Warming the Ice Queen's Tears

Chapter 30.2

Chapter 30.2

 

Kristoff

 

I feel broken.

Hindi ko alam kung pa’no mawawala ang sakit sa dibdib ko. It felt heavy and hot. I wanted it all out and gone but I didn’t know how and I couldn’t. Masyado nang mabigat para sa’kin ang mga bagay bagay. Hindi ko na talaga alam ang gagawin at natatakot ako na baka hindi ko na kayanin pa lahat sa mga susunod na araw.

“Tito, Nine ruined my game.”

Nakaupo ako sa sala nang dumating si Seven. He was whining while habang nakakunot noo niya. Kasunod niya si Nine na tahimik habang yakap yakap ang isang teddy bear at ang dalawang yaya nila na si Lea at Jess.

“Bakit? Anong nangyari?” Nakangiti kong tanong kay Seven at tumingin kay Nine. Ipinatong ni Nine ang baba niya sa ulo ng teddy bear, niyakap itong mahigpit at ngumuso. The looks of her being guilty was cute.

lumapit sa’kin si Seven and showed me the game with only three lives left. I didn’t know what game called.

“I still had five lives and now it’s only three. See? Nilaro niya without permission.” Pag-aakusa niya.

“Did Nine apologized?”

“No.”

“Come here, Nine.”

Inilahad ko ang kamay ko kay Nine na ngayon ay nagtatago na sa likod ni Lea. Ayaw niya pang lumapit pero iginaya siya ng yaya niya palapit. Nang makalapit siya ay pinaupo ko siya sa mga hita ko. Inangat niya muna ang eye patch niya at kinusot ang mata. I completely took off the patch to make her comfortable since Rainne wasn’t here yet.

“Did you use kuya’s PSP without him knowing?”

“Yes.” Pabulong niyang sabi habang nakayuko.

“And?” she stayed quiet and pouted. “C’mon, Nine. It’s not that hard.”

“I’m sorry, Kuya Seven for using your PSP without permission.” Nahihiya niyang sabi. I looked at Seven.

“You’re forgiven.” Nakangiti niyang sagot. I kissed Nine’s cheek and ruffled Seven’s hair before turning to their nannies.

“Lea, hugasan niyo na ang mga katawan nila at patulugin tapos pwede na kayong umuwi.”

“Opo, sir.”

Nang masigurado kong nakatulog na ang mga bata ay umalis ako at pumunta sa bar. I think the only thing that’s making my life steady right now are the kids. Ngayong tulog na sila, pumupunta ko sa isang lugar kung san pwede kong makalimutan lahat ng sakit kahit sandali.

I went straight to the counter where I usually sat.

“The usual, sir?”

“Yes.”

Naging madalas ako dito kaya alam na ni Rix kung anong preferred drinks ko. Pagkabigay niya ay ininom ko agad.

One. Two. Three shots. The drinks kept on coming.

One bottle down. Two bottles empty and I was still going for three.

Wala akong target kung ilang bote ang dapat kong maubos o mapatumba. It kept on coming and number doesn’t matter.

“You’re drunk…again.”

I lazily turned my head to the right and saw her..again. Nag-aalala  siyang tumingin sa’kin. Sa mga panahong nandito ako sa bar. Walang araw na hindi ko siya nakita. It’s like it’s their group’s favorite place pero ang pinagtataka ko, nandito siya pero wala pang pagkakataong nakita ko siyang lasing hindi gaya ko.