tabildot // yarı texting

t // XXXII

Selamun Aleyküm,
nasılsınız? her şey yolunda mı?

tabildot ailesi 3.3k olmuş, duygulandım ("

neyse, evine ulaşmış bir Ecrin'in hayatını merak mı ediyorsunuz? e zaman ne bekliyorsunuz?

iyi okumalar.. (:

×

"ŞEVVAL!?"

"Abla sadece bir gün giyeceğim, abartma!"

Şevval'in cümlesiyle daha da sinirlenip "Ben mi abartıyorum? Daha ben bir kere bile giymedim o elbiseyi. Çıkar çabuk onu üstünden!" diye bağırdım.

"Ya gideceğiz şimdi, zaman kaybetmeyeyim boşuna. Kalsın işte hem yakıştı da."

"Şevval, git çıkar elbisemi üstünden!"

Şevval'le laf dolaşımızı annemin "Ecrin, niye bağırıyorsun?" cümlesi bölmüştü.

"Anne Şevval daha bir kere bile giymediğim elbisemi giymiş." diye söylenirken "Giyseydin." diyen Şevval'in sinirimi bozmasıyla "Bak hala konuşuyor!" diye sinirle konuştum ve ayağımdaki terliği kafasına fırlattım.

Kafasına yediği terlikle eli kafasına giden Şevval "Kafam!" diye söylenirken annem Şevval'in yanına gitti ve "Kızlar, niye kavga ediyorsunuz siz!?" diye kızdı.

"Ama anne elbisemi giymiş!"

"Giymiş artık yapacak bir şey yok. Babanız her an gelebilir, hazırlanın da geç kalmayalım." dedikten sonra Şevval'e dönüp "Seninle de daha sonra konuşacağız Şevval Hanım." diye ekledi.

Annemin odadan çıkmasıyla birlikte Şevval'e attığım terliğimi ayağıma giyip sinirli adımlarla odama gittim.

"Her kıyafetimi giymek zorunda mı bu kız? Benim kıyafetimi ben giyemiyorum!" diye sinirle söylenirken aynı sinirle yastığıma vurdum ve ağlamamak için kendimi sıkmaya başladım.

Niye sinirlenince gözlerimden gözyaşı çıkıyordu ki? Öldürücü bir lazer çıkabilirdi mesela.

Bir süre sonra Şevval kafasını kapının aralığından sokup "Ablacım babam geldi, hadi gidiyoruz." deyince yatağımdan kalktım.

Bakışlarım üstündeki elbiseye kayınca sakinleşmeye başlamış olan sinirlerim tekrar kendilerini göstermeye başlamıştı. Daha bir kere bile giymediğim kıyafetimi Şevval'in giymesiyle sinirle Şevval'e baktım.

"Git sen!"

"E sen?"

"Sanki beni düşünüyorsun da."

"Düşünüyorum tabi ki canım ablam. Mesela bu elbiseyi odandan alırken ya gelirsin ve bana kızarsın diye seni düşündüm. Hep aklımdaydın."

"ŞEVVAL!" diye bağırdım ve elimdeki yastığı Şevval'e attım ama kapıyı kapattığı için yastık kapıya çarpmıştı.

Öfkeyle nefes verdim. Sakinleşmem gerekiyordu.

"Ecrin, gelebilir miyim?"

Kapıyı çalan babamla birlikte yerdeki yastığı hızlıca alıp yatağımın üstüne attım ve kapıyı açtım.

"Tabi babacım, buyur."

Yüzümde gezinen kısa süreli bakışlarının ardından "Hayrola güzel kızım, neye kızdın?" diye soran babamla omuz silkip "Önemli bir şey değil baba." deyip gülümsedim.

Yatağıma otururken "Senin için önemli olmasa kızmazdın zaten değil mi?" diye sordu.

Söyleyecek bir cümlem olmadığı için 'evet' anlamında başımı yukarı aşağı salladım.