Berabere |TAMAMLANDI|

🏀Tatlı Küçük Efkarlanmalar🏀

[İyi akşamlar ya da günaydın. Sonunda bölüm geldi. Bu bölümün sınırı 200 yorum, 30 oy. Hadi göreyim sizi. İyi okumalar<3]

x_x_x_x_x_x_x_x_x

Uzun zamandır beklediğimiz anlar vardır. İple çektiğimiz, gelmesi için dualar ettiğimiz ve en sonunda geldiği gün heyecandan ne yapacağımızı bilemediğimiz anlar... İşte o anların hatıran hala gülüyordum. Hala mutluydum ve gülmeye devam ediyorum.

"Ecem, beşinci set başlayacak. Gel hadi!" diye bağırdı Dilara. Arkama döndüm ve elimdeki iki kutu kola ile koşmaya başladım. Kızların yanına gittiğimde hepsi kız voleybol takımının soyunma odasının önündeydi.

"Neyi bekliyoruz?" dedim Sipsiye.

"Berfin ve takımın çıkmasını. Birazdan erkek voleybol takımlarının maçı da olacak. Ah, çıkıyorlar."

Sipsinin baktığı yere baktığımda Kargaburnunun erkek voleybol takımını gördüm. En az bir basketbolcu kadar uzunlardı. Annem yukarı zıplarsan boyun uzar derdi küçükken. Sanırım zıplamak gerçekten de boy uzatıyor.

Takımın en önündeki, formasında 13 yazan çocuk bana doğru döndü ve gülümsedi. Sonra da elini kaldırıp sallamaya başladı. Kaşlarımı hafifçe çattım. Bu çocuğu tanımıyordum. Tek bildiğim on birinci sınıf olduğuydu.

"Görkem buraya bakıyor." dedi Melis.

"Neden?" dediğimde hepsi kahkaha attılar. Onların bilip benim bilmediğim ne vardı?

Çocuk takım arkadaşlarına bir şey söyledi ve onların yanından ayrılıp bize doğru gelmeye başladı. Gözleri üzerimdeydi ve dosdoğru bana geliyormuş gibi hissediyordum. Karşımda durduğunda benden birkaç santim uzun olduğunu gördüm.

"Nasılsın Ecem?" dediğinde yarım yamalak gülümsedim.

"İyiyim." dedim tereddütle.

"Sanırım beni hatırlamadın?" dedi sorarcasına. Mahcubiyetle gülümsedim.

"Üzgünüm."

Azizim sen hatırlıyor musun bu çocuğu? Ben gerçekten hatırlamıyorum çünkü.

"Karga uçuyor lan." dediğinde kaşlarımı çattım. Ne demek oluyordu bu? Şifre mi yoksa kod gibi bir şey mi?

Üstadım hatırlayamıyorum-

Görüntüler kafamın içinde belirmeye başladığında utançla kızardım. Karşımdaki çocuk yani Görkem çıktığım ilk maçtaki karga maskotuydu. Hatta son basketten sonra kızlarla birlikte o da benim üzerime atlamıştı. Ah, bir anda kendimi rezil olmuş gibi hissettim.

"Şimdi hatırladın mı?" dedi Görkem sevecen bir ses ile.

"Evet. Çok utanç verici."

"Deme öyle. Şoktaydın sadece. Ve harika bir basketti."

"Teşekkür ederim."

"Bu maçta kimin karga maskotu olduğunu biliyor musun?" dedi sırıtarak. Kaşlarımı hafifçe çattım.

"Kim?" O konuşmak için dudaklarını araladığı sırada takım yardımcısı olduğunu düşündüğüm başka bir çocuk geldi ve onu azarlayarak götürdü. Kızlara doğru döndüm. Gülmemek için kendilerini zor tutuyor gibiydiler. Evet, kesinlikle rezil bir andı.

Ya azizim ben ne güzel unutmuştum. Neden hatırlatıyorlar ki?

"Yalnız o anı videoya almadığım için çok pişmanım." dedi Melis.

"Eğer videoya alsaydın sana yedirirdim onu!" dedim sertçe. Onlar benim en yakın arkadaşlarım değil mi? Neden benimle dalga geçiyorlar?

"Asma suratını. Güzel anıları kaydetmelisin ki ileride izleyip gülebilesin."