The Last Scene | Namjin ✓

Alternatif 34.Bölüm

Keyifli okumalar 💜✨

.
.

Özel, Alternatif 34. Bölüm: "Gözyaşı"

Namjoon için günler birbirine girmişti. Hangi tarihte olduklarını bile bilmiyordu. Onun için zaman sadece geçiyordu.

Namjoon, o gün Eylül ayında olduklarını Jungkook'un doğum gününün gelmesiyle anlamıştı. Bir gece uyandığında yanında Seokjin'i değil Jungkook vardı. Namjoon, o anda onu görmeyi beklemiyordu. Gün içinde herkes yanında olsa da gece sadece yanında Seokjin kalıyordu. Jungkook'un burada olmasıyla kalbi anlık bir korku yaşamıştı. Yine Seokjin'e bir şey mi olmuştu? Ama cevap beklediğinden çok daha farklıydı. Jungkook sadece doğum gününde Namjoon'un yanında kalmak istediğini söylemişti.

Namjoon o anda yorgun bir şekilde gülümsedi. "Doğum günün kutlu olsun Kook."

Yatağında Jungkook için yer açtığında Jungkook vakit kaybetmeden yanına uzanıp, ona sıkıca sarıldı. "Yanımda olduğun için teşekkür ederim, hyung,"

Jungkook'un teşekkürü Namjoon'un içinde geçmeyen o ateşi alevlendirdi. Vazgeçtiği günlerde diğerlerinin ne kadar acı çektiğini görememişti. Diğerlerinden duyduğu teşekkür anlamasına sebep oluyordu.

Jungkook'un doğum gününden sonra kendi doğum günü geliyordu ama Namjoon günlerden habersiz olduğu için, doğum gününden de habersizdi. Uyandığı o sabah diğer sabahlardan farksızdı. Önce kahvaltı yapmaya zorlanmış sonra o gün verilecek ilacı beklemeye başlamıştı ama ilaç saatinde hemşiresine yerine içeriye doğum günü pastasıyla kız kardeşi girmişti. Namjoon bunu beklemiyordu. Odadakilerden duyduğu doğum günü şarkısıyla duygulanmıştı. Pastanın üstündeki mumu üflemeden önce gözlerini kapatıp dilek tuttu.

"İyileşip mutlu olmak istiyorum."

Namjoon'un en büyük dileği buydu. Neredeyse bir yıldır hastanedeydi ve artık buradan çıkmak istiyordu.

O gün doğum günü olduğu için ilacı vermediler, bir gün sonraya ertelediler. O günü ailesiyle, bangtan üyeleriyle geçirdi. Namjoon, mutluydu ve geçen her gün daha da mutlu oluyordu.

Gece olduğundaysa tüm herkes gitmiş Seokjin'le baş başa kalmıştı. Birlikte yatakta otururken Seokjin ona sıkıca sarılıp "Vazgeçmediğin teşekkür ederim," diye fısıldamıştı. Namjoon'u mahveden buydu. Vazgeçmek isteyerek Seokjin'i nasıl bir enkaza çevirdiğini teşekkür ederim derkenki ses tonundan daha iyi anlıyordu.

Ve birkaç hafta geçti takvim Ekime döndü. Namjoon bu sefer Ekimde olduklarını, Jimin'in doğum gününün yaklaştığını biliyordu. Bir gece uyandığında onu da Jungkook gibi yatağının yanında görmüştü. Jimin, bir şey söylemeden"Doğum günün kutlu olsun Minnie," diye mırıldandı. Jimin'den bir gülümseme beklerken Jimin, hıçkırarak ağlamaya başladı. "Jimin?"

Jimin, Namjoon'a eğilip sıkıca sarıldı. "Burada olduğun için teşekkür ederim Monie. Ben sensiz ne yapardım bilmiyorum."

Bu cümleler Namjoon'u mahvediyordu. Sadece var olduğu için teşekkür ediliyordu. Namjoon vazgeçmemişti ama onlara vazgeçmek istediğin söylediğinde içlerinde büyük bir yara açmıştı. Namjoon, ne yaparsa yapsın o yarayı iyileştiremezdi. Bunun için ömür boyu pişmanlık yaşayacaktı.

Günler bir bir geçip takvim 4 Aralığı gösterdiğinde Namjoon yeni aldığı ilacın etkisindeydi. Ardı ardına gelen bulantılarla, vücudundaki ağrılarla kendinde değildi. Günün yarısı ağrılarla, diğer yarısı uyuyarak geçiyordu.