Docile Damozel

20: iz bırakmaz [hassas içerik]

[!] Okunması Şart Olmayan Bölüm [!]

UYARI: BU BÖLÜM PSİKOLOJİK AÇIDAN ETKİLER BIRAKABİLİR. 18 YAŞINDAN KÜÇÜKSENİZ YA DA HASSAS BİR YAPINIZ VARSA LÜTFEN BÖLÜMÜ OKUMADAN GEÇİN!

♡

Kasada babamla birlikte beklerken dün akşam abimin on sekizinci yaş günü için kesilen pastanın bitmediğini hatırlamıştım. Abimin agresif tavırları sonucunda gidip odasına kapanmasıyla oldukça da fazla kalmıştı. Acaba akşam yemeği yerine onu yemek istesem babam izin verir miydi?

"Akşam yemeğinde dünden kalan pastayı yiyebilir miyim?"

"Olmaz, Haerin. Düzgün şeyler yemelisin, sonrasında da biraz pasta yiyebilirsin."

Pastayla da karnımı doyurabilirim, neden izin vermiyorsun?

"Ama ben sadece pasta yemek istiyorum..."

"Hayır, hayırdır. Beni ikna edemezsiniz, küçük hanım."

Oflayıp kafamı babamdan başka bir tarafa çevirdim. Bir çocukla göz göze geldiğimde bana baktığı için sinirlenmiştim. Aslında istediğim kadar pasta yiyemeyeceğim için kızgındım, o yüzden ona da sırf baktığı için öfkelenmiştim.

Ona tam dil çıkaracaktım ki hızla gözlerini kaçırıp elindeki paketle ilgilenmeye başladı. Bir süre ona öylece baktıktan sonra babama geri döndüm.

"Lütfen..."

"I ıh. Olmaz."

Sahte bir ağlama yapsam da onu kandıramamıştım. Baba bir, Haerin sıfır.

Eve varmıştık. Poşetleri mutfağa bıraktığımızda babam bana bahçeye gideceğini ve annemin kıymetli fulyalarına bakım yapacağını söylemişti.

Aslında evde abimle kalmamak için yanında gidip işleri bitene kadar bahçede oyalanırdım ama bugün ona gerek yoktu. Abim dün gece herkes uyurken evden kaçmıştı ve hâlâ ortalıkta yoktu, babam çok sinirlenmişti. Anneme abimin neden kaçtığını sorduğumda "Resmiyette artık bir yetişkin oldu, yapmak istediği şeyler var ve babası izin vermiyor. Dışarıda istediğini yapabileceğini sandığı için gizlice gitti ama öyle olmayacak. Pişman olacak." demişti. Yapmak istediği şeylerin ne olabileceğinden emin değildim ama sanırım şu büyüklerin bardak bardak içtiği garip şişelerdeki şeylerden içmek istiyor olabilirdi çünkü ne zaman ondan tüketmek istese babam küçük olduğunu söyleyip ona izin vermiyordu. Artık reşit olduğuna göre isteklerinden birinin bu olduğuna emindim.

Bahçeyi görebilmek için ebeveynlerimin yatak odasında pencerenin kenarında oturmuştum. Açmaya uğraşıp başaramadığım jelibon paketi de birkaç metre uzağımda yerde duruyordu. Gidip babama açtırabilirdim ama ondan izinsiz yiyeceğim şeyi kendi ayağımla ona götüremezdim. Azar yemek istemiyordum, babam zaten abime sinirliydi. Şimdilik sakindi ama yaramazlık yaparsam bana patlayabilirdi.

Babam fulyalarla, kadifelerle ve güllerle ilgilenirken kafasındaki beyaz kulaklıkla müzik dinliyordu. Hafif ritim tutmalarından dinlediği müzikleri tahmin etmeye çalışmıştım ama bildiğim pek fazla yaşlı amca müziği yoktu.

Sonunda sıkılıp pencere pervazından hopladım. Yerdeki çizgilere basmadan odama ilerledim. Odamın kapısının önüne geldiğimde dış kapının açıldığını işitip merakla o tarafa döndüm. Babam işlerini bitirmiş miydi?

Kapıdan girenin babam değil de abim olduğunu fark ettiğimde gözlerim fal taşı gibi açılmıştı. Odama hamle yapabilmek için önüme dönmeden önce beni gördüğünü fark ettim. Girdiği kapıyı kapattığında hızla odama girip kapıyı kapattım. Kapıyı kilitleyebilmek için elimi götürdüğümde her zaman yerinde olan anahtarı bulamadım. Nereye gitmişti?