GÜLÜMSE | gxg (+18)

16. Bölüm:

Biz yine erken geldiikkkkk 

Alın size uzun bir bölüm. Ne yaparsanız yapın snhgfaafcgvhbja

Diğerlerinin iki katı falan uzunlukta oldu ve bu bölüm çok güzel oldu... 

Bir de 3k olmuşuz... Bir hafta yeni oldu daha ve size çoookkk teşekkür ederim

Gerçekten artık buradasınız

İyi ki varsınızzz :')

Sizi seviyorummm bölüm sonunda görüşürüzzz

OY VERMEYİ VE YORUM YAPMAYI UNUTMAYIIINNN

(ne yapayım vote - oy sınırı mı getireyim aaaa...) 

****

Bölüm şarkısı: Tüm Dolu Kadehi Ters Tut şarkıları...

"Dünya, düşünenler için bir komedi, hissedenler içinse bir trajedidir."

-Zygmunt Bauman-

Kapının kulaklıklarımı deşen sesiyle yatağa kendimi atmam arasında belki de en fazla 15 dakika vardı. 

Memnuniyetsizce yataktan kalkıp kapıyı açtığımda karşımda gördüğüm gri gözlerle eğik sırtım dikleşti, kalbim anlamsızca atmaya başladı. 

Hafifçe gülümsedi ve kendini duvara yasladı. Gözleri delicesine üzerimde dolanırken nefesim kesiliyordu. Üstümü dahi değiştirmemiştim ve dağınıktı üstüm hep. Saçlarım, kıyafetlerim... bunu umursamayı bırakıp kaşlarımı çattım. ''Ne işin var burada?''

Aklımdan bir kaç saniye kavga eden bir çift gibi olduğumuz geçmişti. Onun gibiydi bu an. Özür dilemeye gelmişti sanki sevdiğine, öyle bir sevgi ve mahcubiyet vardı gri gözlerinde. Gülümsemesi çekinikti, bedeni gergindi ve parmaklarıyla oynuyordu. Sanki kafasındaki tilkilerin kuyruğunu düğümlüyor, hesaplarını ona göre yapıyordu. Buradaki hesaplar bana mı aitti? 

"İçeri almayacak mısın beni?" Kapıyı aralık bıraktım ve kendimi de o aralığa sığdırdım. Ben soruma cevap vermesini beklerken bu hareketimle derin bir nefes aldı. "Lütfen" dedi kısık bir sesle. "İçeride konuşalım sakince." Sakin olunmayacak ne vardı ki? Bıkkın bir nefesin ardından kapıyı açık bırakıp içeri geçtim. Hemen ardından kapanan kapı ile koltuğa bıraktım kendimi. "Gerçekten bana kızıp konsere gelmeyecek misin?" Tam karşıma geçti ve elindeki çantayı fırlattı koltuğa ben ona inanamaz gibi bakarken. "Tek sorun siktiğimin konseri zaten" dedim öfkeyle. "Abartma Lâl" dedi gözlerini devirip. "Abartıyorsam siktir git."

"Lâl-"

"Ne var Vera!"

"Sinirlenme" dedi ayakta tepinen bana bakarken. Öfkemi çıkartacak yer arıyordu gözlerim. "Otur şuraya" dedi ayağa kalkıp. Eli koluma uzandığında kendimi koltuğa bıraktım. ''Bak, kızmakta haklısın. Saçmaydı yaptığım.'' Başımla onu onayladım. ''Ve kusura bakma.''

''Bakmam kusura'' dedim alayla. ''Lâl, miniğim'' dedi önümde eğildiğinde. Ellerimi aldı avuçlarının arasına, kalbim sımsıcak oldu. ''Özür dilerim'' dedi. ''Pek beceremiyorum böyle şeyleri. Bu da diğer bir Vera.''