Saman Sarısı | Texting

S.S. - 37.Bölüm

Merhaba,

Nasılsınız? Bol bol yorum yapmayı unutmayın, olur mu?

Keyifli okumalar.

❦

"Hayır, kabul etmiyorum! Hile bu."

"Mızıkçılığın kuralını mı yazdınız hanımefendi?" Ters ters çalışana baktım.

"Yardımcı olmamı ister misin?" dedi Rüzgar.

Başımı çevirip ona baktım, sonra yeniden çalışana döndüm ve başımı salladım. Sahil yolunda yürürken balon patlatma oyununa denk gelmiştik ve denemeye karar vermiştik. Lunaparkta olduğu gibi, yine bir türlü hedefi tutturamıyordum. Rüzgar yanıma gelip kolunu omzumun üzerinden geçirdi ve sol kolumun üzerine koydu; diğer eli ise sargılı elimin üzerinde durdu.

İşaret parmağını, tetiğin üzerindeki parmağımın üzerine koyduğunda nişan aldım. "3...2...1," dedikten sonra birlikte tetiğe bastık. Balonlardan birini vurduk ve devam ettik. On balondan yedisini vurduktan sonra mermimiz bitti ve yapay tüfeği satıcıya verdim.

Rüzgar'a döndüğümde, yürümeye devam ettik.

"Yarın kütüphaneye geliyorsun değil mi?" diye sordu.

"Gelmemek gibi bir seçeneğim var mı? Yaman rahat bırakmaz, gelmezsem."

"Yaman'la ne kadar zamandır tanışıyorsunuz? Dostluğunuz kızlarla olan ilişkinden farklı," dedi Rüzgar.

"Çocukluk arkadaşıyız. Ankara'da ailelerimiz komşuydu. İstanbul'a taşınınca Yaman da geldi bizimle. Kızlarla ise lisenin ilk yılında tanıştık."

"O yüzden mi seninle bu kadar uğraşıyor? Peki, bir şey daha soracağım; Yaman, senin beni sevdiğini biliyor mu? Grupta imalı mesajlar atıp durdu, merak ettim."

"Biliyor, en başından beri," dedim.

"Anladım."

Konser alanına geri döndüğümüzde, kalabalığın dağılmaya başladığını gördüm. Arabaya bindiğimizde kemerlerimizi taktık ve yola çıktık. Arabayla yol daha kısa sürdü ve kısa sürede evin önüne vardık.

"Bu gece için teşekkür ederim. Karşıma çıktığın için de."

"Beni görünce reddetmediğin ve bir şans verdiğin için ben teşekkür ederim, Gamze'm."

Kemerimi çözüp ona döndüm. Kollarımı boynuna doladım, o da kollarını belime sardı. Vedalaştık ve arabadan inip apartmana girdim. Son kez el sallayıp kapıyı kapattı.

Yukarı çıktığımda sessiz olmaya çalışarak kapıyı açtım ve içeri girdim. Üzerimdeki kıyafetleri çıkarıp astım ve kapıyı kilitledikten sonra odama geçtim. Annem ortalıkta yoktu ve ışıklar kapalıydı; uyumuş olmalıydı.

Üzerimi değiştirdikten sonra yatağa oturup arkanıza yaslandım. Akşamım oldukça hareketli geçmişti. Şimdi kendi kendime düşününce, Bilinmeyen'in Rüzgar çıkmış olması beni heyecanlandırmıştı. Her ne kadar tahmin etsem de, bu durum beni şaşırtmıştı.

Telefonuma bildirimler düştüğünde çantama uzanıp aldım. Grup sohbeti aktifti.

Muhabbet Kafesi ☕️

Kuzey: Duyduğuma göre bir civciv biriyle buluşmaya gitmiş? Bizim haberimiz olmamış...

Oktay: Civciv?

Yaman: Bilinmeyen'le mi buluştu?!

Kuzey: Öyle bir şeyler duydum ama bilemiyorum.

Mine: Ebrar akşamdan beri telefonuna bakmıyor.