İMHACI -Texting-

0.4

Zeliha Acar'dan:

Son ders saatinin de bitiş zili çaldığında çocuklara iyi tatiller dileyip sınıftan ayrıldım. Yoğun bir haftadan sonra iki gün dinlenmek bana iyi gelecekti.

Çantamı ve ders kitaplarını aldıktan sonra okuldan çıkıp sorumlu olduğum sınıfın oluşturduğu sıranın önüne geçtim. Bugün Cuma olduğu için İstiklal Marşı töreni vardı.

"Gençler!" dedim arkamda konuşmayı sürdüren çocuklara. "Sessiz olalım, tören başlayacak."

Uğultu yavaş yavaş azalırken müdür konuşma ve birkaç şeyin duyurusunu yapmak için merdivenlere çıktı.

Öğrenciliğimden beri nefret ediyordum bu gereksiz duyurulardan, teknoloji gelişmişti ve duyuruları mesaj yoluyla iletmek zor değildi ama illa bekleteceklerdi bunca öğrenciyi güneşin altında.

"Hocam," dedi o esnada sıranın en önündeki Ali. "Hocam bana üç puan daha verir misiniz?"

Güldüm. "Neden vereyim Ali?"

"Çünkü ihtiyacım var hocam."

"Neden üç puan daha fazla alacak kadar çalışmadın Ali?"

Çakmak çakmak bakan ela gözlerini utançla yere indirdi. "Haklısınız hocam," dedi utana sıkıla. "Ama bu yıl son senem olduğu için ne kadar yüksek alırsam o kadar eklenecek sınav notuma. Bir de ben askeri sınavlara gireceğim, amacım asker olmak."

Gururlu ve kendinden emin şekilde bana baktı.

Bir anda elektrik çarpmış gibi hissettim. Daha on yedi yaşındaydı, bu sene sonunda mezun olacaktı. Yaşıtları doktorluk, avukatlık hayalleri kurarken onun vatanına hizmet etmek ve toprakları için savaşmak istemesi içimi sıcacık etmişti.

Ona gülümsedim tekrardan ve saçlarını karıştırdım. "Kağıdını tekrar incelerim o zaman."

Hemen aydınlandı güzel yüzü. "Çok sağ olun hocam."

Ne diyebilirdim ki? Umarım her zaman karşısına en iyi fırsatlar çıkardı.

Sonrasında İstiklal Marşı okundu ve okul bahçesi yavaş yavaş dağılmaya başladı. Ben de öğrenci kalabalığından sıyrılıp kendi arabama bindim ve okul bahçesi boşalıncaya kadar beklemeye başladım.

O esnada aklıma düşen Cihangir'e mesaj atmaya karar verdim.

Zeliha: Ee bensiz geçen saatlerin boyunca ne yaptın?

İmhacı: Bir gün içerisinde bana birkaç kez mesaj mı atacaksın böyle?

Zeliha: Bu da soru mu?

Zeliha: Tabi ki öyle yapacağım

Zeliha: İki hafta boyunca sana ne kadar mesaj atabilirsem kârdır

İmhacı: Aldın başına belayı desene

Zeliha: Aynen öyle

Zeliha: Az önce ne oldu biliyor musun?

İmhacı: Merak etmiyorum

Zeliha: O zaman anlatıyorum

Zeliha: Biz okulun bahçesinde Marş okumayı beklerken bir öğrencim bana asker olmak istediğini söyledi

Zeliha: Öyle bir gururlandım ki...

İmhacı: Cidden mi?

İmhacı: Bak işte bu beni bile gururlandırır

Zeliha: Sonunda iyi bir şey söyledin

Zeliha: Bu arada asker olmak için eğitim şart değil mi?

İmhacı: Rütbeden rütbeye değişiyor

İmhacı: Bazılarında gerek var bazılarında yok

Zeliha: Sen peki?

Zeliha: Sen nasıl bomba imha uzmanı oldun?

İmhacı: İlla öğreneceksin yani?

Zeliha: Evet, senden dinlemek istiyorum :)

İmhacı: Sırf sorularından kurtulmak için anlatıyorum

İmhacı: Ben polis okulundan mezunum

İmhacı: Sonra birkaç mülakata katıldım ve seçildim işte oradan mezun olunca

İmhacı: Uzun süre psikolojik ve fiziksel testler yapıldı bana çünkü bu mesleğe gerçekten uygun muyum diye kesin emin olunmalıydı, zaten çok dikkat isteyen bir meslek, elimin ufacık bir titremesi bile canımıza mal olabilir

İmhacı: Pes etmedim, yıllarca eğitimin aldım ve şimdi görevimi yıllardır yapıyorum

İmhacı: Çok nadir de olsa ters giden durumlarda başarısız oluyor muyum? Evet. Ama şükür ki bugüne kadar hiçbir asker arkadaşımın hayatını riske atmadım, bana ne olduğu önemli değil

Zeliha: Allah senin ve diğer askerlerin yardımcısı olsun, siz varsınız diye rahatça yaşayabiliyoruz

İmhacı: Amin

Zeliha: Senin gibi bir manyağa da anca böylesine delice bir meslek giderdi bu arada

Zeliha: Hem sen hep severdim riskli şeyler yapmayı

Zeliha: Küçükken de cesaretliydin her şeye ilk atlayan sen olurdun

İmhacı: Küçükken mi?

İmhacı: Sen beni ne zamandır tanıyorsun da bu kadar emin konuşuyorsun?

Görüldü.