Saman Sarısı | Texting

S.S. - 81.Bölüm

Merhaba,

Nasılsınız? İyisinizdir inşallah. Bol bol yorum yapmayı unutmayın, olur mu? 

Keyifli okumalar.

🍓🍰

Havaalanında yaşadığımız duygusal anlardan sonra dağılmıştık aslında herkesin dinlenmesi için. Tek şey ben Rüzgar ve Ege ile birlikte onların evine geçmiştim. Yerleşmelerine yardım edecektim.

Arabayı evin önüne park ettiğimde kemerimi çözüp indim. Rüzgar anahtarı uzattığında kaşlarımı kaldırarak ona baktım. "Sen aç kapıyı."

Derin bir nefes alarak anahtara uzandım. Alt dudağımı ısırırken kapıya yaklaştım. Bu sırada Rüzgar ve Ege bagajdan valizleri indirmişlerdi. Kapıyı açtığımda sonuna kadar açarak kenara çekildim.

"Girsene içeriye güzelim."

Bir eli beni belimden ittirirken elinin üzerine şaplak atıp içeriye girdim. Salona geçtiğimizde valizleri kenara koymuşlardı. "Yenge sen bu eve ne yaptın ya? Bıraktığımız hâlden çok farklı."

"Gelen kolileri yerleştirdim sadece. Sizin kendi kolilerinizi odalarınıza koydum."

"Yormasaydın keşke kendini," dedi Rüzgar kolunu omzuma atarken. Ona yaslanarak elimi gelişi güzel salladım.

"Yormadım kendimi, merak etme sen. Şimdi odalarınıza yerleşiyorsunuz, bende size yardım ediyorum."

Beni onayladıklarında valizlerini alarak yukarıya çıkmışlardı. Peşlerinden çıktığımda ikisine de yardım etmeye başladım. Ege'nin odası çabuk bitmişti. Kendisi de uyuyacağını söylemişti biraz.

Onu yalnız bırakarak Rüzgar'ın odasına girdim. "Çağrı'm, bitti mi dolap yerleştirmen?"

"Kısmen güzelim, kışlıklarımı kaldıracağım sadece."

"Yardım edeyim mi?"

"Çalışma masasının üzerinde olan koli boşaltsan yeterli, kitaplarım falan var içinde."

"Olur," diyerek kolinin bantını açtım makasla ve kitapları çıkarıp masanın üzerine bıraktım. Koliyi kenara koyunca kitapları tek tek inceleyerek kitaplığına yerleştirdim.

Yerleşmelerine yardımcı olduktan sonra istemesem de eve gelmiştim. Üzerimi değiştirmek ilk işim olurken kahve hazırlamak ikinci işim olmuştu.

Koltuğa oturmuş ayaklarımı uzatmıştım. Annem Emir'i yatırmaya gitmişti. Kendi kahvemi yapmış onu bekliyordum. Onun kahvesini yapmamıştım çünkü kendisi soğumuş olan bir kahveyi içmiyordu. Kaynar olacaktı su.

Telefonumu alarak Rüzgar ile olan sohbetime girdim. En son attığı mesaja yanıt vermemiştim Emir yüzünden.

Çağrı'm: Nihayet mesafeleri aşıp bir aradayız.

Çağrı'm: Dört yıl geçti, hâlâ gerçek gibi gelmiyor.

Siz: Burada olmasan da her saniye kalbimdeydin, Çağrı'm.

Çağrı'm: Hukuk seni iyice duygusal biri yapmış sanırım.

Çağrı'm: Yoksa stajda boşanma davalarını izleyerek mi böyle oldun?