Capo | KookMin | AU

كاپوى نيوجرسى!

مشغولِ تنظيم كردنِ دكمه‌ی سر آستين پيراهنِ آبيش بود كه صدای ضربه زدن به در اتاق رو شنيد.
با صدای رسايی اجازه‌ی ورود رو صادر كرد و منتظر شد تا خبر رو بشنوه.

ـ ردش رو توی كلمبيا زدن و الان داخلِ خونه‌ی پدرش تحت الحفظ، حبس شده قربان.

نيشخندی زد و با بالا آوردنِ سرش، نگاه سرد و گيراش رو از آينه به مرد هيكلی و جوان داد.

ـ جتِ شخصيتون هم آماده‌ست، كمتر از دو ساعت ديگه، به مقصد می‌رسيم.

با بالا آوردنِ دستِ راستش، اجازه‌ی مرخصی رو بهش داد و با خالی كردن عطرِ محبوبش روی خودش، خيره‌ی تصوير مقابلش شد. مثل هميشه آراسته، مرتب و صد البته جذاب بود. درست مثلِ چيزی كه ازش انتظار می‌رفت.

با مرتب كردنِ يقه‌ی كتِ دست‌دوزش، خودش رو به موجودی كه روی تختش قرار داشت، رسوند و با دونستنِ اين‌كه تازه به خواب رفته بود، به آرومی خم شد و پيشونی نوزادِ شير‌خوارش رو به لطافت گلبرگ‌های داخلِ ايوانش بود رو بوسيد و پچ زد:
ـ تو تمامِ دليلی هستی كه برای زندگيم دارم، منتظرِ بابا بمون، به زودی برمی‌گردم.