İMHACI -Texting-

2.0

Medya- Cihangir

***
Cihangir Karadağ'dan:

"Oğlum atladın," diyen annemle beraber derin bir nefes verdim. "Çıkar geri orayı!"

"Annem," dedim. "Neden en son söylüyorsun?"

Annem ellerini beline koydu ve kızgınca baktı. "Genç olan sensin, hadi benim gözlerim iyi görmüyor sen neden görmedin?"

Bir şey demedim ve perdeyi geri çıkarmaya başladım. İki tane birden atlamayı nasıl becermiştim?

Birkaç dakika boyunca tekrardan takmaya uğraştığım düğmeler bitince, "Oldu mu?" diye sordum başımda bekleyen anneme.

Annem dikkatle biraz inceledikten sonra, "Oldu oldu," dedi. "Sağ olasın oğlum."

"Ne demek anne," dedim tabureden inerken. "Her zaman."

Lütfen bir daha olmasın.

"Anne!" diye bağıran Kadir birden içeri girdi. "Anne kravatımı bulamıyorum anne!"

Bu çocuk niye böyleydi? "Anne vallahi geç kaldım, gördüysen söyle hele!"

"Hangisini diyorsun Kadir?" dedi annem. "Oradan buradan bir sürü kravat çıktı oğlum, kaç yaşındasın hala peşini topluyorum!"

"Ya anne söz bir daha olmaz," diyen kardeşime baktım alayla.

"Herhalde yüzüncü kez aynı sözü veriyorsun," diye mırıldandım. "Sözünün eri ol lan biraz."

"Tamam ama geç kaldım!" diye bağırdı yine Kadir. Asla dikkate almıyordu. Anneme döndü yine. "Lacivert olanı soruyorum anne!"

"Dolabındaki üçüncü çekmecede deli oğlan," dedi annem. "Hem bugün perşembe değil mi? Geç gitmiyor muydun sen bugün?"

Kadir içeriye doğru koşarken, "Buluşmam var!" diye bağırdı hızlıca. Bu kadar telaşlı olduğuna göre bir kızla buluşacaktı kesinlikle, bunu bilecek kadar onu tanıyordum.

Az sonra Kadir evden ayrıldığında ben de odama çekildim. Çoğu zaman yalnız kalmayı ve kendi düşüncelerimi dinlemeyi severdim. Annem ve Kadir de bu huyumu bilip beni pek de rahatsız etmezlerdi.

Yatağıma uzandım ve son zamanlarda olan şeyleri düşündüm. Ama ondan başka biri aklıma gelmedi nedense.

Zeliha.

Asla inkar edemezdim, birdenbire hayatıma girmiş ve beni etkilemişti.

Her anlamda.

Dün onu gördüğüm an gözümün önüne geldi. Arkası dönüktü ve uzun koyu renk saçları omuzlarının biraz altına kadar dökülmüştü. Gelenin ben olduğumu tahmin edemediği için bir süre bana dönmese de beni görünce yüzünün aldığı şekli hatırlayıp gülümsedim. Bana döndüğünde gördüğüm ela gözlerse bana geçmişten bir şeyleri anımsatmıştı.

Nedenini öğrenmek ise daha güzeldi.

Onu görür görmez tanımıştım elbette çünkü bana ilk yazdığında onu araştırmıştım ve resmini görmüştüm haliyle.

Ama yüz yüze onu görmek daha ayrı olmuştu.

Açıkçası onunla yakın zamanda buluşmayı düşünmemiştim çünkü bu bana garip geliyordu ve biraz da çekinmiştim sanırım. O kadar uzun süre soyutlamıştım ki kendimi dış dünyadan, o hem bir kadın olduğu için hem de bana karşı duyguları olduğu için yüz yüze gelince onu kırmaktan korkmuştum.

Uzun zamandır kırmaktan korktuğum biri olmamıştı.

Tavanı izlemeye devam ederken küçük inatlaşmamız geldi aklıma. Ela gözlerini bir saniye bile benden ayırmazken pes etmek istemeyişi ama aynı zamanda utangaç hali dudaklarımın bir kez daha kıvrılmasına yol açtı.