Çoğumuzun lisede hoşlandığı, söylemek istediği ama söyleyemediği o oğlana/kıza.
💙
B: Nostaljik şarkıları ben de severim.
B: Şey var bir de biliyor musun?
B: Gençlik başımda duman
B: İlk aşkım ilk heyecan
B: Kovaladıkça kaçan
B: Ateş böceğim misin?
...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
'olmaz böyle şey, yoksa rüya mı?' bağırarak şarkı söyleyen Zeynep'i gülerek izliyordum. 'tam mutlu oldum derken' elini mikrofon tutar gibi ağzına yaklaştırmıştı. Hayali mikrofonu bana doğru uzattı. Aynı anda söyledik. 'yıktın bütün dünyamı'
Kısa bir kahkaha attım. 'ben bu dertten ölürsem' diye devam etti Zeynep. 'söyle küçük bey' hilal de arkasına dönüp Zeynep'e katıldı. 'hiç mi kalbin sızlamaz' onlara katıldım 'olmaz böyle şey'
Dersimiz boştu. Sınıf o kadar gürültülüydü ki bizim şarkı söylememiz duyulmuyordu. Hem problem çözüyor hem şarkı söylüyorduk. Daha doğrusu Zeynep'in birkaç gündür sürekli söylediği şarkıyı artık biz de öğrenmiş, ona eşlik ediyorduk.
'Zeynep' dedi hilal alayla 'aşık mı oldun?'
'kendi derdim yeterken bir de sen dert oldun başıma' Zeynep hilali göstererek şarkıya devam etti. 'bu aşk artık en son derken nerden çıktın karşıma'
Gülmeden duramıyordum.
'aşkın adını anmayacaktım' Zeynep elindeki kalemi bırakıp yerinden kalktı 'söz vermiştim, bir daha kanmayacaktım' hilalin sırasına oturup yanına doğru kaydı 'ne sözler kaldı ne de yeminler'
Oradan kalkıp benim yanıma geldi 'gönül bir kez sevince ferman mı dinler' hayali mikrofonu hilal ile ortamıza doğru uzattı. Üçümüz birlikte devam ettik 'olmaz böyle şey, yoksa rüya mı?' gülümsedim 'tam mutlu oldum derken yıktın bütün dünyamı'
Zeynep kolumdan tutup kaldırdı, hilali de kaldırdıktan sonra ikimize de sarılıp dans etmeye başladı 'ben bu dertten ölürsem söyle küçük bey, hiç mi kalbin sızlamaz olmaz böyle şey'
Kahkahalarımız sınıfın gürültüsüne karışırken bizi bırakıp geri sırasına oturdu.
'aşk mı?' dedi Zeynep gülerek 'bilemem artık. Sadece içimden geldi'
Gözlerim kocaman olmuş bir şekilde önce Zeynep'e sonra hilale baktım. Bu cevap da neydi böyle?
'enişte mi geliyor?' hilal de benden farksız değildi.
Zeynep kıkırdadı. Gözlerim daha da büyüdü. Bu haller de neydi şimdi?
'aman kızlar ya' dedi Zeynep daha fazla tutamazken kendini 'son verdim kalbimin işine' hafif bir ezgiyle farklı bir şarkıyla devam etti. 'aklım ermedi gidişine'
'ay Zeynep ya' dedi hilal elindeki silgisinden küçük bir paça koparıp Zeynep'e atıp 'biz de bir şey var sanıyoruz. Nostalji bataklığına düşmüşsün yine'
'son verdim kalbimin işine' ben de Zeynep'e katılmıştım artık. Aynı anda ayağa kalkıp şarkıyı söylemeye devam ettik ancak biz şarkının ortasındayken kapının açılmasıyla olduğumuz yerde kalakalmıştık 'olmaz olsun onun, aşkı sevgisi de. Son verdim kalbimin ..'
