tabildot // yarı texting

t // XXXVII

Selamun Aleyküm,
nasılsınız bakalım?

yoğun istek üzerine birkaç kısa bölümün ardından upuzuun bir bölüm sizlerle.. (3 kişi falan istedi ne yoğunu demeyin, zaten yorum yazan 5 kişi var hfkwgshs)

uzun bölüm isteyen okurcanlar sizlerden bir sürü yorum bekliyorum, haberiniz olsun..

iyi okumalar (:

×

Yatağımda yatmaya devam ederken, açılan kapının aralığına kafasını sokan Şevval'e baktım. Yattığım yerden doğrulurken "Ne oldu?" diye sordum.

"Kahvaltı hazır, gel artık. Annem çağırdı seni."

Kafamı sallayıp "Tamam geliyorum." dedim ve  yatağımdan kalktım.

Kalkmamla birlikte yanıma gelen Şevval yavru köpek bakışlarıyla "Dün seni kızdırdığım için özür dilerim abla." diye masumca konuştu.

Umursamazca omuz silkip "Önemli değil, alıştım artık." dedim.

Şevval bana sarılınca, ben de Şevval'e sarıldım.

"Kız Şevval, her ne kadar sana kızsamda iyi ki kardeşimsin."

"Biliyorum." deyip böbürlenen Şevval'in saçını hafif çekmemle benden uzaklaştı ve konuyu değiştirip "Annem sen seviyorsun diye krep yaptı." dedi.

Üzgün gibi görünmeye çalışıp "Kızgın ki bana." dedim.

"Hayır. Annem Umut abiye kızgın, senlik bir şey yok. Sofrada da anlarsın zaten."

"İnşallah öyledir Şevval."

Dün annemin söylediklerini duyduğumu belli etmeden konuşmuştum, çünkü Şevval ağzından kaçırırsa gece uyuma numara yaptığımı anlardı annem.

Şevval de tıpkı Neşe gibi çok dikkatli (!) bir insandı. Bu yüzden ben dikkatli olmalıydım.

"Hadi, sofraya. Kesin çok acıkmışsındır."

Aslında aç gibiydim ama sabah kahvaltılarında pek bir şey yiyemiyordum malesef.

Odamdan çıkan Şevval'in ardından bende mutfağa ilerlemiştim. Mutfak geniş olduğu için yemekleri mutfakta yerdik.

"Hadi kızlar, oturun sofraya da kahvaltıya başlayalım artık." diyen annemle her zaman oturduğumuz sandalyelere oturduk.

Babamın besmele çekip başlamasıyla herkes besmelesini çekip yemeğe başladı. Ben de ufak ufak bir şeyler yiyordum.

"Krep isteyen?" diye soran annemle hiç sesimi çıkarmadan oturmaya devam ettim. Canım istemiyordu.

"Ecrin, biz sana kızmadık. Ki kızsak bile kendini aç bırakma."

Kafamı kaldırıp babama baktım.

"Ben sabahları çok yemek yiyemiyorum babacım."

Babam her zamanki anlayışlı bakışlarıyla "Peki, sen bilirsin." dedi ve yemeğe devam etti.

Yaklaşık yarım saat kadar sonra herkes yavaştan sofradan kalkmak üzereydi.

"Ellerine sağlık hatun, kahvaltı çok güzeldi."

"Şevval'le beraber hazırladık ondandır."

Konudan bağımsız bir şekilde "Abla, bugün bize senin sırrın olan poğaçalardan yapsana, çok güzel oluyor o poğaçalar." demesiyle ağzıma attığım zeytinin çekirdeğini tabağıma koydum ve gülümseyerek "Olabilir." dedim.