Be Alright

P34

امشب تهیونگ برخلاف علاقه قلبی به همراه یونگی رفته بود تا یکمی با داش ومپایریامون صحبت کنن و منم هرچقدر خودمو جر دادم منو نبردن .

با مامان روی مبل بودیم و داشتیم تلویزیون میدیدیم که حس کردم صدایی از اتاق میاد .

دست خودم نبود اون چند وقت نسبت به همچیز خیلی حساس بودم ...

اروم سمت اتاقم رفتم ... و دیدم در پنجره بازه ... میدونستم عادی نیست ...

سریع رفتم توی پذیرایی و دیدم که مامان نیست ...

بدنم شروع کرد به لرزیدن ...

سریع برگشتم تو اتاق و گوشیمو برداشتمو به تهیونگ زنگ زدم .

+ته ... تهی ...

تا که چشم خورد به جسد اویزون مامانم از سقف اتاق خودشو تهیونگ ...

جیغ بلندی زدم و گوشی از دستم افتاد ...

همه جای خونه احساس وجود کسیو میکردم ...

+تهیونگ ... تهیونگ بیا خونه ... تهیونگ مامان مرده ... تهیونگ حمله کردن ... تهیونگ اونا کشتنش ... تهیونگ خواهش میکنم تهیونگ ...

گوشیو قطع کردمو دوییدم تو اشپزخونه و یه چاقو برداشتم ...

عرق سرد میکردمو دستام بشدت میلرزید .

+برید ازتون خواهش میکنم ... برید از خونم ...

با حس سایه روی زمین نشستم و زانوهامو بغل کردم و سرمو روش گذاشتم ...

واقعا ترسیده بودم و اون لحظه بشدت احساس تنهایی میکردم ...

در باشدت باز شد و تهیونگو یونگی و دو نفر دیگه تو پریدن ...

یونگی اروم علامت سکوت دادو اونا توی خونه قدم برداشتن .

چشمشون به مامان افتاد و تهیونگ ناباور بهش نگاه میکرد .

دیمن_کار خودشونه ...

استفن سری تکون داد ...

یونگی_اشلی کجاست ؟

استفن اروم وارد اشپزخونه شد و سمت در بالکن رفت و بازش کرد .

من اماده نشسته بودم تا اولین کسیو که دیدم با چاقو بکشمش ... وقتی مرد رو به رومو دیدم چاقو رو محکم توپاش فرو کردم ...