Saman Sarısı | Texting

S.S. - 47. Bölüm

Merhaba,

Nasılsınız? Yorumlarınızı paylaşmayı unutmayın, olur mu?

Keyifli okumalar.

🍓🍰

Geri çekildiğimde Rüzgar'ın donup kaldığını fark ettim. "Rüzgar?" Ses gelmeyince elimi yüzüne uzatıp yanağına hafifçe dokundum. "Kendine gelebilir misin?" diye mırıldandım. Tam o sırada belimde hissettiğim baskıyla başım göğsüne çarptı. Sarılıyordu. Nefesimi bıraktım, kendine gelmişti.

"Eğer bu bir rüyaysa, uyanmak istemediğim tek rüyam olabilir."

Başımı hafifçe kaldırdım, aramızda milimetreler kadar bir mesafe vardı. "Rüya değil. Sen buradasın, ben buradayım. Bugün 17 Aralık, doğum günüm."

"Yine de emin olmak istiyorum. Bir daha söyler misin?"

"Fırsatçı," dedim gülerek ve koluna hafifçe vurdum. Sonra yine yaklaşıp kulağına fısıldadım: "Seni seviyorum Çağrı." Tam o sırada annemin sesiyle geri çekildim.

"Kim var orada?"

Rüzgar'ı hemen ittim. "Hemen git, annemden habersiz aşağıya indim. Görmesin."

"Yarın erken gel okula, konuşalım."

"Tamam, hadi git."

"Bu arada, ben de seni seviyorum."

"Eve gidince yaz, merak ederim."

Rüzgar sessizce uzaklaşırken ben annemin görüş açısına çıktım. "Benim anne, kolyemi düşürdüm de camdan. Onu aldım," dedim, boynumdaki kolyeyi göstererek.

"Durma daha fazla dışarıda, yukarı çık."

"Geliyorum."

Annem camı kapatıp içeri girince rahatladım. İki dakika içinde gerilmiştim. Anahtarla kapıyı açıp eve girdim ve hemen yukarı çıktım. Ayakkabılarımı çıkarıp salona geçtim. Annem de toparlanıyordu.

"Emir senin odanda mı Gamze? Odasında bulamadım."

"Şamatamıza uyanmış, odaya geldi. Yine uyudu ama."

"Eğer size engel olacaksa ver bana, benimle uyusun."

"Yok anne, kalsın bu gece benimle. Hem günlerdir seninle uyuyor. Bugün benimle kalsın, özledim oğlumu."

"Şebek seni."

"Ne? Haklıyım, ikinci anne oldum resmen çocuğa. Ablalıktan anneliğe terfi ettim," dedim gülerek.

"Ablalık kolay değil işte, senden küçük olana bazen annelik yaparsın."

"Şimdi sevmek istiyorum bal böceğini ama uyandırmaya kıyamam, sabah severim."

"Eğer uyanıp tekrar uyuduysa hiç elleme şimdi. Yoksa gece boyu rahat durmaz. Kızlara da söyle, aileleri sorun etmezse kalsınlar bu gece burada. Eğer kalamayacaklarsa bana haber ver, bırakayım evlerine."

"Teklif ederim kızlara, haber veririm sana."

"Tamam, hadi yanıma gelirsin."

Başımı salladım ama anneme şimdi gördüklerimi anlatamazdım. Kızlar buradaydı ve ne tepki vereceğini kestiremiyordum. Bu yüzden en iyisi yarın, yalnızken anlatmaktı.

Annem yatak odasına gidince ben de odama döndüm. Kızlar sorguya başlamak üzereyken onları durdurdum.

"Kızlar, önce herkes ailesini arasın, bu gece burada kalıp kalamayacaklarını sorsun."