Warming the Ice Queen's Tears

Chapter 37.1

Huli akong lumabas ng sasakyan at sumunod sa kanila. Hindi ko alam kung kasing dilim ba ng buhay ko ang paligid ang isuot ko ang shades para takpan ang itsura ko sa iba.

Ano nga bang paki ko kung maliwanag ang paligid. Di rin tatagal ay didilim din yan kahit anong gawin nila. Bitter ba? Tsk! I didn't care. Kahit nga siguro may mamatay sa harap ko o gumunaw ang mundo wala akong pakialam. Let's just all die together.

Mom and the bitch went ahead of me and entered the shop. Gusto kong masuka sa sobra nilang saya. Nakakairita. Nakakadiri.

They were already talking to a staff when I entered the place and I roamed around the shop full of white, big dresses. Dumiresto ako sa upuan sa gilid at hinila ito. It was made if metal and the screeches caused them to stop their nonsense talks and looked at my direction. I knew my mom was throwing me disappointed look but I didn't hell care. Bahala sila sa buhay nila. Sumalampak ako ng upo at tumingin sa labas.

"Can someone in this place serve me water?" medyo malakas kong sabi.

"S-Sandali lang po, Sir."

Pinagpatuloy ko ang pagtingin sa labas. I didn't look in particular. Parang walang buhay ang mga ginagawa ko simula nong mangyari 'yon. Mahigit dalawang na din. I shook my head to stop the memories that intend to come back.

Bakit ko nga ba babalikan ang walang kwentang pangyayaring 'yon. Wala namang binigay sa'kin ang mga 'yon kung hindi pasakit at paghihirap. Lalo na ang babeng 'yon. I couldn't even think or say her name without disgust.

Napakuyom ako ng mahigpit and my jaw tightened.

Napakawalang kwenta niya. Dapat ay naghihirap din siya gaya ko. I wanted to hurt her. To cause her pain. Gusto kong gumanti sa kanya. Yung tipong luluhod siya sa harap ko para lang hingin ang kapatawan ko. Her begging for forgiveness was a precious sight to see and I won't give her that. I would never ever give her that.

Napatingin ako sa kabilang direksyon nang marinig kong may papalapit. Walang gana akong napatingin sa nakasimangot kong ina. Hindi ko siya pinansin at tumingin ulit sa labas.

"Kristoff, pwede bang ayusin mo yang sarili mo. Can you please try to even pretend that you're happy." Maniha niyang pagsita. "And take off you shades for God's sake."

I looked up at her and smirked. Maureen the bitch, as I call her now immediately went to my mother's side and held her arm. Gusto kong matawa sa pagpapanggap na ginagawa niya. Trying to pretend to be nice. Bwiset. Pareho lang silang manggagamit at sinungaling. Women like them never deserve to be happy.

"Tita okay lang po. Baka pagod siya sa trabaho." Malambing na sabi niya at gusto kong masuka.

Bahagya akong natawa ng pagak na lalong nagpakunot ng noo ng butihin kong ina. "Pagod? Are you stupid? It's nine o'clock in the morning pa'no ako mapapagod sa trabaho? Huwag mong pairaling ang katangahan mo sa dis-oras ng umaga."

I scowled and made everyone uncomfortable with my act. Of course mom would be mad and disappointed. Lagi naman.

"Kristoff ang bibig mo. Huwag mong pagsalitain ng ganyan ang magiging asawa mo. Mag-sorry ka or else."

"Or else what ma?" Medyo pasigaw na sabi ko at napatayo. Halatang nagulat sila sa ginawa kong walang karespetuhan pero lahat ng respeto ko sa kanila nawala nang parang bula dahil sa ginawa nilang lahat sa'kin. Ito na 'ko ngayon and they just have to deal with it. "Nagawa niyo na kong piliting pumunta dito hanggang pagpapakasal. Ano pa bang pwede niyong gawin? Tanggalan ako ng mana? I don't need your money. Meron ako non at pwede ba? You're buying this woman's shitty act. Ang akala mo kung sinong mabait. Santa santita kuno but a true pretentious, desperate bitch inside..." my mother gasped and the bitch was nearly crying. Poor her, pweh! Magsama kayo. "And where is my goddamn water. I've been waiting for three minutes here."