarıma kara sular indi nerede bu Karaca bu saat oldu yok ortalıkta?"diye sızlandığında konağın kapısı açılmıştı ve kırılırcasına kapanmıştı sanki. Yerimde sıçrarken diğerlerinin de benden bir farkı yoktu Zamir amca hızlı hızlı ilerlerken bir anda salondan içeriye dalmıştı. "Zamir ne oldu?"diye sakince konuştu Sima teyze.

"Ne oldu biliyor musun? Karaca hanım yaklaşık yarım saat önce evlendi hem de kimseye haber verme tenezzülünde bile bulunmadan bizi hiçe sayarak! Hem de Muratla evlendi ulan söylese ben izin vermez miydim sanki? Ben istemez miydim lan o mutlu olsun?"diye bağırıp çağırmaya başladığında Simay ablayla şok olmuş bir biçimde bakıştık.

"Ne diyorsun sen be? Karaca yapmaz öyle şey annesini babasını düşünür o."diye savundu Sima teyze.

"Uyu sen hala kızımız yaptı yapacağını ama bu defa o kadar kolay değil o kadar kolay affetmeyeceğim onu bu yaptığı o gençlik hatalarına benzemez bu kız otuz yaşına geldi otuz! Benim adım da Zamir Yamansa o Karaca bir daha bu eve girmeyecek."diye konuştuğunda Simay abla ve Sima teyzenin gözleri dolmuştu Zamir amca çok ağır konuşuyordu.