GÜLÜMSE | gxg (+18)

30. Bölüm:

Bu elimde tamamlanmış son bölüm -_-

Sözde 2 güne atıyordum hagfdxacvgbahn

Biz gelmişizzzz 

Burada olanlar. Profilimdeki diğer hikâyem olan, Kader Tanrıçam'a da göz gezdirebilir miiiii

OY VE YORUM YAPMAYI UNUTMAYINIZZZ

Sizi çooookk seviyorumm

Güzel okumalaayyy

***

"Kalbin yetmiyorsa sevemeyeceğin insanı yorma. Cesaretin yoksa, yürüyemeyeceğin yola çıkma.."

-Lev Tolstoy-

Gözlerimi açtığımda gördüğüm ilk şey Vera'nın yüzüydü. Saçlarımda hissettiğim elleri açılan gözlerim ile duraksamıştı. Hafifçe gülümsediğinde bedenimin sallandığını hissediyordum. Etrafa baktığımda arabada olduğumuzu görmüştüm. Başımdaki karıncalanma, midemdeki kramplarla yavaşça doğruldum. ''İyi misin?'' diye sordu dayım aynadan bana bakarken. Başımı hafifçe aşağı yukarı salladım ve düz şekilde oturdum koltuğa. ''Su ister misin?'' Vera'ya başımı iki yana salladım. ''Ne oldu?'' diye sordum ardından. ''Hiç'' dedi omuz silkerek. ''Sadece yorgunluktan bayıldın. Şehir içinden bir hastaneye gittik, sen kendinde değildin. Ama endişelenecek bir şey yokmuş. Susuz falan kalmışsın. İşte dinlen diye bizde eve gidiyorduk. Sanırım kamp gerçekten pek iyi bir fikir değildi.''

Ona üzüntüyle baktığım sırada bakışlarını benden kaçırdı. ''Sen nasılsın?'' diye sordum merakla. Omuz silkti. ''İyi'' dedi. ''İyiyim.''

''Emin misin?'' Hafifçe gülümseyerek elimi tuttu ve baş parmağıyla tenimi okşamaya başladı. ''İyiyim miniğim. Sen iyiysen eğer, iyiyim.'' Dudakları tenime değerken kalbim sızlamıştı. Başımı omzuna koyduğumda daha sıkı tuttum elini. Gözlerimi yavaşça kaparken kokusu içime sızmıştı. 

Dayım bizi benim evime bırakıp özür dileyerek gittiğinde defalarca kez sorun olmadığını söylemiştim ona. çünkü gidene kadar sürekli özür dilemişti. Vera ile içeri girdiğimizde ise yorgunluktan ölüyordum. ''Nereye?'' 

''Banyoya'' dedim yorgunca. Soğuk suyun altında ağlamak istiyordum. Sebebini sormayın, her şey kafamda karman çorman çünkü. 

Kapıyı kapatıp bir kaç saniye sırtım yaslı durdum öylece. Sol gözümden akan yaş ile duşun altına girdiğimde hiç bir kıyafetimi çıkartmamıştım. Suyu öylesine bir şekilde açtığımda tenime buz gibi değmesiyle irkilmiştim. Zihnim açılırken bir taraftan da donuyordum ama istifimi bozmadım. Ne kadar süre geçti bilmiyorum ama soğuktan bedenim uyuşurken adımı seslenen Vera ile yere çöktüm. Banyo kapısı tıklatılırken ise dizlerimi kendime çekmiş, başımı üstlerine gömmüştüm. Açılan kapının ardından içeri giren Vera ''Lâl?'' diye seslendi. Daha sonra ise bedenimi kendine bastırıp suyu kapattı hızla. ''Sikeyim, salak mısın sen?''

''Olabilir'' dedim yarım ağız gülerek. ''Sikebilirsin. Yarım kaldım sonuçta. İçimde kaldı gerçekten. Parmakların değil...'' Göz kırptığımda hafifçe eliyle kafama vurdu ve hızla kapının ardından havluyu alıp beni sardı. Odama geçtiğimizde ise kendi kendine söyleniyordu. ''Şuna bak'' dedi kızgınca çekmecemi açtığında. ''Soğuk suyla yıkanıyor bir de, Allah'ım. Akıl fikir ver ya şu kıza.'''