tabildot // yarı texting

t // V

Selamun Aleyküm,

günün ikinci bölümü ve bana müsaade. sizlere de iyi okumalar (:

×

"Ya Selim kızdırma beni!"

"Aman Faruk abartma."

"Sen hala Selim'in sana tuzlu çay içirmesinde mi kaldın Faruk?"

Faruk Abi tuzlu çay mı içmişti? Yine...

"Ya Mehmet deme öyle bak içim tuhaf oldu yine. Nimete laf etmek istemiyorum da çok kötüydü. En son Neşe yüzünden içmiştim tuzlu çayı. O bir de şeker sandığı için fazla atmıştı. Allah'ım bir daha tattırmasın, çok kötüydü be."

"Tuz ve şekeri ayıramayan da yani, tuhafmış."

"Yaşı küçüktü Mehmet, en az 8-9 sene falan olmuştur herhalde."

Faruk abi kardeşini gerçekten çok severdi. Bu yüzden her zaman korurdu onu. Kendi bağırırdı, kızardı hatta yeri gelir kavga ederdi ama kimsenin bağırmasına, kızmasına izin vermezdi.

"Gıybet mi? Çok ayıp." diye cık cıkladı Neşe.

Faruk abi bizi beklemediğini belli eden bakışıyla önce Neşe'ye sonra bana baktı.

"Neşe?"

"Abi?"

"Neşe?"

"Ecrin?"

"Yine başlamayın."

"Ama Selim yine bozdun. Hem daha bizim ağır abla dahil olamadı bile."

"Derdin ne Mehmet?"

"Hiç, öylesine."

Sırıtarak bakan Mehmet'ten çektim bakışlarımı. "Ya sabır ya selamet." diye mırıldanıp derin bir nefes aldım.

"Bak yine kızdırdık ablayı."

"Mehmet bir sus be kardeşim."

"Hayrola niye teşrif ettiniz aramıza?" diye sordu Faruk abi.

"İsmimin zikredildiğini duydum. Ecrin'in de kolundan tuttum, geldim yanınıza."

"İyi yapmışsın." dedi Faruk abi. Ardından bana bakıp "-ız." diye ekledi.

Faruk abinin bu davranışı üstüne gülümsedim.

"Oha! Gülebiliyor muydun ya sen?"

"Mehmet işin gücün yok mu senin?"

"İşimizde gücümüzdeyiz işte."

Sinirle soludum ve "Kolay gelsin o zaman sana boş işler başkanı." dedim.

Hala gülümseyen Mehmet'le göz devirdim. Ne kadar da sinir bozucu bir insan. Faruk abi nasıl katlanıyordu acaba?

"Mehmet abartma!"

"Tamam, eğlenilmiyor da sizinle."

"Palyaço olmadığımız için seni eğlendirmiyor olabiliriz." diye konuştum ve "Ayrıca da benim üstümden 'espri' adı altında yapılan konuşmalara gülemiyorum malesef." diye de ekledim.

"Sen sayısal öğrencisi değil miydin Ecrin?"

"Evet Faruk abi. Niye sordun?"

"Kurduğun cümlenin mükemmelliği karşısında sormazsam olmayacağını fark ettim."

"Öyledir benim arkadaşım."

"Evet Neşe, sırf senin arkadaşın olduğu için zaten."

"Üf be, Mehmet kapasana çeneni."

"Aman Neşe Hanım öyle şeyler demeyin. Alınırım sonra."

"Neşe niye getirdin ki bizi buraya?" dedim oflayarak.

"Ne bileyim abimi görürüz falan dedim."

"Gördük işte. Biz kaçalım Faruk abi." deyip Neşe'yi kolundan tutup çektim.

"Bakmayın siz Mehmet'e. Hep böyle o."

"O zaman yazık sana diyeceğimde gayet rahat gözüküyorsun." diye söylendim. Sonra da Selim dikkatimi çekince "-uz." diye değiştirdim.

"Çok iyiydi bak bu." dedi gülerek Selim.

"Eyvallah."

"Aman, ağır ablamız da formunda yine."

Faruk abi kafasını sağa sola salladı ve 'umutsuz vaka' bakışlarını Mehmet'e yollayıp "Kaç senedir böyle Mehmet. Biz bağışıklık kazandık, ondan böyleyiz. Senin böyle söylemeni anlıyorum." dedi.

"Evet. Neyse gidelim biz, sizlere de iyi dersler."

"Teşekkürler size de."

Vedalaşma faslından sonra sınıfa doğru yürürken Neşe konuşmaya başladı. "Mehmet'in bu hali hiç değişmeyecek galiba." Kafamı yukarı aşağı salladım ve "Bende öyle düşünüyorum." dedim.

Okul ve yurt aynı bahçede olduğu için kısa sürede okula varmıştık. Ve okula girdiğimiz gibi de çantaları bırakmak için sınıfa çıktık. Çantamı sıraya bıraktım ve masanın üstündeki kağıda baktım.

Dün sıranın üstünde unutmuş olmalıydım. Ya da akşam kurs için bizim sınıfa gelen öğrencilerden birinin unuttuğu bir kağıttı.

"O kağıt ne kız?"

"Bilmem ki dün unuttum herhalde."

Kağıdı elime aldım.

Kağıdın dışında Tabildot yazıyordu.

Altına farklı bir renk kalemle ok çıkarılmış 'kalem bitince gerisini yazamadım ama olsun. Aramızdaki lakapda belirlenmiş oldu. İyi bak kendine Tabildot...' yazıyordu.

Bu neydi şimdi?

× beşinci bölüm sonu ×

e o zaman bugünlük benden bu kadar, herkese hayırlı günler, kendinize iyi bakın.

hoş kalın <3

1️⃣0️⃣.7️⃣.2️⃣2️⃣ (: