The Last Scene | Namjin ✓

Alternatif 33.Bölüm

Medya bu bölümün ilham kaynağıdır. Bolca dinleyin, çokça sevin.

Keyifli okumalar 💜

Medya; Troye Sivan - Strawberries & Cigarettes

.
.

Özel, Alternatif 33. Bölüm: "Tatlı Hatıralar"

Seokjin, uyandıktan sonra Namjoon'la ayrı odalarda kalmayı reddetmiş Namjoon'la kalmaya devam etmişti. Yeterince Namjoon'u yalnız bıraktığını düşünürken bir kez daha yalnız bırakmak istediği en son şeydi. Şimdi ikisi aynı odada tedavi oluyor, birlikte iyileşmeye çalışıyorlardı. Seokjin için bu süreç kolay iken Namjoon için çok zordu. Aylardır yaşadığı zorluklar, şimdiki yaşadıklarının yanında hiçbir şeydi. Namjoon, o kadar yoruluyordu ki gözlerini açık bile tutamıyordu, uykuya teslim oluyordu. Uyanık olduğu tek zaman dilimi de bulantılarının başladığı an oluyordu. Önceki zamanlarda bulantı hissettiğinde banyoya koşan Namjoon, şimdi yerinden kalkamadan midesinden yukarıya sıcaklık yükseliyordu. Artık banyoya gitmekle uğraşmıyordu, yanında duran poşetlerle hallediyordu.

Tüm bu anlarda yanında duran Seokjin, Namjoon'u böyle gördüğü için kahroluyordu. Kendini toparlamasını, onu iyi bir şekilde görmeyi beklediği her an Namjoon daha da kötü oluyordu. Seokjin, ona bir şey olacak korkusu yaşıyordu ve bu korkular ona kâbus olarak görünüyordu.

Ama bir gece Namjoon söyledikleriyle içindeki korku yerini umuda bırakmıştı.

"Hyung, fark ettim ki artık kan kusmuyorum."

Namjoon, bunu yorgun bir şekilde mırıldanıp uyuyakaldığında Seokjin, önce donakalmış sonra ise sevinçten ne yapacağını şaşırmıştı. Bunu doktora söylediğinde tedavinin işe yaradığını, Namjoon'un yavaş yavaş iyileşmeye başladığı cevabını almıştı. Seokjin'in aylardır duymayı beklediği cümleler buydu: Namjoon, iyileşiyor.

Seokjin, inanamıyordu ama Namjoon, gerçekten iyileşiyordu.

Şimdi Namjoon, derin bir uykudayken başlayan mide bulantısıyla uyandı. Bir eliyle ağzına bastırırken diğer eliyle poşetlerden birini almaya çalıştı ama başarılı olamadı. Gelen öğürme refleksiyle elini ağzına daha sıkı bastırdı. Hareket etmeden duruyor, bulantının kaybolmasını bekliyordu.

"Namjoon," diyen Seokjinʼi duyduğunda gözlerini ona doğru çevirdi. Seokjin, elinde bir poşet vardı, kendisine doğru uzatıyordu. Namjoon, bu anlarda yanında durmasından rahatsızken bir de onun yardımıyla kusar hale gelmişti. Elinden poşeti almak istedi ama Seokjin engel oldu. "Rahatsız olmuyorum Namjoon. Şimdi daha fazla kendini tutma."

Namjoon, yine de Seokjin'i dinlemedi. Elinden poşeti aldı. Böylesi onun için daha az rahatsız ediciydi. Elini ağzından çekmesiyle birlikte bir bulantı dalgası gelmiş, Namjoon yine iki büklüm olmuştu. Hiçbir şey yemediği için sadece boş boş öğürüyordu. Bir parça bir şey yese midesi daha iyi olabilirdi ama Namjoon, hiçbir şey yiyemiyordu, zaten bunu da istemiyordu.

Derin nefesler alırken midesinin durulmasını bekledi. Namjoon bu durumdan nefret ediyordu. Aylardır yaşadığı bir şey olsa da her seferinde gözlerinin kenarından yaş akıyordu. Elindeki poşeti bir kenara koyup kendini yatağa bıraktı. Midesi şimdilik iyiydi ama devamının geleceğini biliyordu. Ayların tecrübesiyle öğrenmişti bunu.

Aldığı ilaçlardan mı yoksa vücudunun yaşadıklarından mı bilmiyordu ama fazlasıyla yorgundu ve sürekli uyumak istiyordu. Gözlerini kapatırsa bedenini uykunun ele geçireceğini biliyordu, o yüzden bu sefer gözlerini kapatmayıp Seokjinʼi izlemeye başladı. Günlerdir beraber olmalarına rağmen, ayrı kalmışlar gibi hasret çekiyordu.