Warming the Ice Queen's Tears

Chapter 22

Chapter 22

“Uggh!” Napahawak agad ako sa ulo ko pagkagising. Medyo masakit kasi at medyo nakakaramdam parin ako ng hilo.

What happened last night?

I sat and another groaned escaped from me as I think about the things that happened last night. Umaga na base sa nakikita ko sa labas ng bintana at wala akong matandaan maliban na lamang sa pagsakit ng ulo at pagkahilo ko bago sumakay sa sasakyan. I also remembered talking to Rainne then after the parking lot, nothing.

Napansin kong nakaboxers lang ako nang makatayo ako at napaisip naman ako kung paano ako nakarating sa bahay at panong ganito lang ang suot ko. Maybe a shower would help.

I showered and I felt better. Hindi muna ako magtratrabaho ngayon kaya nagsuot lang ako ng isang T-shirt at maong shorts. I stopped when I opened the door cause I could smell an aroma of something delicious. Someone is cooking.

“Sh!t!” Napamura ako ng makita ko ung dining table. May dinner pala kami dapat kagabi ni Riza. Ano ba kasing nangyari? I messed up again, bwiset.

Mabilis kong tinungo ung kusina at nakita si Riza na nagluluto. Her back was facing me and I felt bad for not fulfilling my promise to give her a romantic dinner. I was supposed to sweep her off her feet last night pero may nangyari na kahit ako hindi ko maalala. She’s here kaya baka siya ung nag-uwi sakin kagabi.

Nakatingin lang ako sa kanya hanggang sa humarap siya at binigyan ako ng isang pamilyar at simpleng ngiti. She smiled but behind that smile, I could see sadness. Kallungkutan na alam kong ako ang nagdala. Gaya ng ginawa ko kay Alonna. Pumasok sa isip ko ang mga sinabi ni Rainne. She’s right.

I never stopped hurting Alonna. Kahit alam naming nasasaktan na siya ay hindi parin kami tumigil. All she did was gave us a smile for every bad thing we did to her. Making her life miserable was our everyday routine. Hindi ko gusto ‘yon pero naiiipit ako sa nararamdaman ko sa kanya at sa pagkakaibigan namin ni Aiden.

I used to secretly drop letters and gifts in her locker and it really made me happy to see her smiling while reading them. That’s the only time I get to see her genuine smile at yun lang din ang paraan para mapagaan ang loob niya.

There was this time na nakita ni Cindy ung chocolate na binigay ko at nahulog ung letter na ibinigay ko. I wanted to defend her but like the other time; I became a coward and even helped Cindy to bring her emotions down.

“Kumain ka na. Naghanda ako ng breakfast.” Napatingin ako kay Riza na nakangiti at may hawak na mga plato. Umalis siya ng kusina at sinundan siy. Pinanood ko lang siya habang inaayos ung mga pagkain sa lamesa.

“Ikaw ba ung nag-uwi sakin kagabi?” Bigla siyang natigilan sa tanong ko.

“H—hindi.”

Kagaya rin siya ni Alonna. Kahit anong pilit kong wag siyang saktan, don pa rin bumabagsak. Nakangiti siya pero alam kong nasasaktan na siya. Wala siyang makukuhha kung hindi sakit sakin.

I’m being unfair.

Unfair dahil hindi ko iniisip ang pakiramdam niya. She loves me but…I don’t feel the same way for her.

It’s always been Alonna since from the start until now.

“Sorry.” I apologized sincerely. “Last night was supposed to be…” I sighed and brush my fingers through my hair out of frustration.

“It’s fine. Inayos ko na nga pala ung nandito sa lamesa kagabi.” Pilit siyang ngumiti sakin. “ It’s late pero… Happy anniversary.” Dapat maging masaya ako kagaya ng saya sa boses niya pero kabagliktaran ang naramdaman ko.