Saman Sarısı | Texting

S.S. - 76.Bölüm

Merhaba,

Nasılsınız? İyisinizdir inşallah. Bol bol yorum yapmayı unutmayın, olur mu?

Keyifli okumalar.

🍓🍰

Bir buçuk ay sonra.

Heyecandan yerimde duramıyor olsam bile elimi çabuk tutmaya çalışıyordum. Sömestr tatili gelip çatmıştı ve ben Rüzgar ve Ege'nin yanına gidecektim.

Okul şimdiye kadar iyi geçiyordu. Derslerim ağırdı ancak sınav döneminden alıştığım için fazla omuzlarıma yük binmemişti. Birinci dönem iyi geçmişti yani. Hatta Yaman ve Ceren'in de iyi geçmişti, Yaman'dan beklemediğim bir performanstı bu açıkçası.

Çünkü lisede bile dersleri pek umursamayan bir tipti Yaman ama şu anda hizaya gelmiş gibiydi. Hatta daha da motive olmuştu. Okul başlamadan önce bana anlattığı kızı tekrar görmeye başlamıştı da.

Dilinden düşürmüyordu onu, hatta proje ödevinde eşleştiklerini de öğrenmiştim. Oldukça mutluydu tabii. Onun yanı sıra onunla baya bir mesajlaşır olmuştuk okul saatleri dışında. Beyefendi bir türlü rahat bırakmıyordu, yalnız hissetmeyeyim diye yaptığını biliyordum. Ve bunun için minnetardım ona.

Ceren'de bölümünde oldukça mutluydu. Spor bilimleri gerçekten de ona uyan bir bölümdü. Onun görüştüğü veya gözüne kestirdiği biri yoktu. Böyle daha mutlu olduğunu söylüyordu, her konuşmamızda. Sık sık buluşamıyorduk ama mutlaka telefonda konuşuyorduk, buluşamadığımız zamanlarda.

Odamın kapısı açılırken valizin fermuarını çektim. "Abla!"

Emir koşarak yatağıma atladığında içim kıpır kıpır oldu sesi ile. Bal böceğim yavaş yavaş kelimeleri telaffuz etmeye başlamıştı. İlk kelimesini geçen hafta söylemişti ve bu ana şahit olmuştum.

Annemin işte olduğu bir akşam bir anda onunla biraz şımarırken -daha doğrusu onu gıdıklarken- beni durdurmak için 'Abla' demişti. Kendime birkaç saniye gelemezken tekrar demesi ile salya sümük ağlamaya başlamıştım.

Annem bu anı kaçırmış olsa da Emir ile büyük bir süpriz yapmıştık anneme. Çünkü Emir ile annem gelene kadar biraz terapistinin dediği egzersizleri yapmıştık ve annem gelince Emir ona sarılarak 'Anne' demişti.

O günden beri Emir kendini kelimeleri teker teker söyleyerek ifade ediyordu. Ama zorlandığında işaret dili kullanmaya başlıyor.

"Efendim ablacığım?"

"Sen abiye gidiyorsun?"

"Evet ablacığım, Rüzgar ve Ege abilerinin yanına gideceğim," dedim valizi kenara koyup yanına otururken.

"Ben özler seni."

"Bende seni özleyeceğim ama hemen geleceğim yanına. Kısa sürecek, biliyor musun abileri de gelmeleri için ikna edeceğim."

"Yaşasın!"

Emir ile biraz daha oyalandıktan sonra beni havaalanına bırakmışlardı. Annemin uzun uzun tembihlerinden sonra check-in yaptırmış ve kontrollerden geçmiştim.