EMANET BELİNAY +18 (Vedia Serisi -2-)

14.Bölüm

Hello nasılsınız? Bu bölüm yepyeni bir karakter katılıyor kitaba umarım onu seversiniz diyelim ve devam edelim yorum yaparsanız çok sevinirim yapmayanın orucu bozulsun inş :)

***

Kardeşim bulunmuş muydu? Şaşkınlık ve sevinç hüznüne bulanmıştım. Gözlerim dolarken usulca ağlamaya başlamıştım. "Kızı ne zaman bulmuşlar söylediler mi?"diye sordu Zamir amca.

"Bir hafta önce görevden dönen timle birlikte getirmişler kızı."dedi Karan, kardeşim bir hafta önce bulunmuştu ve Karan bana söylememiş miydi?

"Niye daha erken söylemedin?"aklımdaki soruyu sormuştu Zamir amca.

"Kötü durumdaydı bazı yaraları vardı biraz toparlanmasını bekledik daha çok Belinay kardeşini öyle görsün istemedim zaten birazdan söyleyeceğim."yutkundum ve usulca mutfağa girdim bakışları bana döndüğünde yakalanmışlığın verdiği utanma ile kafasını hafifçe eğdi.

"Beni kardeşime götür."diye mırıldandığımda ağzını açacaktı ki Zamir amca araya girdi.

"Kızı kardeşine götür Karan bir hafta toparlanması için yeterli bir sebep hadi."kafasını salladığında yanıma gelmişti destek vermek için elimi tuttuğunda geri çekmemiştim. Biraz kırılmıştım önceden söylemediği için ama kardeşimi buldurtmak için uğraşmıştı o yüzden ona trip yapamazdım. Birlikte arabaya geçtiğimizde elim ayağım birbirine dolaşıyordu heyecanla tutuşuyordum gözlerim dolarken dudaklarımı ısırdım.

"Onu nasıl buldular?"diye fısıldadım Karan arabayı kullanırken cevapladı.

"Bizimkiler onu değil kardeşin bizimkileri bulmuş. En son bir terörist komutanının evini basmışlar kardeşinle orada karşılaşmışlar."dedi ve duraksadı. "Kardeşin ilk geldiğinde ruh gibiydi konsolosluktan kimlik resmini almış olmasaydım asla tanıyamazdım adını bile söylemiyor kimseyle konuşmuyor bir psikiyatri bulduk o biraz iyi geldi en azından bir şeyler yemeğe başladı revirdeki kızın dediğine göre geceleri uyuyamıyormuş dün gece biraz biraz uyumuş."gözlerimden yaşlar akmıştı yanaklarımdan süzülürken derince iç çektim. Kim bilir bizim kopuşumuzdan sonra neler yaşamıştı ben kurtulmuştum ama o gözümün önünde tecavüze uğramıştı peki ya sonrası? Benim görmediğim kısımda neler olmuştu?

Düşündükçe aklımı kaçıracak gibi oluyordum Karan bizi kestirmeden hızlı bir şekilde karargaha getirdiğinde askeri kimliğini göstermişti kapılar açılırken arabayla içeriye girmiştik. O arabayı askerlerden birine bıraktığında tekrar sahiplenircesine elimi tutmuştu ama ikimizde fazla umursamadık dışarıda rol yapmaya mecbur olduğumuzu biliyordum evliliğimizin sahte olmasının kuşkusu bile benim anında sınır dışı edilmeme sebep olurdu.

Birlikte karagahın koridorlarında ilerlemeye başladık bazı askerler selam veriyorlardı bizi gördüklerinde. Karan hafif bir baş selamı vermişti birlikte kardeşimin kaldığı revir odasına kapıyı çalıp girdiğimizde uyuduğunu görmüştüm. Ellerimle ağzımı örterken gözlerimden yaşlar usulca akmaya başlamıştı hızlıca yanına gelip dizlerimin üzerine oturduğumda onu izlemeye başladım. Ölmesinden o kadar korkmuştum ki başına ne gelirse gelsin artık benim yanımdaydı ona ölene kadar sahip çıkacaktım koruyup kollayacaktım.

Yüzünde çok fazla yara vardı kaşında koca bir yarık, dudağında koca bir yara, elmacık kemiği çürümüş gibi morarmıştı ve çenesi de ondan farksızdı boynunda bandaj vardı dışarıda kalan kolunda sıyrıklar ve bazı pansuman yapılmış bandajlar vardı. Canını çok yakmışlardı elimi yavaşça uzattım ve tüy değmişçesine saçlarını okşadım eğer hissederse irkilir uyanır diye korkmuştum. Karan kenardaki deri koltuğa oturmuş beni izliyordu bende daha fazla dizlerimin üstünde kalamayınca sandalye çekip yanına oturmuştum kolumu sandalyeye yaslarken elimi çeneme koydum. Nişan akşam olacaktı burada o vakte kadar bekleyebilirdim hiçbir şey şuan kardeşimden daha önemli değildi benim için.