İMHACI -Texting-

0.7

BFF: Bana bak kız

BFF: Bensiz abime büyü yaptıysan seni yolarım

Zeliha: Haşa kanka

Zeliha: Sensiz büyü döndürmem ben biliyorsun

Zeliha: Da neden?

BFF: Kanka adam sabahtan beri bir yerlere dalıp dalıp düşünüyor

BFF: Hayır yani hâla tam da duyamıyor soramıyorum da neye efkârlandın abi diye

Zeliha: Ya biraz sert konuştum galiba ama birinin ona gerçekleri söylemesi gerekiyordu

Zeliha: Ben de çıkıştım işte biraz

BFF: Ekran görüntüsü at gülüm böyle heyecanlı olmuyor

Zeliha: Sana da malzeme çıktı ha

BFF: Tabi ya

Zeliha: Ekran görüntüsü*

Zeliha: Ekran görüntüsü*

BFF:

BFF: Kanka füze atsaydın keşke daha az etki yapardı msnsmwbzkwbsjwbsmwhskwjslwjs

Zeliha: Ya ama ne yapayım sinir etti beni iyice

BFF: Vallahi helal olsun

BFF: Senelerdir içimde tuttuklarımı mis gibi söylemişsin

BFF: Bu ne cesaret aslanım benim ya

Zeliha: Beni hatırlamıyor zaten ondan biraz rahatım

BFF: Sanki hiç çıkmayacaksın karşısına he

BFF: Bence çok abartma canım arkadaşım

BFF: Delidir ne yapsa yeridir hesabı gözü bir döner her şeyi yapar vallahi

Zeliha: Doğru dedin he

Zeliha: Biraz zaman geçsin yazıp alırım gönlünü

BFF: Öyle yap öyle

BFF: Ben şimdi gideyim, bakmam gereken birkaç dosya var

Zeliha: Ay hala inanamıyorum Kadir ya gittin koskoca şirkette iş buldun vallahi

Zeliha: Sen daha dün altına işeyince belli olmasın diye çeşmede kendini ıslatan çocuktun be

BFF:

BFF: Sal artık beni şu konuda Zeliha ya yeto artık yeto

Zeliha: Asla wnsbjsbxksbx

BFF:

Görüldü.

***

Zeliha Acar'dan:

Kadir ile konuşmamız bittikten sonra telefonu bir kenara bırakmıştım. Biraz uzak kalmalıydım, her an onu düşünüp kendime eziyet edemezdim. Özel hayatıma ve kendime de vakit ayırmalıydım.

Öyle de yaptım, kendime güzel ve kısa bir cilt bakımı yaptıktan sonra dizüstü bilgisayarımı açmış ve birkaç bir şeye baktıktan sonra annemleri görüntülü aramıştım.

"Seni çok özledim Zeliha'm," demişti babam her zamanki gibi. "Neden dizimin dibinde bir okula atanamadın ki kızım?"

"Şartları biliyorsun baba," demiştim ben de her zamanki gibi açıklama yaparak. "Aslında çok da uzak sayılmam, yine aynı şehirdeyiz sadece farklı uçları."

Bu sefer annem girmişti araya. "Darlamasana kızı bey, ne güzel kendi parasını kazanıp geçindiriyor kendini işte."

Babam kendini gülmek için zorlasa da üzüldüğü belliydi. İki senedir onlardan ayrı yaşıyordum. Haliyle bana oldukça düşkün olan babam daha yeni yeni kabulleniyordu bu durumu. Tabi tek çocukları olmam da bir etkendi üzerime çok düşmelerinin.

Havadan sudan konuştuğumuz yarım saatin sonunda, "Öğrencilerin kalan son sınav kağıtlarını da okumam lazım, sizi seviyorum." diyerek bilgisayarı kapatmıştım. Nedense her konuşmayı bitirdiğimizde içim bir buruk olurdu, yine aynı burukluğu hissederken kalktım ve çantamdan sınav kağıtlarını çıkardım.

Zor bir dersin öğretmeniydim ve bunu okuduğum kağıtlardan da anlamak mümkündü, okuduğum sekizinci kağıtta da geçemeyen bir öğrenci görünce sinirle kalemi masaya bıraktım. "Ya ben anlatmadım mı bu konuları? Delireceğim Allah'ım."

Dokuzuncu kağıt da vasattı, onuncu da öyle. Ama on birinci kağıt adeta çöpte bulduğum elmas gibiydi. "Hay canını yediğim ne güzel işlemler yazmış."

Bu şekilde yaklaşık iki saat bir gülerek ve üç sinirlenerek geçti. Yine de kağıtları okumayı bitirdiğim için mutluydum.

Az sonra yerimden kalkacakken telefona düşen bir bildirim sesiyle telefonu elime aldım ve bildirim panelinden gelen mesajı okudum.

İmhacı: Haklısın