Merhaba bu bölüm bebişimiz doğdu gelin de bir çeyrek bırakıverin. Bölüme yorum yaparsanız çok mutlu olurum sizin yorumlarınızla çok motive ve mutlu oluyorum :) Bu bölümlere emek veriyorum uykusuz kalıyorum sırf yazmaya olan aşkım ve size sevgimden.
***
Aslında sancılarım henüz sıklaşmamıştı ama suyumun gelmesi beni epeyce dehşete düşürmüştü üstelik burada bir başımaydım çevremde tanımadığım insanlar vardı. "Ahh."ağrıyan karnımı ovduğumda bir teyzeyle bir adam koluma girip beni kenardaki banka oturtmuşlardı. Ablanın bir tanesi çantasından çıkardığı pet şişeyle ellerime su döktüğünde suyu suratıma çarpıp kendime gelmeye çalışmıştım.
"Ay ambulans çağıralım mı kızım?"diyen teyzeye dönüp kafamı olumsuzca salladım kendimi daha iyi hissederken ayağa kalkmaya çalışmıştım bir anda dengemi kaybedince düşecektim ki bir adam beni kucaklamıştı.
"Ahh!"ani hareketiyle karnıma birkaç sancı daha girdiğinde ağlamaya başlamıştım. "Canım acıyor canım acıyor!"diye kıvrandığımda adamın yüzüne ancak bakabilmiştim.
"Tamam sakin olun derin nefesler alın sizi hastaneye götüreceğim."bir şey söylememiştim çünkü beni birinin hastaneye götürmesi en çok ihtiyacım olan şeydi. "Kerim arabanın kapısını aç!"adamı arabanın arka kapısını açtığında kucağına beni arka koltuğa bırakıp diğer taraftan yanıma oturmuştu. Sancılarım sıklaşmaya başladığında daha çok strese girmiş ve bağırmaya başlamıştım.
"Çabuk lütfen korkuyorum!"diye bağırdığımda adam kendi şoförüne döndü.
"Hadi Kerim en yakın hastaneye hemen."bana döndü. "Tamam nefes alın derin nefes alın."korkuyla elini tuttuğumun farkında bile değildim derin derin nefesler almaya çalışırken canımı yakan sancılarla birlikte adamın elini sıkıyordum.
"Off acıyor!!"yerimde tepindiğimde kızarmıştım bile daha çok nefes almaya çalıştım.
"Dişinizi sıkmaya çalışın biraz sizi yetiştireceğiz merak etmeyin sağ salim doğuracaksınız."dediğinde bağırmaya başladım.
"OLMAZ! DAHA SEKİZ AYLIK DAHA ÜÇ HAFTA VAR DOĞAMAZ."
"Tamam korkmayın eminim oldukça sağlıklı olacaktır sıkmayın kendinizi bağırın koyverin gitsin."demesi kolaydı tabi elin adamının yanında ıkınıyordum.
"AHHH KOLAYSA SEN KOYVER!"bir dakika bunu ben mi demiştim? Ay benim acıdan şurum kayboldu kesin.
"Pekala bana odaklanın o halde benim adım Macit Atasoy buraya yepyeni yatırımlar için geldim sizin adınız nedir?"dediğinde ona kısa bir bakış attım.
"BELİNAY YAMAN!"
"Eşinizi arayalım telefonunuz nerede?"dediğinde daha çok ağladım.
"ORADA DÜŞÜRDÜM!"
"Peki numarasını biliyor musunuz?"
"BEN ŞUAN NE YAPTIĞIMI BİLE BİLMİYORUM YAA!"hastanenin acilinde durduğumuzda arabadan inip yine beni kucaklamıştı. Şu anı Karan görseydi kesin kıskançlıktan kafayı yerdi ayy ben kocamı unuttum ben kocamı unuttum. Beni sedyeye yatırdıklarında sağ olsun Macit Bey de peşimizden gelmişti ki ona bağırdım.
"Macit Bey kocamı arayın kocamı getirin! Numarası 054******** adı da ahh adı da Karan Yaman."kafasını salladığında telefonuna davranmıştı beni acil doğumhaneden içeriye aldıklarında onlar dışarıda kalmışlardı.
Beni önce NTS'ye bağlamışlardı sancılarımı ölçüp açılmalarımı kontrol etmişlerdi üstümdekileri çıkartıp doğum için ameliyat elbisesi giydirdiklerinde beni doğumhanenin içinden geçirip doğumların gerçekleştiği alana almışlardı. "KARAN NEREDESİN YA NEREDESİN ÖKÜZ!"diye bağırmaya başladığımda hemşire de şaşırmıştı.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
EMANET BELİNAY +18 (Vedia Serisi -2-)
Teen Fiction"Seninle gelmeyeceğim ben katilsin sende arkadaşlarında katil!"diye bağırdım bileğimi kurtarmaya çalışırken hızla bana döndüğünde bileğimi bıraktı ve öfkeyle konuşmaya başladı. "Şuan bu katil dediğin askerler sayesinde hayattasın anlamıyor musun? Se...
