Bir Adım

,33,

'ne kadar kalabalık!' diye kulağıma yaklaşıp konuşmuştu hilal.

Yemeklerimizi yemiştik ve konser alanına gelmiştik. Konserin başlamasına yarım saat kalmıştı.

'gerçekten de' dedim şaşkınlıkla 'çok kalabalık'

'kızlar!' dedi Zehra sesini duyurmaya çalışarak 'ahmetgil de buradaymış'

'ya!' dedi Zeynep gülerek 'neredelermiş?' etrafa bakmaya başlamıştı.

'bakma boşuna' dedi Ayşe 'bu kalabalıkta zor buluruz'

'aynen' dedi Zehra 'az önce Beyza'yla konuştum. Ahmet'in kız arkadaşı. Buradalarmış ama zor buluruz'

Başımla onayladım. Cebimde titreyen telefonumu çıkarttım. Enes arıyordu.

'efendim?'

'almila,' dedi enes, sesi zor duyuluyordu 'neredesiniz?'

Çevremi inceledim. 'kocaman bir ağaç var' güldüm, çok saçma bir açıklama olmuştu, her yerde ağaç vardı zaten 'sahneye yakınız biraz'

'bakıyorum ama çok kalabalık' dedi enes, 'olmazsa çıkışta buluşalım. Eve birlikte gidelim'

'tamamdır' dedim diğer elimle diğer kulağımı kapatarak. Zor duyuyordum.

'görüşürüz' deyip telefonu kapatmıştı. Kızlara döndüm.

'kuzenimle buluşacaktık ama' dedim etrafa bakarak 'bu kalabalıkta zor'

'başlıyor sanırım' dedi Zeynep heyecanla sahneyi göstererek. Ben de heyecanlıydım. Sahneye yakın sayılırdık. Çok bildiğim bir grup değildi ama sevdiğim birkaç şarkıları vardı. Onlara eşlik edebilirdim. Maksat arkadaşlarımla vakit geçirmek değil miydi zaten?

--

'belki sen varsın diye' diye bağırdık hep birlikte 'belki duyarsın diye, beni anlarsın soru sormazsın ah yetmedi mi be!'

Şarkı söyleyerek bana doğru eğilen Zeynep'e gülümsedim. Neredeyse bir saat olmuştu ve konser o kadar güzel geçiyordu ki. Bilmediğim şarkılara bile eşlik ediyordum. Kızlar zaten kopmuşlardı.

Başlayan şarkıyla gülümsemem genişledi.

'bugünlerde sarhoşum böyle aklım havada' gruptan çok biz söylüyorduk şarkıyı. Bağırarak eşlik etmeye devam ettim.

Tam en sevdiğim kısmında video çekmek istemiştim ama önümüzde hep uzun boylu çocuklar vardı. Bu yüzden telefonu kaldırabildiğim kadar kaldırmaya çalıştım ama ne yazık ki sahneyi çekemiyordum. Sevdiğim yer başladı ve benim telefonumun elimden alınması bir oldu.

'attığım mesajları ciddiye almadın demi'

Arkama dönüp telefonumu kimin aldığına bakmak istedim ama poyrazı görmeyi beklemiyordum. Enes olduğunu düşünmüştüm.

'hayvan gibi içmişim yine tutamadım kendimi'

Poyraza bakıp gülümsedim ve sahneye geri döndüm. Şarkıya eşlik etmeye devam ettim.

'yoktu hiçbir beklentim, zaten olsaydı bile ne fark eder!'

Poyraza dönüp ' teşekkür ederim' dedim. Gülümsedi. Tekrar gülümsemesine takıldım ama bu kez düşünmedim.

'önemli değil' diye kulağıma doğru konuştu.

Arkasında duran diğerlerini görünce gülümsemem daha da genişledi. Kızlar da onları fark etmişlerdi.