"ဒေါက်တာ ''
"မောင်သစ်.. မင်းဒီကို ဘာလာလုပ်တာလဲ''
" သူဌေးက ဒေါက်တာကို အဖော်အိပ်ကူဖို့
လွှတ်လိုက်တာ''
"မလိုပါဘူး..ကိုယ့်နေရာကို ပြန်အိပ်လိုက်ပါ ''
"ဒေါက်တာက..ကျွန်တော့ သူဌေးမဟုတ်ပါဘူး
အမိန့် မပေးပါနဲ့ ''
" မင်း ''!!!
အနောက်အိမ်မှာ တစ်ယောက်ထဲ ဖြစ်နေသည့်
အတွက် သူဌေး သူ့ကို လွှတ်ခဲ့ချင်း။
စေတနာနဲ့ လာအိပ်ကူတဲ့သူ့ကို ပြန်မောင်း
ထုတ်နေတဲ့ ဒေါက်တာစုတ်အား ဘုဆတ်ဆတ်သာ
ပြန်ပြောပြီး ဒေါက်တာ ကုတင်နံဘေး
မှာ အိပ်ယာခင်း .ခင်းပြီး ခေါင်းအုံးချ
စောင်ခြုံကာ လှဲလိုက်တော့ ပြူးကြောင်ကြောင်
လေး ရပ်ကြည့်နေတဲ့ ဒေါက်တာ ။
" ဒေါက်တာ.. မအိပ်
ဘဲတစ်ညလုံး ရပ်ကြည့်နေမလို့လား??
ဒါဆိုလဲ ရတယ်နော်..နောက်တော့မှ အိပ်ရေး
ပျက်ရင် ကျွန်တော်နဲ့ မဆိုင်ဘူး ''
ပြောပြီး သူ့ကို ကျောပေး ပြီး တစ်စောင်း
အိပ်သွားတဲ့ ကောင်စုတ်။ ရာရာစစ သူ့ကိုများ
မခန့်လေးစားနဲ့။ ဆက်.. အောက်နှုတ်ခမ်းကိုကို
ဖိကိုက်၍ မကျေမနပ်နဲ့တာ ကုတင်ပေါ် တက်အိပ်
လိုက်သည်။
ဘယ်လို အလုပ်သမားလဲ မသိဘူး။ကိုယ့်သူဌေး
ရဲ့ဧည့်သည်ကို ဒီလို ဆက်ဆံရမယ်လို့ ဘယ်က
များ သင်လာခဲ့ပါလိမ့်။
ဆက်လဲ ကောင်စုတ် အိပ်နေတဲ့ ဘက်ကို
ကျောပေးပြီး တစ်စောင်းလှည့်ကာသာ
အောက်က စောင်ပါးလေးကို ခါးအထိ ခြုံ
တက်ပြီး အိပ်စက်လိုက်သည်။
ညအလယ်ပိုင်းရောက်တော့ တစ်စုံတစ်ခု
ခန္ဓာကိုယ်ကို ထိတွေ့နေတဲ့ ခံစားချက်ကြောင့်
အိပ်ပျော်ရာမှ သူနိုးလာကာ မှိတ်ထားတဲ့
မျက်ဝန်းကို ဖွင့်ကြည့်လိုက်ချိန် မြင်လိုက်ရတဲ့
မြင်ကွင်းကြောင့် သူ့မျက်ဝန်း တစ်စုံ ပြူးကျယ်
သွားတော့သည်။
သူ့ ခန္ဓာကိုယ် အပေါ်အုပ်မိုး၍
သူဝတ်ထားတဲ့ အင်းကျီ တီရှပ်အောက်
လက်လျှိုသွင်းပြီး သူ့ရင်အုတ် တစ်ဖက် တစ်ချက်မှာ
ရှိနေတဲ့ ချယ်ရီသီးလေးများကို အငမ်းမရ
စုတ်ယူ ရစ်ပတ်နေတဲ့ ကောင်စုတ်။
