tabildot // yarı texting

t // XXXVI

Selamun Aleyküm,
bugün nasılsınız okurcanlar?

uzun zaman sonra %10'luk kısımla bir bölüm, sonunda..

iyi okumalar (:

×

Saatin 09.30 olduğunu haber veren alarmı kapatıp sandalyemde geri yaslandım ve gözlerimi kapatıp açtım.

Sabah namazından sonra uyuyamamış, hafta sonu için verilen ödevleri yapmaya başlamıştım. Ki bitmelerine de az kalmıştı. Tabii tek sebep bu değildi. Biraz aklımdaki düşünceleri kovmak istemiştim.

Babamın camiden geldikten sonra benimle hiç iletişime geçmemesi aklıma gelince yüzümü astım.

Kızdığını düşünmemi istediği için olsa gerek böyle yapıyordu galiba ama ben olayın doğru olmadığını biliyordum zaten. Böyle yaparak beni üzüyorlardı sadece.

"Şevval, sofrayı hazırlamama yardım eder misin kızım?"

"Geldim anne."

Annemin bana seslenmemesi dikkatimi çekerken derin bir nefes verdim. Normalde her Cumartesi sabahı beraber kahvaltı hazırlar, beraber kahvaltı yapardık.

"Ecrin, üzme kendini. Belki de annen sana seslendi ama sen duymadın." diye kendi kendimi teselli ederek mutfağa doğru ilerledim.

"Şevval masanın üstünü sildiysen şu tabakları da götürür müsün?"

"Hemen."

Mutfağa girip "Anne ben ne yapayım?" diye güler yüzle sordum.

Sorumun üstüne bana bakan annem "Odana gidip ders çalış. Sofra hazırlanınca seni çağırırız biz." diye düz bir sesle konuştu.

"Peki." dedim saklamadığım hüzünle.

Yüzümü asıp odama ilerlemeye başladım. Ben bir şey yapmamıştım, annem de babam da bunu biliyordu ama bana kızıyorlardı. Gerçekten harika.

Çantamdan çıkardığım telefonumu şarja taktım ve bildirimlere bakındım.

Neşe birçok defa aramış ve mesaj atmıştı başka da önemli bildirim yoktu.

Tam telefonun ekrarını kapatırken mesaj gelmişti.

1 sohbetten 2 mesaj

Umut : dün için özür dilerim.

Umut : sanırım seni üzdüm.

✔✔ (görüldü)

Görüldü atıp göz devirdim. Bir de hala mesaj atıyordu, yüzsüz.

Umut : görüldü mü?

Umut : cevap yok mu cidden?

✔✔ (görüldü)

Umut : peki.

Umut : yine de seni üzdüm.

Umut : üzgünüm.

Göz devirip mesaj yazmaya başladım.