Bir Adım

,32,

'almila! Bırakma sakın' diye bağıran Zeynep'le sesli bir kahkaha attım. 'gülme!'

Gülme diyordu ama kendisi de gülüyordu. Diğerleri yavaşça arkamızdan geliyorlardı.

'almila!' diye bağırdı Zeynep hafifçe bıraktığımda. Hızla geri tuttum. 'ineceğim ben'

'tamam' dedim gülmeden 'çok güzel sürüyorsun işte'

'gerçekten mi?' diye sordu Zeynep. Sesi neşeliydi 'ben pek sürüyor gibi hissetmiyorum da'

'çok iyi gidiyorsun Zeynep' diye bağırdı hilal arkamızdan. Dönüp elinde tuttuğu telefonu gördüm. Muhtemelen videoya alıyordu bizi.

'dalga geçme!' diye hafif sinirle bağırdı Zeynep. Yoldan geçen birkaç kişinin halimize bakıp güldüğünü görmüştüm. Yaklaşık tarım saattir bisiklet sürüyorduk. Kızlarla meydanda buluşmuştuk ve direkt bisiklet kiralamıştık. Ve ben şu an Zeynep'e bisiklet sürmeyi öğretiyordum. Daha doğrusu öğretmeye çalışıyordum.

Tekrar Zeynep'e çaktırmadan bisikleti bıraktım. Zaten oldukça yavaş gidiyordu. Seri adımlarla arkasından takip ettim. Hala onu bıraktığımı fark etmemişti. Geriye dönüp kızlara baktım. Hepsi sessizliğe bürünmüştü. Hilal hala video çekiyordu. Telefona doğru bakıp sessiz ol işareti yaptım ve Zeynep'i gösterip barış işareti yaptım.

Hilal eliyle ağzını kapatıp gülmesini bastırmaya çalışıyordu. Diğerleri de ondan farksızdı. Zeynep'e dönüp baktım. Biraz daha hızlanmıştı. Ona yetişmek için biraz koştum.

'almila! Bıraktın mı?' diye bağırdı Zeynep korkuyla 'nasıl bırakırsın?'

'bırakmadım' dedim arkaya bakmaya çalışan Zeynep'e 'önüne bak sen'

'yoksun işte!' dedi hızla 'bırakmışsın'

Koşup hafifçe arkasından tuttum. 'hayır, bırakmadım. Tutuyorum hala'

'tamam, ama bırakma bak'

Önüne bakmaya odaklanınca bisikleti bıraktım tekrardan.

'yapıyorum galiba' diye bağırdı sevinçle 'bırakabilirsin'

'tamam' dedim gülerek 'bıraktım şu an'

Bir süre yavaşça ilerlemeye devam etti. Biraz ilerisi caddeye çıkıyordu artık. Geri dönmemiz gerekiyordu.

'tamam, Zeynep!' dedim bağırarak 'dönelim şimdi'

'nasıl?' dedi Zeynep korkuyla 'nasıl döneceğim?'

Elimle alnıma vurdum. Arkadan kızların kahkahaları duyuluyordu. Adımlarımı hızlandırdım.

'dümeni çevir Zeynep!' dedim sakince 'sağa doğru çevir'

'yapamam almila!' dedi Zeynep. Paniklemişti.

'tamam, sakin ol' dedim koşarak, 'yavaşla biraz, frene bas'

'fren mi?'

Arkadan tekrar bir kahkaha koptu.

'elinin altında fren var Zeynep!' dedim bağırarak 'bas ona'

Caddeye iyice yaklaşmıştık artık. 'Zeynep!' dedim hafif sinirle 'bassana frene'

'almila!' diye bağırdı korkuyla 'caddeye geldik'

Hızla koşup tam caddenin girişinde bisikletin arkasından yakalayabildim. Aynı anda Zeynep de koltuktan inip ayaklarıyla durmuştu. Geriye dönüp omzuma vurmaya başladı.

'ah!' dedim acıyla 'acıyor, acıyor' diye bağırıp kaçmaya çalışıyordum. Zeynep hilalin elindeki telefonu ve ona gülen yüzlerini görünce bisikletten inip onlara doğru koşmaya başladı. Bisikleti yavaşça kaldırıma dayadım. Zeynep kızlara yetişemeyince geri bana doğru gelmeye başlamıştı. Tabii kızlarda bisiklet olunca sürüp uzaklaşmışlardı.