İMHACI -Texting-

6.6

Geldim geldimmm

Nasılsınız?

Söyleyin bakalım en sevdiğiniz dondurma türü ne?

Çikolatalı her türlü dondurma ama özellikle double çikolatalı magnum>>>

***

Zeliha Acar Karadağ'dan:

Dışarıda yağan karı izlerken bir yandan da Duman'ın kafasını okşuyordum.

"Kızım," dedim dizlerimde yatan köpeğe. "Sence şuan nerede? Ne yapıyor?"

O gideli tam otuz iki gün olmuştu.

"Yirmi gün demişti Duman," dedim. "Neden gelmiyor?"

Bir kez bile konuşmamıştık.

Bir kez bile sesini duymamıştım.

"Çok özledim..." Sesim titriyordu. "Çok özledim onu."

Duman bana destek olmak ister gibi patisini elimin üzerine koydu. Cihangir gittiğinden beri beni asla yalnız bırakmıyordu. Dışarı çıkarken bile havlayıp duruyor, benimle gelmek için her şeyi yapıyordu.

Galiba ne kadar yalnız hissettiğimin farkındaydı.

Başının üzerinden öpüp sakince ayağa kalktım. Hava iyice soğumuştu ve yılbaşına girmemize çok az bir zaman kalmıştı.

Yılbaşından önce gelmesini umuyordum.

Mutfağa girdiğimde pek iştahım olmadığı için kendime bir bardak süt aldım sadece. Saat akşam dokuza gelmek üzereydi.

Sütümü yudumlarken hafif hafif yağmaya devam eden kar içimde dışarı çıkma isteği uyandırıyordu. Ama kış mevsiminde olduğumuz için hava erken kararmıştı ve çıkabilir miydim bilmiyordum.

Sütüm bitince bardağı yıkayıp yerine koydum. O sırada çalan telefonum bir anlık acaba arayan o mu diye düşündürmüştü.

Ama arayan Kadir'di.

Aramayı yanıtlayıp, "Efendim Kadir?" diye sordum.

"Az evvel ne oldu inanamazsın," dedi hızlı hızlı. "Karda ayağım kaydı ve tam götümün üstüne düştüm. Sonra bana yardıma gelen bir adam da aynı yerden kayıp yere düştü. Ve sonra bu sefer bize yardıma gelen üçüncü kişi üzerimize düştü. Sorun adamın yüz kilodan fazla olmasıydı. Galiba götümü ve bacaklarımı hissetmiyorum."

Keyifsizce güldüm. "Ne kadar acıklı bir hikaye."

"Burada benim götüm başrolde. Tabi ki de acıklı."

Bir şey demeden camı açtım ve elimi dışarı doğru uzatıp karların elime düşmesini izledim.

"Ee nasılsın?" diye sordu bu sefer. "Daha iyi misin?"

Gözlerimi devirdim. "İlk kez panik atak geçirmedim Kadir," dedim. "Sürekli sorup durma."

Kadir üzgün bir nefes verdi. "Ne yapayım kızım? O halin gitmiyor gözümün önünden."

Birkaç gün önce bir şekilde şehit haberlerini öğrenmiştik.

Gözlerim doldu çünkü içlerinde Selim de vardı.

"Bilmiyorum ya," dedim. "İyi olmaya çalışıyorum işte."

"Herkes çok üzgün Zeliş'im," dedi. "Bir yandan sen, bir yandan annem ve bir yandan Serra. Hepinize yetişmek ve bir şekilde iyi etmeye çalışmak çok zor. Gülüyorum, sizi neşelendirmeye çalışıyorum ama işe yaramıyor. Ben de perişan bir haldeyim hele de o son haberden sonra."