მოჩვენებების მკვლევრები

თავი 24

დღეები ისე გავიდნენ, რომ ვერ მიხვდნენ თუ როგორ გავიდა ორი დღე. მათი გამოწერის დრო დადგა, როგორც იქნა თავს აღწევენ სავადმყოფოდან. სავადმყოფოში წოლა იგივე ციხეს გავს სადაც ჩაკეტილი ხარ, ოღონდ განსხვავება ის არის, რომ სავადმყოფოში კარგად გივლიან. ამდენი დღე სავადმყოფოში წოლაში გატარეს, და ძალიან მობეზრდათ და მოეწყინათ. მაგრამ ერთმანეთთან საუბრით ერთობოდნენ, ერთმანეთს ახალისებდნენ და ასე კარგავდნენ დროის შეგრძნებას. ზოგჯერ მათი მეგობრების ესტუმრებოდნენ და ართობდნენ მათ, ქეითს და ვილიამს მოჩვენებების გამოძიებაში ხელი არ აუღიათ. ისევ გაგრძელებდნენ გამოძიებას, არც ეშინოდათ სიკდილით რადგან ამჯერად მესამე თვალი ჰქონდათ თროის, დრაკოს, და ქეითს ამიტომ საქმე არ გაუჭირდებოდათ. უბედური შემთხვევა მაშინ მოხდა როცა მესამე თვალი არ ჰქონდათ, რომ ჰქონოდათ დაიცავდნენ ვილიამს და მის გარშემომყოფებს, ამიტომ ამ საქმეზე უარს არ იტყოდნენ ისევ გაგრძელებდნენ. ექთანი შემოვიდა პალატაში და მისმა ქუსლების ბაკუნმა ქეითი და ვილიამი გამოაფხიზლა, გადასხმები მოუხსნა ბავშვებს და ხელში ბლოკნოტი მოიმარჯვა.
- დღეს გამოგწერთ და ორივეს წოლის რეჟიმს დაგნიშნავთ, ვილიამს რამოდენიმე წამალს დავუწერ, და კარგად დალიოს გამოჯამრთელებას გისურვებთ - თქვა და გავიდა პალატიდან.
- ღმერთო ჩემო ამ დილაუთენია მისი ქუსლების ბაკუნი რა გამაღიზიანებელია - თქვა ვილიამმა და უკან გადმობრუნდა, ერთი კარგად ამოიხვნეშა ახალ გაღვიძებულმა.
- იმედი მაქვს მოტყდება ეგ ქუსლები ერთ დღეს - ჩაიბურტყუნა ნამძინარევი ხმით ქეითმა, ვილიამი ახარხარდა.
პალატის კარები გაიღო და მათი მშობლები მოვიდნენ, პაციენტებმა მშობლებს ჩაეხუტნენ და წამოდგომა დაპირეს. ქეითი, რომ წამოდგა წაბარბაცდა და ხელით მოეჭიდა მაგიდას.
- ამდენ წოლისგან ყველაფერი გამიშეშდა - დაიწუწუნა ქეითი.
- ჩაიცვით და წავიდეთ - თქვა ქეითის დედამ.
ვილიამის ბებიამ ფარდა ჩამოაფარა რადგან კომფორტულად ჩაეცვათ, და ოთახიდან გავიდნენ. ქეითმა ჩქარა ამოიცვა ტანსაცმელები და პალატიდან გავიდა, ვილიამი ნელა იცმევდა და ამიტომ გვიან გამოვიდა. ვილიამის ბებია და ვილიამი, ქეითის მშობლებმა წაიყვანეს მანქნით. მერე საკუთარ სახლში დაბრუნდნენ და ქეითი თავის ოთახში ავიდა დასასვენებლად, დრაკოს შემოვიდა მის ოთახში და მის გვერდით ჩამოჯდა.
- არ გინდა თქვენი მოსვლა ავღნიშნოთ? - თქვა დრაკომ, ქეითი ჩაფიქრდა.
- როგორ?.
- ჩვენი მშობლები ახლა წავიდნენ სამსახურზე, შენ, რომ ოთახში ახვედი მაშინ გინდა ავღნიშნოთ თქვენი მოსვლა და გავერთოთ? - გაუღიმა თავის დას და მისგან პასუხს დაელოდა.
- კი - საბოლოოდ დაეთანხმა ქეითი.
- მოდი ჩინური საჭმელები გავაკეთოთ, ლაფშა, სუში და რამე ალკოჰოლი. - ქეითს გაუკვირდა.
- გამოვიძახოთ?.
- გავაკეთოთ.
- ჩვენ? როგორ? რთულია ძალიან - დაეზარა ქეითს.
- კარგი რა, თროიმ იცის გაკეთება და გააკეთებს, დავურეკავ ყველას და დავპატიჟებ.
- ნოა?.
- მაგასაც.
- კარგი.
დრაკომ ტელეფონი ამოიღო და ჩატში ყველას მისწერა, საბედნიეროდ ყველამ ერთდროულად მალე ნახეს მესიჯი და დაეთანხმნენ.
- მოდიან.
- მანამდე ცოტას დავისვენებ - ამოიხვნეშა ქეითი და დაწვა, დრაკომ თვალები ატრიალა და ოთახიდან გავიდა.
ვილიამი თავის ოთახში იწვა და ისვენებდა, მესიჯი, რომ მოუვიდა დაეზარა წასვლა მაგრამ მაინც დაეთანხმა. თავისი ჯინსის ჟაკეტი მოიცვა და ბებიამისთან შევიდა სამზარეულოში, ბებიამისმა ჩაცმული, რომ დაინახა მას კითხვის ნიშნით შეხედა.
- ბოდიში ბებო, მეგობრებს ჩვენი გამოჯამრთელების აღნიშვნა უნდათ და უნდა წავიდე - მოიბოდიშა და თბილად გაუღიმა, ბებიამისმა ნება დართო თავის ძვირფას შვილიშვილს.
თროიმ ძალიან ლამაზად ჩაიცვა და გამოიპრანჭა, თავისი ბარათი აიღო და იქვე ახლოს მდებარე მარკეტში შევიდა. იყიდე საჭირო მასალები და ინგრედიენტები, კარგი ალკოჰოლის იყიდა რომელსაც მაღალი გრადუსი ჰქონდა. ტეკილა და ლუდი იყიდა დასალევად, პროდუქტები გატარა და ბარათით გადაიხადა. პარკში ჩალაგა ყველაფერი და გეზი ქეითის სახლისკენ აიღო.
დრაკო სახლიდან გავიდა და მარკეტში წავიდა, ბევრი სასუსნაოები იყიდა და პროდუქტები გატარა. მარკეტიდან, რომ გამოვიდა ვილიამს შეხვდა, თავის მეგობარს გადაკოცნა და შინ ერთად დაბრუნდნენ. რომ შევიდნენ სახლში ქეითი და ნოა უკვე სამზარეულოში იჯდნენ, ნოა ქეითს უღიმოდა და ქეითი გულიანად იცინოდა. ვილიამმა ეჭვიანობა დაიწყო, მაგრამ დამალა. დრაკომ პროდუქტები მაგიდაზე დადო და ქეითმა დალაგა, ცოტა ხნის მერე კარზე ზარი გაისმა. გააღეს და თროი შემოეგება, იმდენი რაღაც მოიტანა და ეს ყველაფერი მაგიდაზე დადო. ქეითმა გახსნა პარკი და გადმოალაგა მასალები. თროიმ ეგრევე წინსაფარი გაიკეთა და მომზადებას შეუდგა, ქეითს ჩაეღიმა და დასახმარებლად დაუდგა გვერდით.
- მეც დაგეხმარები, შეიძლება არ ვიცი როგორ უნდა გააკეთო მაგრამ რასაც მეტყვი ყველაფერს სწორად გაავაკეთებ ხომ იცი კარგად გამომდის - გაუღიმა თროის, თროიმ ნება დართო და ქეითმა ბულგარულის დაჭრა დაიწყო.
- მეც შემოგიერთდებით მაგარი ვარ მზარეულობაში - თქვა ვილიამმა.
- ეე თქვენ ახლა გამოგწერეთ სავადმყოფოფან და ხო უნდა დაისვენოთ - თქვა დრაკომ.
- ხმა ჩაიწყვიტე - ენა გამოუყო ქეითმა და დრაკო გამწარდა, ნოას კი ჩაეცინა.
ქეითი და ვილიამი ჭრიდნენ იმას რასაც თროი ეუბნებოდა, ყველაფერში ეხმარებოდნენ და თროის არ იღლებოდა. სუშის გაკეთებას ისწავლეს, გაურთულდათ მაგრამ ესიამოვნათ სუშის გაკეთება. ზედმეტად რთული გასაკეთებელი იყო და ამიტომ მთელი გული ჩადეს მომზადებაში, ვილიამი წამდაუწუმ უღიმოდა ქეითს და სპეციალურად მხარით ეჯახებოდა და ქეითის ხვდებოდა მის ოინებს და კისკისებდა. მომზადებას გვიან მორჩნენ და თეფშებში გაინაწილეს, დრაკომ ჭიქები გამოიტანა, ნოამ კი ტეკილა და ლუდი. თროიმ ჩინური ჩხირები ამოიღო პარკიდან და ქეითს აჩვენა, ქეითმა თვალები ეშმაკურად ათამაშა და სიცილი დაიწყო. მაგიდა უკვე გაშალეს და ყველანი მიუსხდნენ, დრაკომ ტეკილა დაუსხა ყველას ჭიქებში და ერთმანეთს მიუჯახუნეს.
- თქვენ გამოჯამრთელებას გაუმარჯოს - თქვა თროიმ.
- გაუმარჯოს - თქვეს ყველამ.
- ნოა შენ ხომ მოჩვენება ხარ ჭამა და დალევა შეგიძლია? - დაინტერესდა დრაკოს.
- კი ჩვეულებრივად, მოგახსენებთ, რომ საიქიოშის აჭმევენ ხალხს, რომ მშიერები არ დარჩნენ ამიტომ სულებსაც შეუძლიათ ჭამა.
- საინტერესოა - თქვა ვილიამმა.
ქეითმა ლაფშა გასინჯა და ძალიან მოეწონა, ყველამ ჭამა დაიწყეს და ზედმეტად გემრიელი გამოუვიდათ.
- მაგარი ხელი გაქვს თროი, აპლოდისმენტები - ტაში დაუკრა დრაკომ, თროის ესიამოვნა და არაფერი უპასუხა.
მერე სუშის გასინჯეს ეგეც ძალიან გემრიელი და კარგი გამოუვიდათ. ამიტომ გემრიელად ჭამდნენ და სვამდნენ, ბევრი არავინ დალია რადგან არ სურდათ დამთვრალიყვნენ.
- დალევის დროს მოგონებები მიტივტივდებიან თავში და ეხლა ნოას საიდუმლო გამახსენდა რომელიც ახლაც გვიმალავს - თქვა ვილიამმა ბოხი ხმით.
- უი ახლა გამახსენდა ეგ მეც, სულ დავიწყებული მქონდა - გაახსენდა ნოას და ჩაეღიმა.
- თუ არ უნდა ნუ დაძალებთ - უთხრა ყველას ქეითმა.
- არა ვფიქრობ ახლა შესაფერისი დროა და მოვყვები - ყველანი მოემზადნენ მოსასმენად.
ნოამ ჩაისუნთქა და ყველას დახედა რომლებიც მოუთმენლად ელოდებოდნენ, ქეითს გაუღიმა და მოსაყოლად მოემზადა.
- გაინტერესებდათ რატომ მოგკვლა? იმიტომ, რომ ჩვენ მესამე თვალთან ერთად სხვა შესაძლებლობების გვქონდა, ჩვენ ვფლობდით განსხვავებულ ძალებს, ძლიერები ვიყავით ყველაფერი შეგვეძლო, ბრძოლა შეგვეძლო სულებთან, მონსტრებთან და სხვადასხვა არსებებთან, ეს ძალები შედგებოდა სხვადასხვა ფერისგან, ჩვენ ასევე შეგვეძლო მაღალზე ხტომა, მაღლა აფრენა, კედელზე მიცოცვა და ძლიერი სიჩქარით სირბილი და 1 წამში დანიშნულების ადგილას ყოფნა, ძალებს რას შეხება ყველას ერთნაირი არ გვქონდა, მაგრამ ერთნაირი ის გვქონდა, რომ  ყველას დროის შეჩერება შეგვეძლო, ან და ბევრი ერთნაირი რამ გვქონდა, ამის გამო ჩვენ მისი დემონების მოკვლა ვცადეთ სანამ გადავწყვეტდით მაგ უფროსმა წრეში ჩაგვკეტა თავისი რიტუალებით და ძალები გამოგვიწოვა, ძალა რომ გამოგველია მოგვკლა, საბედნიეროდ ჩვენი ძალები ერთ - ერთმა ჩვენმა ნაცნობმა გადამალა და ის უფროსი დღემდე ეძებს მიუხედავად ამისა დემონია მაინც ეძებს რადგან ის ოთხივე ძალას შეუძლია დემონის გაძლიეროს -  ყველა გაკვირვებული უსმენდა და ნახევარმა არ დაიჯერა.
- არ მჯერავს - თქვა ვილიამმა, იფიქრა ეღადავებოდათ მათ.
- არც მე, მსგავსი რამ არარსებობს სულების მჯერავს. - თქვა დრაკომ.
- ვერ ვიჯერებ - მხრები აიჩეჩა თროიმ.
- ვიცი, რომ ვერ დაიჯერებდით, სანამ თვალით ვერ ნახავთ ვერაფერს დაიჯერებთ, შენ ქეით? - მიუბრუნდა ქეითს ნოამ.
- მსგავსი რაღაცები წაკითხული მაქვს მაგრამ რატომღაც მოგონილი ამბავი მეგონა, შეიძლება ეს მართლაც არსებობდეს რადგან ყველაფერია შესაძლებელი ამ სამყაროში - დიდიხნიანი ფიქრის შემდეგ თქვა ქეითმა.
- დაგიმტკიცებთ თუ არ გჯერათ - ეშმაკურად გაუღიმა ყველას ნოამ.

ბოდიშს გიხდით დაგვიანებისთვის, ეს დღეები მოტივაცია არ მქონდა და ვერ ვწერდი, ძლივს მოვინდომე და დავწერე პატარა თავი, იმედი მაქვს მოგეწონებათ🤍ნოას საიდუმლო რამდენად საინტერესო და არადამაჯერებელია?😈😎❤აბა შემდეგ თავში რას დაუმტკიცებს ნახავთ🤍