ရစ်ရဲ့ ကြမ်းတမ်းမူ့တွေကြား ပျော့ခွေသွား
တဲ့ကောင်ငယ်လေးက ကြမ်းပြင်မှာ
ထိုင်ချလျှက်။
ရစ် အားအင်လျော့မည်းနေတဲ့ ကောင်လေး
ကို ပွေ့ချီလိုက်တော့ မေးစဥ်းနေတဲ့ မျက်ဝန်း
တွေနဲ့ ဘားမှ္ပြောဆိုခြင်းမရှိဘဲ သူ့လည်တိုင်ကို
လက်ဖြင့် ခိုတွဲ ပြီး ဦးခေါင်းကို မိမိ ရင်ဘတ်ပေါ်
မှိချကာ မှိန်းနေလေ၏။
ညစ်ပတ်နေတဲ့ ကောင်လေးကို သန့်ရှင်းရင်း
သူကိုယ်တိုင်လဲ ရေမချိုးရသေးသည့်အတွက်
ရေချိုးခန်းကို ခေါ်သွားကာ ကောင်လေး
ကိုယ်ကို ရေကန်ဘောင်ထဲ၌အသာ ချပေး
လိုက်ပြီး ရေခလုတ်ကို ဖွင့်ကာ ကန်ထဲ
ရေဖြည့်လိုက်သည်။
ကန်ရေပြည့်သွားသည်အထိ ငြိမ်နေတဲ့
ကောင်လေးက သူ့လုပ်သမျှ မျက်လုံးလေး
ပေကလပ်ပေကလပ်ဖြင့် လိုက်ကြည့်
လျှက်ရှိ၍ တစ်ချက်ပြုံးကာ ခလုတ်ကို
ပြန်ပိတ်လိုက်ပြီး ကန်ထဲ သူပါ ဝင်
စိမ်လိုက်သည်။
" အရမ်း နာနေသေးလား... ''
"ဟင့်အင်း..မနာဘူး ရတယ် ''
"သေခြာရဲ့လား ''
"အင်..သေခြာပါတယ်..အား ကိုကိုရာ
ရှက်စရာတွေ မမေးနဲ့တွေ လွှမ်း ရှက်လှပြီ ''
အမူပိုကာ ရက်တက်လာတဲ့ ပါးမို့မို့လေး
နှစ်ဖက် ခရမ်းချဥ်သီးကပါ အဖေခေါ်
ရလောက်သည်။
" ဟက်..''
"ရှက်တဲ့ မျက်နှာလေးက လုံးထွေးပြီး
ချစ်စရာလေး ''
"ဟာ..ကိုကို ''
အရင်က ကိုကိုနဲ့မတူ။ အစ ကြမ်းနေ၍
လွမ်းပင်မနေတတ်တော့။ ဘာဘဲ ပြောပြော
ဒီအချိန်လေးကို လွှမ်းကြည်နူးမိတာတော့
အမှန်။ တစ်ခါတစ်ရံမှ သာ စိတ်မှန်တတ်တဲ့
ကိုကို နဲ့ ဒီလို ပျော်စရာ အချိန်တွေကို
ရပ်သန်ထားခြင်မိတာ လွမ်းလောဘ ကြီးလို့တော့
မဟုတ်ဘူး။ နည်းနည်းလောက် ဖြစ်ဖြစ်
လွှမ်းအရှေ့မှာ ပြုံးရယ်နေတဲ့ ကိုကို့ အပြုံး
တွေကို မြင်ခြင်နေသေးလို့။
" လွှမ်း ဆပ်ပြာတိုက်လေ ''
"ဟုတ် ''!?!
ကန် နံဘေး စဥ်တန်းလေးပေါ်က
ဆပ်ပြာခဲ အသစ် တစ်တုံးကို
လှမ်းယူပြီး လွှမ်း ဖောက်လိုက်သည်။
