მოჩვენებების მკვლევრები

თავი 42

დილით ყველანი სასახლეში იყვნენ და სასახლეს წმენდნენ, ძირს დაყრილ ნივთებს და ნაგვებს ასუფთავებდნენ. ბევრს მუშაობდნენ, თითქმის ერთი საათი იყო გასული რაც ისინი სასახლეს ასუფთავებდნენ. თროი სისხლს წმენდდა და ჩაფიქრებული იყო, ლიდიაზე ფიქრობდა არ იცოდა რა უნდა ექნა და როგორ უნდა დალაპარაკოდა მას. ნოა მივიდა მასთან და ჩაიმუხლა, მხარზე ხელი დაუდო და მისი ფიქრებს მიუხვდა.
- ახლა გავიგე ახალი ამბავი, ლიდიას დედას დემონთან აქვს კავშირი, იმ დემონთან რომელიც ჩემი მტერია, ადრეც იმ სამყარომ იმ დემონს ებრძოლეს და ლიდიას დედის დახმარებით იმ დემონმა გაიმარჯვა - მოუყვა თროიმ ნოას და თროიმ ყბა დააღო გაოცებისგან.
- ლიდია მასეთ დედას არ იმსახურებს, საიდან გაიგე ეს ამბავი?.
- წინასწარმეტყველისგან.
- და ის დემონი ლიდიას დედასგან ხომ არ არის გამოგზავნილი?.
- შესაძლებელია.
- უცნაურია ეს ყველაფერი.
- ღამე როგორ გეძინა?
- კოშმრები უფრო გამირთულდა, მესიზმრებოდა თუ როგორ მახრჩობდა ის არსება და სუნთქვის საშუალებას არ მაძლევდა.
- წყევლა უფრო გაქტიურდა - თქვა ნოამ.
- ამის მოშორება შესაძლებელია?
- არამგონია, თუმცა ეს მომავალში ხელს უშლის ადამიანს და გენეტიკურად სისხლით მის შვილებს გადადის - აუხსნა ნოამ და თროი გაბრაზებული წამოდგა და სისხლის წმენდა დამთავრა.
- ეგღა მაკლდა სრული ბედნიერებისთვის.
- მალე დავამთავროთ ამ სასახლის დასუფთავება და წავიდეთ იმ სამყაროში სავარჯიშოდ.
- არ ვარ ვარჯიშის ხასიათზე, მოტივაცია არ მაქვს რომ ჩემი ძალები ძლიერად ვავარჯიშო - თქვა თროიმ და გავიდა აბაზანოდან.
ნოამ თვალები ატრიალა და დრაკოსთან მივიდა, რომელმაც უკვე დამთავრა დასუფთავება. ქეითმა თავისი დაკარგული წიგნი იპოვა და ბიბლიოთეკაში შეინახა. მერე დრაკოს და ნოას შეუერთდა, ვილიამის დამთავრა თავისი საქმე და მათ შეურთდა. თროის წასვლა არ უნდოდა მაგრამ იძულებული იყო, მაინც მივიდა თავის მეგობრებთან და წასასვლელად მოემზადა.
- მზად ხართ? - ჰკითხა ნოამ და ყველამ თავი დაუქნიეს.
ყველამ სასახლე დატოვეს და მუხის ადგილას მივიდნენ, სამჯერ დატრიალდნენ და იმ სამყაროში აღმოჩნდნენ. თროის ძალიან ეძნელებოდა იქ მისვლა და გული ცუდს უგრძნობდა, მისი გული უკან დახევას სთავაზობდა, მისი გონება კი გარისკვას. ნოამ პირდაპირ სავარჯიშო მოედანზე მიყვანა ბავშვები, ბავშვებმა ერთი კაცი გაიცნეს რომელიც მასწავლებელი იყო.
- მე ვარ ბენი თქვენი მასწავლებელი, იმედი მაქვს ერთმანეთს გავუგებთ, როგორც ჩანს თქვენ ყველაზე ძლიერ მაგიებს ფლობთ და თქვენთან მუშაობა საკმაოდ რთული იქნება, იმედი მაქვს წინდაუხედავად იმოქმედებთ - თქვა მასწავლებელმა, ბენი კარგი ადამიანი ჩანდა და ბავშვები მას ადვილად ენდობოდნენ და მისგან ბევრ რამეს სწავლობდნენ.
ბენი თროისთან მივიდა და ხელი დიდ ქვაზე მიუთითა, ეს ასწიეო და თროი მას დაუჯერა. ხელი გაჭიმა და ქვას გაუსწორა, დიდ ქვისგან ძალიან მოშორების იდგა და მთელი ძალით ცდილობდა მის აწევას. გაბრაზებულზე ვენები გაუშავდა და უფრო გაძლიერდა, ქვა მოულოდნელად მაღლა ასწია და მასწავლებელმა ტაში დაუკრა. თროიმ ქვა ძირს დაგდო და დაღლილი ჩამოწვა ძირს, ახლა დრაკოს ჯერი იყო. დრაკო აწევას რამოდენიმე წუთი მოუნდა, მთელი ენერგისგან იხარჯებოდა და შუბლზე ოფლი მოსდიოდა. ძლივს ასწია ქვა და დაგდო, შემდეგი ჯერი ქეითს დადგა მან ჩვეულებრივად ასწია ქვა და დაგდების მაგივრად გატეხა. მასწავლებელმა ამის გამო უსაყვედურა, ვილიამის ჯერი რომ დადგა ვილიამმა გონივრულად იმოქმედა და კარგად ასწია. ქეითმა მას გაუღიმა, მასწავლებელმა სხვა ვარჯიშზე დაიწყო საუბარი.
- ძალების გამოყენება ძალიან ადვილია თქვენთვის, აქ ბავშვები ჩხუბს სწავლობენ და დარტყმებს, ვფიქრობ თქვენს გჭირდებათ - უთხრა ბავშვებს და ქეითმა იფიქრა, რომ ეგეც საჭირო იყო.
მასწავლებელმა დანარჩენი ბავშვების ავარჯიშება დაიწყო, ზოგი ჯოხების ბრძოლობდა, ზოგი ხელით.
- ჩემ ხელს ხმალი მოუხდება - ეშმაკური ღიმილით ჩაილაპარაკა თროიმ და ეს ქეითმა გაიგო.
- შეგიძლია შენი გონებით შექმნა - უთხრა ქეითმა და თვალი ჩაუკრა.
მასწავლებელმა ქეითი ერთ გოგოსთან დაყენა, იმ გოგომ ძლიერად ქეითის დარტყმა სცადა ქეითმა მისი მუშტი ჩვეულებრივად აცილა და გაბრაზებული შეხედა გოგოს.
- თავი ვინ გგონია? - ცინიკურად ჰკითხა და გოგომ ისევ მუშტის დარტყმა სცადა და ქეითმა აცილა.
სიმწრისგან სიცილი დაიწყო და მაგ გოგოს მუშტის დარტყმა სცადა, გოგომ ჩვეულებრივად აცილა. მისგან წამოსრილი მუშტი ქეითმა ძლიერად დაიჭირა და იმ გოგოს ხელი მაგრად მოჭირა, გოგომ ტკვილისგან კვნესა დაიწყო. ქეითმა გაუშვა და ფეხზე დარტყა ფეხი და გოგონამ ჩაიკეცა. მასწავლებელი აღრთფოვანებული დარჩა მისი სიძლიერით, თროისაც მოუწია ვიღაც ბიჭთან ბრძოლა. ის ბიჭი თროის ვერ ურტყამდა რადგან ძლიერად იცილებდა და მკაცრი მზერით უყურებდა, თროის ისეთი გამომეტყველება ჰქონდა თითქოს ყველაზე მაღლა იდგა. თროიმ ერთი დარტყმით შორს გაისროლა თავისი მოწინაღმდეგე და მასწავლებელი მასთან მივიდა.
- ძაან არ უნდა გამოიყენო შენი ძალები თროი - თროიმ თავი დაუქნია და დაღლილი ჩამოჯდა.
მასწავლებელმა ცოტახნიანი დასვენება გამოაცხადა და თროი და ბავშვები ძირს იჯდნენ და ისვენებდნენ. მოულოდნელად თროის ყურადღებამ ვიღაცის ნაბიჯებმა მიქცია, ლიდია შემოვიდა სავარჯიშო მოედანზე და მასწავლებელს ბოდიში მოუხადა დაგვიანებისთვის. თროი, რომ დაინახა ერთ ადგილას გაშეშდა, თროი მზერა არიდა და სხვაგან გაიხედა. ლიდია მასთან მივიდა და ხელი ჩასჭიდა და იქიდან გამოიყვანა, თროი გაოცებული უყურებდა მათი ხელს და გული ჩქარა უცემდა.
- რა ხდება? - ლიდიამ არაფერი უპასუხა და ცარიელ ადგილას მიყვანა და განმარტოვდნენ.
- ბოდიში თროი.
- რისთვის.
- რაც დედაჩემმა გაგიკეთა.
- რაც გულისხმობ? - დაიბნა თროი.
- წყევლას.
- ეგ შენ საიდან იცი?.
- ყველაფერი ვიცი თროი, შენ რომ გიწინასწარმეტყველეს ჩუმად მოვუსმინე ყველაფერს ადელაინის კარავიდან.
- შენ ეს არ უნდა გაგეგო.
- უნდა გამეგო დედაჩემი როგორი ადამიანი იყო, უნდა მცოდნოდა ეს, და ტყუილში არ უნდა მეცხოვრა.
- ლიდია შენთვის დედაშენს არაფერი დაუშავებია, მას ძალიან უყვარხარ და ჩემს გამო არ დადანაშაულო.
- არ შემიძლია თროი, შენ ძალიან კარგი ადამიანი ხარ და ეგ არ უნდა ექნა.
- ლიდია მას მიზეზი ჰქონდა.
- თავისი სულელური სიყვარული იყო.
- სიყვარული ყველასთვის ტკვილია ლიდია.
- არ შემიძლია ახლა დედაჩემს ეგრე შევხედო, როგორიც წარმომედგინა და მეგონა, ახლა მე მისი ნამდვილი სახე დავინახე, მის მიმართ შიში და სიძულვილი გაიღვიძა ჩემში.
- ლიდია ის დედაშენია, ჩემს გამო ნუ შეიძულებ გთხოვ, მე დედაშენს არ ვადანაშაულებ და შენც გაუგე გთხოვ.
- არა მარტო შენ, კიდევ ბევრი ცუდი რამ გაუკეთებია და ახლაც აკეთებს, მე ყოველთვის მატყუებდა და ტყუილში მაცხოვრებდა ამიტომაც ვარ მასზე გაბრაზებული როგორც იქნა მისი ნამდვილი სახე დავინახე და ჩემ ოცნებებში და ილუზებში აღარ ვცხოვრობ.
- სხვა რა გაუკეთებია?.
- დემონებთან ამყარებს კონტაქტს, იცი რატომ დამარცხდნენ ბრძოლაში? რადგან დედაჩემი იდგა დემონით უკან და მას ეხმარებოდა გაძლიერებაში, თავის წამლებს აძლევდა, და ყველაზე ძლიერი ადამიანის სიკვდილი მისი ბრალია, ადამიანი რომელიც უკვდავი და ძლიერი იყო, რომელიც დამარცხდა დემონთან ბრძოლაში ეს ყველაფერი დედაჩემის ბრალი იყო, მან ასწავლა დემონს როგორ უნდა მოეკლა უკვდავი ადამიანი - მოუყვა ლიდიამ თროის.
- ეს ყველაფერი საიდან გაიგე?.
- იმ წინასწარმეტყველს დაველაპარაკე და ვთხოვე.
- ეს ყველაფერი შენთვის ძალიან რთულია არ უნდა გაგეგო.
- შენ მაინც არ მეტყოდი ამას ხომ თროი?.
- ხო ვერა, არ მინდოდა დედაშენთან ურთიერთობა ჩემს გამო დაგენგრა.
- სიმართლე მაინც უნდა გამეგო, ტყუილს ფართა ყოველთვის აეხდება ხომ იცი?.
- ვიცი.
- როგორ გეძინა?.
- უფრო გამირთულდა კოშმარი, ახლა მესიზმრება, რომ მახრჩობს და სუნთქვის საშუალებას არ მაძლევს.
- ამას ვერ მოიშორებ?.
- შეუძლებელია.
- გამოსავალი ყოველთვის არსებობს.
- ნოას ვკითხე და არარსებობსო, მომავალში ხელს შემიშლის და მემკვიდრეობიდან მემკვიდრეობას გადაეცემა - თვალი ატრიალა თროიმ.
- დაგეხმარები.
- არ მინდა ამ საქმეში ჩაგითრიო.
- გამოსავალს ვიპოვი.
- ლიდია მეთქი.
- გაჩუმდი შენი ხმა არ გავიგო, შენც გამო ვაკეთებ სიკეთეს და უკან ნუ იხევი.
- ცხოვრება გაგირთულდება.
- როცა შენ ხარ ჩემს გვერდით ცხოვრება მშვენიერია - თვალი ჩაუკრა ლიდიამ, თროი ჩაფიქრდა და ყველაფერი ეძნელა.
თავის პრობლემებს ლიდიას დაემატა, არ უნდოდა ისიც ჩარეულიყო და მის გამო საფრთხეში ჩავარდნილიყო. არ უნდოდა ლიდიას დაკარგვა რადგან მას მალე ბრძოლა მოუწევდა ძლიერ დემონთან, რომელმაც მეორედ უხმობს მათ საბრძოლველად. ლიდია წამოდგა და თროი აყენა, თროისთან ერთად მივიდა სავარჯიშო მოედანზე. ლიდიამ ნოა რომ დაინახა მასთან მივიდა, ნოამ მას მიესალმა და თროის გაყოლა თვალი რომელიც ჯოხით ვარჯიშობდა.
- დედაჩემი დემონს აძლიერებს და ბევრ დემონებს აგროვებს საბრძოლველად - უთხრა ლიდიამ, ნოამ გაუღიმა.
- ეს უკვე ვიცი.
- ქეითის მამის სიკვდილი დედაჩემის ბრალია - უთხრა მოულოდნელად, ნოას თვალები გაუდიდდა და ქეითს შეხედა.
ქეითი ვილიამს ეჯიბრებოდა და იცინოდა, ნოას არ უნდოდა ქეითს მათი საუბარი გაეგო.
- ქეითმა არ იცის ამის შესახებ არაფერი თქვა - უჩურჩულა ნოამ.
- კარგი.
- როგორ თუ მისი ბრალია?.
- მან ასწავლა დემონს როგორ მოეკლა უკვდავი ადამიანი, და წამლები მისყიდა და გაძლიერა, ამიტომაც იყო დემონის მოკვლა შეუძლებელი - აუხსნა ლიდიამ.
- ახლაც ეგრე მოიქცევა დარწმუნებული ვარ - გაბრაზებული გამომეტყველებით თქვა ნოამ.
- საქმე რთულადა.
- შენ არ ჩაერიო ლიდია.
- მე თქვენს გვერდით ვიქნები.
- არა ლიდია - სთხოვა ნოამ.
ქეითი მთელი ძალით ავარდა ცაში და ვილიამის მას გაჰყვა, ცაში დარბოდნენ და ძირს კისკისით დაეშვნენ. ვილიამი მას მიუახლოვდა და მის სახესთან ძალიან ახლოს დადგა, ვილიამის სუნთქვა ქეითის კანს წვავდა, მის ძლიერ გულისცემას გრძნობდა. ვილიამმა ტუჩი მის ტუჩთან მიტანა და ამის გამო ქეითს გული ძლიერად აუჩქარდა. ვილიამმა თავი სიმწრისგან გასწია და თავის შეკავება სცადა.
- ძნელია სიყვარული - თქვა და უხერხულად მოისვა კეფაზე ხელი.
ქეითი მიუხვდა მის განძრახვას და სიცილი დაიწყო, ვილიამსაც გაეცინა.

ახალი თავი დაიდო იმედი მაქვს მოგეწონებათ და ისიამოვნებთ კითხვის, მოკლეა რადგან დრო ცოტა მაქვს და ძლივს ვიცლი წერისთვის, რაც დავწერე უაზრობა გამომივიდა, მუზას აღარ მაქვს ეს ბოლო დრო, მადლობთ რომ ელოდებით და მოგწონთ ჩემი მოთხრობა ვწუხვარ უკეთესად ვეღარ ვწერ, ვეცდები გავაუმჯობესო❤🤍🌸🐕‍🦺⚜🦋🕊