Nagbukas ang mga mata ko… nakita ko si Ma’am, nakatitig sa akin…
“Akala ko patay ka na talaga…”
Tumitig lang si Ma’am sa akin… nakangiti…
“Anak…”
Ibinukas ko ang mga mata ko. Si Mama, kinakausap ako, umiiyak. Akala ko panaginip lang ang lahat. Di pala… Ala na pala talaga si Ma’am…
“Alam kong mahirap, anak… Pero kailangan mong maging matatag. May anak ka…”
Naalala ko… may anak nga pala ako…
“Princessa… yaon ang ngalan niya. Tulad ng kanyang ina.”
BINABASA MO ANG
Atin cu pung Singsing
Historical FictionAng lahat ng nakasulat dito ay imagination ko lang... pero totoong may mga parte dito na nangyari talaga... Inuulit ko po... mga parte lang yun... :) Sensya na... la talaga title yung mga chapters...
