“Iniisip mo pa rin ang sakit ko?”, tanong sa akin ni Ma’am, habang ipinapakita ang maganda ngunit malungkot niyang ngiti…
“Ah, eh, di ko naman kayang alisin sa isip ko yun eh…”, ikaw nga di maalis sa isip ko eh…
“Eh kung ganoon, i-enjoy na lang natin ang maikli kong pagparito… Parang despidida party lang”… ngumiti uli si Ma’am…
Di ako nakasagot… at di ko na rin naibalik ang ngiti niya… Umalis ako, ayaw kong makita niyang basa ang mga mata ko…
BINABASA MO ANG
Atin cu pung Singsing
Ficción históricaAng lahat ng nakasulat dito ay imagination ko lang... pero totoong may mga parte dito na nangyari talaga... Inuulit ko po... mga parte lang yun... :) Sensya na... la talaga title yung mga chapters...
