Başlama Tarihi: 12.04.2021
Bir kız vardı. Annesinin terk ettiği ülkeye, terk ettiği adam yüzünden gelen bir kız. İşte o kızı getirdim sana üstadım. Bir maceraya atılacak ve olayların göbeğine yerleşecekti. Ama her şeyin bir başlangıcı vardır. Ve onu...
Bugün hafta sonuydu. Hafta sonlarını severdim ama bunu değil. YKS maratonu için hafta sonu kursu açılmıştı. Gitmeyebilirdim ama maalesef ki gidecektim. Çünkü Kenan Koç on ikinci sınıf olup da gitmeyen olursa onu takımdan atacağını söylemişti.
Ama saat daha dokuz azizim. Benim kurs saat on bir de başlayacak.
Üzerimdeki pijamalarımı çıkarma gereği duymadan evden çıktım. Çünkü dondurma alıp gelecektim. En yakın market Umutsuzlar Parkının arkasında kalıyordu. Umutsuzlar Parkından geçmek hal beni tedirgin ediyordu gerçi. Tabi sabahın bu saatinde burada kimse olmazdı. Bu yüzden tedirgin oluyordum.
O kurnaz tilkiyi döveceğim üstadım.
Cebimden telefonumu çıkardım ve instagrama girdim. Bu saatte pek bir şey atmazlardı ama dün gece bir şeyler atılmış olabilirdi. Ana sayfam da dün sabah ne varsa şu anda da o vardı. Değişmiş bir şey yoktu.
Çocuk sesleri duyunca başımı kaldırdım. Umutsuzlar Parkına gelmiştim ama maalesef ki düşündüğüm gibi boş değildi. Aksine ana-baba günüydü burası. Üzerimdeki kıyafetlere baktım. Pijama.
Kahretsin!
Pijamalarımla bu parktan geçebilir miydim bilmiyorum. Bir de üstüne hava gavuru yakar gibi sıcaktı. Kahretsin! Dondurmaya ihtiyacım var ama şu halimle bu parktan nasıl geçeceğim hiçbir fikrim yok.
Aman boş ver azizim! Sonuçta insanlar çıldırdıklarında farklı olurlar. İsterlerse bana deliymiş gibi baksınlar! Umurumda bile değil.
Derin bir nefes aldım ve yürümeye başladım ama düşündüğümün aksine kimse bana tuhaf bakmıyordu. Hatta okuldan birkaç kişi yanımdan geçmiş e geçerken de 'günaydın' demişlerdi. burası insanı her şeyiyle benimsiyordu ve bu harikaydı. En azından beni deliler hastanesine kapatmayacaklar. Çünkü Duffy Duck'lı bu pijamayla ben birin dışarı da görsem kesinlikle deli hastanesini aramıştım.
Parkın çıkışındaki kapıya giden yola girdiğimde birkaç kişi koşarak yanımdan geçti. İnsanlar bu saatte spor yapmaya gidiyorlar, ben dondurma almaya... İşte farkım! Elimi yüzüme doğru sallayarak kendime rüzgar yapmaya çalıştım. Ama olmuyordu. Hava çok sıcaktı ve benim yüzümden terler akıyordu.
Sadece yüzümden olsa iyi üstadım, her yerimle terliyorum!
Telefonuma bildirim ses gelince kaşlarımı çattım. Acaba bizimkiler uyanmış mıydı? Duffy Duck'lı pijama altımın cebinden telefonumu çıkardım. İki tane İnstagram indirmiştim ve birinde fake hesabım açıktı. Bildirim ondan gelmişti. Fake hesabıma girdim ve ne olduğuna baktım.
E.Pamir seni takip ediyor.
Gözlerimi kocaman açtım ve telefona daha çok yaklaştırdım yüzüme. Nasıl? Beni nasıl takip ediyor ya? Sertçe yutkundum. Derin bir nefes aldım. Onun hesabı gizli olduğu için takip isteği göndermiştim ama isteğimi onaylamamıştı. Hemen hesabına girdim. Takip isteğim onaylanmıştı ve ben hesabını görebiliyordum.
İlk sıradaki resme baktım. Dün atılmıştı bu resim. Emir'in yüz ifadesine baktım. Yüzünde bir gülümseme vardı. Ben de gülümsedim. Fotoğrafın diğer ayrıntılarına da baktım. Yemek mi yapmaya çalışmışlardı? Mutfak darmadağın olmuştu.
E.Pamir
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
