İMHACI -Texting-

6.3

Ben geldim, selamssss kdjxkdjxksjx

Sorum şu: Bir çocuğunuz olsa ismini ne koyardınız? Kız ve erkek olarak?

Ben Akif Selim koyardım oğlum olsa ama kız gelmedi aklıma ağağağ

***

Zeliha Acar Karadağ'dan:

"Zeliha nasılsınız kızım?"

"İyiyiz anne," dedim elimdeki kek hamurunu kaba dökerken. "Olumsuz bir durum yok. Siz nasılsınız?"

"Ne olsun anneciğim iyiyiz biz de," diyen annemi dinlerken bir yandan da elimdeki keki fırına atıyordum. "Cihangir oğlum nasıl? Yarın gidiyor değil mi?"

Anlık bir modum düştü. "Hm hm," dedim. "Gidiyor."

Annem bir nefes verdi. "O gidince yanımıza gelsene kızım, hazır kasım ara tatili de girecek araya."

Görmese de başımı iki yana salladım. "Hayır anne ya, onu evimizde bekleyeceğim. Çok değil bu sefer yirmi gün kadar kalacak," dedim. "Hem benim sınav notlarını falan sisteme girmem lazım, meşgul olurum."

"Anladım kızım," dedi annem. "Yine de sen bilirsin."

Bir şey demedim ve üzgünce tezgahtaki sürahiden kendime bir su aldım. O esnada belime sarılan kollar beni gülümsetti.

"Başka bir şey var mı peki anne? Babam iyi değil mi?" dedim son kez. Aynı anda Cihangir'in boynuma kondurduğu öpücüklerden kaçmaya çalışıyordum.

"İyi kızım iyi, sadece arada ilaçlarını almayı unutuyor."

Tam bir şey diyecekken İmhacı'mın yanağıma da bir öpücük kondurması tüm dikkatimi dağıttı. "Yapmasana!"

Ciho bir anda gözlerini sonuna kadar açtı.

Annemin sesini duyduk. "Ne yapmayayım kızım?"

Hemen toparlamaya çalıştım. "Yapmasın yani anne," deyiverdim. "Babama söyle unutmasın ilaçlarını. Yapmasın öyle yani, ilaç unutmak ne? Cıs yani."

Cihangir kafasını boynuma gömüp kıkırdarken ben stresten kızarmıştım. Anneme zar zor iki üç sey daha söyledikten sonra telefonu kapatıp ona döndüm. "Çocuk musun İmhacı ya!"

Haylazca gülümsedi. "Bir şey yapmadım ki güzel karım."

Gözlerimi kıstım, "Tabi," dedim. "Bir konuşturmadın ki!"

Bir şey demedi ve umursamadan beni öpmeye devam etti. Son zamanlarda gerçek bir temas bağımlısı olmuştu. Daha birkaç gündür evliydik ama yine de gece uyurken bile eliyle elimi tutmadan duramıyordu.

Elimi çektiğimde ise uyanıp tekrar elimi eline alıyordu ruh hastası.

"Ya Ciho dursana," dedim kendimi geri çekmeye çalışarak ama yakınlığı hoşuma gidiyordu. "Bak evde bir sürü iş var."

Eliyle karnımı ve belimi hafif hafif okşarken, "Hayır," dedi. "Her şeyi hallettik güzelim."

Gözlerimi kaçırdım. "Çamaşırlar?"

"Hallettim." Yanağımdan öptü.

"Bulaşık?"

"Gördüğün gibi." Gözümün kenarını da öpüverdi.

İyice köşeye sıkışmışken, "Aaa! Hadi şey yapalım," dedim.

"Ne yapalım karıcığım?"

"Şey işte..." Gözüm salon kapısının yanında duran mata takıldı. "Spor! Hadi gel spor yapalım. Sağlıktır sağlık."