The Last Scene | Namjin ✓

#14: ❝ Son Kez ❞

14.Bölüm: "Son Kez"

Tüm felaketler Namjoon'un ara vermek istemesiyle başlamıştı. Onun Norveç'e gidişi, Seokjin'in onu takip edişi, müziğe kısa süreliğine ara verilmiş olması. Üyeler kazadan sonra kısa süreliğine ara verildiğini değil tamamen parçalandıklarını düşünüyorlardı ama Seokjin'den gelen telefonla kafalarındaki tüm sorular netleşmişti. Namjoon, onları gerçekten ara vermek istediği için değil de bir tedavi için gitmişti.

Üyeler, Namjoon'un basit bir tedavinin içinde olmadığını tahmin ediyorlardı fakat öğrenecekleri gerçeklerden korkuyorlardı. O yüzden bu gerçeği gün yüzüne çıkarmak yerine, göz ardı etmeyi tercih ediyorlardı. Tüm gerçekleri bilen Yoongi ise, onların bu kararına saygı duyuyor onlara hiçbir şey anlatmıyordu; onlar sorana kadar anlatmayacaktı da, çünkü bildiği gerçekler kolayca anlatılacak şeyler değildi.

Şimdi Jungkook'un hastanedeki odasında toplanmış, Bang Shi Hyuk'u dinliyorlardı.

"Pd-nim, şimdi diyorsunuz ki sadece Jungkook'un yalan ölüm haberi için dava açılacak."

"Evet, Yoongi. Sadece bunun için dava açılacak."

Yoongi, sinirle güldü. "Peki, Hoseok'la benim hakkımda çıkan haber?"

"Yoongi," dedi Bang Pd. Gözlerini sessizliğe bürünen diğerleri üzerinde gezdirdi. "O haberin yalan olmadığını sen de ben de biliyoruz."

Yoongi, küçüklerin şaşkın nidalarını duydu ama kafasını onlara çevirmedi, hala sinirle Bang Pd'e bakıyordu. Küçükler, Namjoon ve Seokjin'in ilişkilerini biliyorlardı fakat bu ikilinin ilişkilerinden haberleri yoktu, hatta böyle bir durumu sezmemişlerdi bile; Hoseok ve Yoongi, çok iyi gizlemişti. Çıkan bu haberi gördüklerinde gülmüş, kendi aralarında dalga bile geçmişlerdi fakat şimdi gerçek olduğunu öğrenmeleri onlarda şok etkisi yaratmıştı.

"Bunu yıllar önce sorduğunda da inkâr etmedim Pd-nim, şimdi de etmiyorum." Yoongi, fazla sinirliydi. Elleriyle saçlarını karıştırdı. "Ben orada kardeşlerimin ölümle burun buruna gelişine şahit oldum, o an Hoseok'a olan aşkımı düşünecek bir zaman mıydı?"

"Yoongi, bak anlamıyorsun."

"Asıl sen anlamıyorsun Pd-nim. Ben, Hoseok ve benim haberimin yapılmasına tepki göstermiyorum, benim tepkim kaza yerinde birbirimize olan desteğimizi aşk iddiasına çevirmeleri. " Yoongi, defalarca sakin olmayı denese de olamıyordu, vücudu sinirden titriyordu. "İnan bana Pd-nim, onların yarı ölü hallerini gördükten sonra Hoseok aklımdan bile geçmedi. Tek düşünebildiğim onların yaşamasıydı."

Küçükler, Yoongi'nin sözleriyle yutkundu. Üzerlerinde hala şaşkınlık vardı ama Yoongi'nin her kelimesi içlerine dokunmuştu. Kazanın Hoseok ve Yoongi'yi kötü etkilediğini biliyorlardı, bunu büyüğünün ağzından duymak kötü hissettirmişti.

"Pd-nim, haklı Yoongi," diye konuştu Hoseok.

Yoongi'nin sinirli bakışları, bu sefer onu hedef almıştı. " Hoseok-ah..."

"Yoongi, eğer şimdi bunun için dava açarsak ileride bir gün ilişkimizi doğrularsak o zaman onların eline koz vermiş olacağız."

Yoongi, duraksadı. Hoseok'un cümlesiyle gülümsemişti. İlişkiyi doğrulamak. Bu kulağa fazla güzel geliyordu.

Yoongi, yüzündeki gülümsemesine rağmen hala sinirliydi. Bang Pd'e döndü. "Karışmıyorum, Pd-nim. İstediğinizi yapın."

Yoongi, son sözlerini söyleyip odadan çıkmıştı. Sakinleşmesi gerekiyordu, o odada olmasıyla sinirinin geçmeyeceğini de biliyordu. Koridorun sonundaki yangın merdivenine gidip oturdu. Aklında o kadar şey vardı ki artık delirme derecesine gelmişti. Artık rahat bir nefes almak istiyordu.