İMHACI -Texting-

4.3

Zeliha Acar'dan:

"Zeliha buraya gel kızım!"

Bıkkınlıkla bir nefes verdim. Anne bir dur da Ciho ile rahat rahat konuşayım ya.

İçeriye doğru, "Geliyorum!" diye bağırdım ve ardından telefonun diğer ucundaki Cihangir'e, "Kapatmam lazım, sonra konuşalım mı canım?" diye sordum.

Cihangir üzgünce bir nefes verdi. "Sevgilimsin konuşamıyorum, çok saçma." dedi bir anda gülerek.

Ben de güldüm. "Gün geçtikçe daha çok açılıyorsun ve ben buna bayılıyorum İmhacı."

"Tabi," dedi sesindeki bariz alayla. "Bir tek sen görüyorsun bu yönlerimi."

Kaşlarımı çattım. "Ben göreceğim tabi," dedim. "Hem sen neredesin ya baya ses geliyor etrafından?"

İmhacı'dan gelecek yanıtı beklerken içeriden annem bana bir kez daha seslendi. "Kızım hadisene diyorum!"

"Tamam anne!" Tekrar Cihangir'e odaklandım. "Acil gitmem lazım, akşam konuşuruz olur mu canım?"

"Tamam güzelim."

Ardından telefonu kapattım ve içeri mutfağa gittim hızlı adımlarla. "Buyur anne?" diye sordum uyandığından beri mutfakta hamur işleriyle uğraşan kadına.

"Kızım hemen markete gidip gelebilir misin?" dedi elini göstererek. "Un yetmedi hamura."

Dehşetle gözlerimi açtım. "Anne aşağıdaki market tadilatta?"

Bana yandan bir bakış gönderdi. "Bunları kendim için yapmıyorum ya Zeliha, git işte bir markete dağ başında değiliz ya?"

"Anne şuan en yakın market yarım saat uzaklıkta nasıl gideyim gözünü sevdiğim?"

Üzerimi değiştirmek o kadar üşendirici geliyordu ki şuan...

"Öyle olsun Zeliha," dedi annem birden bana bakmayı kesip. "Ben hazırlanır giderim şimdi."

Atma şu zehirli oku be anne.

Omuzlarımı yenilgiyle aşağı indirdim. "Tamam anne, gidiyorum kızma."

Annem gülerek bana baktı. "Gitmişken tuz da alıver."

Ofladım ve bıkkınca içeri gidip üzerimi giyindim. Sabahtan beri evin içinde anlamlandıramadığım bir koşturmaca vardı. Annem etrafı temizleyip duruyor babam da ona yardım ediyordu. Eh, arada atışmalarını izlemek zevkli olsa da bir zamandan sonra sıkılmıştım.

Birkaç dakika içinde hazırlanıp evden ayrıldığımda annemin elime çöpü de tutuşturmasıyla iyice sinirlerim gerilmişti.

Tek yaşamaya çok alışmıştım galiba.

Oflaya oflaya merdivenlerden inip binadan ayrılınca elimdeki çöpü hızla köşedeki çöp kovasına attım.

O esnada arkamdan biri konuştu. "Sinirlenince de ayrı güzelsin Su Perisi."

Az önce sinirli bir ifade olan yüzüm bir anda güldü ve arkama döndüm.

"Yuh," dedim bir anda. "Sen ne ara geldin?"

"Her fırsatı değerlendiriyorum işte, çağıracaktım seni de sen kendiliğinden geldin zaten."

Heyacanla yanına gidip yanağına bir öpücük kondurdun. "Babam görürse canına okur yalnız?"

Cihangir bir anda dudaklarını kıvırdı. "Risk almayı sevmesem baştan İmhacı olmazdım be gülüm."

Koluna vurdu. "Keko."